روایت دلتنگی در مرز خسروی/ بازگشت زائران و سکوتی که دلتنگی را می‌بلعد
مرز خسروی در روزهای پایانی اربعین، سکوتی پر از معنا دارد؛ جایی که قدم‌های خسته زائران بر خاک وطن می‌نشیند و هر نفس، با اشک و خاطره پیوند خورده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مرز خسروی، مرز خسروی در روزهای پس از اربعین، صحنه‌ای است که فقط با چشم دل می‌توان دید؛ جایی که عشق و خستگی، اشک و لبخند، انتظار و دلتنگی با هم ترکیب شده‌اند. اینجا خاک وطن است، اما دل‌ها هنوز در کربلا جا مانده‌اند. باد ملایمی بر پرچم‌های سرخ و سبز و سیاه می‌وزد و صدای زمزمه «السلام علیک یا اباعبدالله» در گوشه و کنار مرز شنیده می‌شود.
راه‌های منتهی به مرز، پر از جمعیتی است که یکی‌یکی به ایران بازمی‌گردند. زائران خسته، برخی با کفش‌های تاول‌زده، برخی با دمپایی‌های ساده و بعضی دیگر حتی با پای برهنه، قدم به خاک وطن می‌گذارند. صورت‌هایشان از گرد و خاک و خستگی سفر پوشیده شده، اما چشمانشان همچنان درخشان و لبخندهایشان صادق است. پرچم‌های کوچک حسین(ع) در دست‌ها تکان می‌خورند و گویی هر زائر، با خود بخشی از کربلا را به ایران آورده است.
موکب‌های ایرانی در نقطه صفر مرزی، هنوز پرجنب‌وجوش‌اند. بوی چای داغ، نان تازه و خرما در هوا پیچیده و خادمان با لبخند و مهر به استقبال زائران آمده‌اند. پیرمردی با دست‌های پینه‌بسته، صلوات می‌فرستد و چای تعارف می‌کند؛ جوانی لبخند زنان، کوله‌پشتی زائران را از روی دوش‌های خسته‌شان برمی‌دارد. صدای خنده کودکان، زمزمه زنان و نوحه مردان، همگی با هم ترکیب شده و فضایی روحانی و انسانی خلق می‌کنند.
در گوشه‌ای، خانواده‌هایی دیده می‌شوند که پس از روزها دلتنگی، دوباره یکدیگر را در آغوش می‌کشند. مادران با اشک و لبخند، کودکان خسته را نوازش می‌کنند؛ پدران با نگاه پرعاطفه‌شان، دست فرزندانشان را گرفته و به آرامی عبور می‌دهند. جوانانی که ساعت‌ها پیاده‌روی کرده‌اند، پایشان تاول زده و دست‌هایشان پر از گرد و خاک است، با هم می‌خندند و خاطرات سفر را مرور می‌کنند.
صف‌های طولانی اتوبوس‌ها، پر از صحنه‌های مختلف است؛ رانندگان با صبر و حوصله مسافرین خسته را سوار می‌کنند، بعضی‌ها با دست تکان دادن از پنجره خداحافظی می‌کنند و کودکان با شور و شوق به مسیر نگاه می‌کنند. پیرمردی که ساعت‌ها در انتظار بوده، دستش را بر دیواره اتوبوس می‌گذارد و زیر لب می‌گوید: «این سفر، تمام سختی‌هایش شیرین بود.»
صدای پای زائران، زمزمه دعا، نوای صلوات و صدای خادمین، همگی در هم آمیخته و فضایی روحانی و انسانی به مرز بخشیده است. اما در کنار شادی و شور بازگشت، دلتنگی برای کربلا هنوز سنگینی می‌کند. زائران، حتی هنگام عبور از خاک وطن، دست بر سینه می‌گذارند، بعضی روی زمین زانو می‌زنند و بوسه‌ای بر خاک می‌زنند؛ گویی هنوز با کربلا پیوند خورده‌اند.
بازگشت به وطن، برای زائران اربعین پایان سفر نیست؛ آغاز دلتنگی دوباره برای کربلاست. هر قدمی که بر خاک وطن گذاشته می‌شود، یادآور عهدی تازه با حسین(ع) است و هر اشک، سندی از عشق و دلدادگی است. مرز خسروی در این روزها، بیش از هر زمان دیگری، نمادی از همدلی، صبر و ایمان است؛ جایی که خستگی، اشک و لبخند در هم می‌آمیزد و حکایتی ماندگار از عاشقی را به تصویر می‌کشد.
در تمام این ازدحام و شلوغی، یک چیز روشن است: زائران با کوله‌باری از خاطره، عشق و تجربه، بازمی‌گردند؛ خستگی راه، اشک‌ها و پای‌های تاول‌زده تنها نشانه‌هایی از سفری هستند که در دل هر کدام، تا سال بعد، زنده می‌ماند. و این مرز، هر سال بار دیگر پذیرای این عاشقان است؛ جایی که بازگشت، همچون رفتن، سرشار از معنا و عشق است.
یزدان خسروی مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان کرمانشاه گفت: از ابتدای مرداد تا روز گذشته، بیش از 809 هزار و 592 زائر اربعینی از مرز خسروی تردد کردند.
وی افزود: این آمار نسبت به سال گذشته افزایش 11 درصدی نشان می‌دهد و نمایان گر ارتقای زیرساخت‌ها و تسهیلات مرزی در این گذرگاه مهم است.
خسروی ادامه داد: از مجموع زائرانی که از مرز خسروی تردد کردند، 524 هزار و 63 نفر از کشور خارج و 285 هزار و 529 نفر نیز وارد کشور شده‌اند.
انتهای پیام/
