شب عاشورا در حرم کریمه اهل‌بیت(س)؛ هنگامه اشک و عهد با کربلا + تصاویر
در شب عاشورای حسینی، حرم مطهر حضرت معصومه(س) غرق در اشک و نوای روضه شد؛ جایی که دل‌ها به کربلا پر می‌کشید و پرچم سرخ انتقام، بر فراز گنبد طلایی به اهتزاز درآمد. این شب، لحظه‌ای دوباره برای عهد با امام حسین(ع) بود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، شهر مقدس قم، شب عاشورا حال و هوای دیگری داشت. هنوز آفتاب کامل غروب نکرده بود که سیل جمعیت از خیابان‌ها و کوچه‌ها به سمت حرم حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) روانه شد. از هر سو دسته‌های عزاداری با بیرق‌های مشکی و سرخ و با نوای «یا حسین» و «یا عباس» به حرم نزدیک می‌شدند. صدای سنج و طبل، و نوحه‌هایی که سینه‌ها را به لرزه می‌انداخت، در هوای گرم تابستانی قم می‌پیچید و فضای شهر را کربلایی کرده بود.
در ورودی‌های حرم، گروه‌های خادمین با لباس‌های مشکی، عزاداران را راهنمایی می‌کردند. زن و مرد، پیر و جوان، کودک و نوجوان؛ همه آمده بودند تا در شب مصیبت بزرگ تاریخ اسلام، در کنار مضجع نورانی کریمه اهل‌بیت (س) عزاداری کنند و اشک بریزند.
پرچم سرخ انتقام بر گنبد مطهر
در شب عاشورا، صحن امام رضا (ع) لحظه‌ای ساکت شد؛ نگاه‌ها به سوی گنبد طلایی بود. پرچم مشکی‌ای که از ابتدای محرم بر فراز گنبد برافراشته شده بود، به آرامی پایین آورده شد و پرچم سرخ رنگی با عنوان «یا لثارات الحسین» بر فراز گنبد به اهتزاز درآمد. این تعویض پرچم، با نوای «لبیک یا حسین» عزاداران همراه شد؛ اشک و شور در چشم‌ها و چهره‌ها موج می‌زد.
همزمان با این لحظه نمادین، دسته‌های عزاداری از قسمت‌های مختلف شهر و حتی برخی استانها و زائرانی از کشورهای دیگر، وارد حرم شدند. پرچم‌هایی از لبنان، عراق، پاکستان، افغانستان، نیجریه و بحرین نیز در میان هیئت‌ها دیده می‌شد و وحدت جهانی شیعیان در شب عاشورا به‌وضوح جلوه‌گر بود.
حرم لبریز از روضه، گریه، نماز و قرآن
صحن‌ها، شبستان‌ها، رواق‌ها و حتی حیاط‌های اطراف حرم، مملو از جمعیت بود. نه جایی برای نشستن بود و نه فاصله‌ای میان زائران. عده‌ای ایستاده، برخی نشسته، گروهی در حال اقامه نماز، و بسیاری در حال خواندن قرآن و زیارت عاشورا؛ و در میان همه، صدای روضه‌خوان‌ها و مداحان همچون زمزمه‌ای همیشگی جاری بود.
آیت‌الله میرباقری، سخنران ویژه مراسم شب عاشورا، در بیاناتی تأثیرگذار، به عمق کربلا و فلسفه قیام امام حسین (ع) پرداخت و تأکید کرد که شب عاشورا، شب بندگی، وفاداری و عهد با حضرت ولی‌عصر (عج) است. پس از او، مداح اهل‌بیت، حسن شالبافان، با نوای جان‌سوز خود مجلس را به اوج حزن رساند. صدای گریه‌ها و زمزمه «یا حسین» فضای حرم را در بر گرفته بود.
عهد با امام زمان در شب خون
در شب عاشورا، در حرم بانویی که خود تجلی وفاداری به ولایت است، مردم قم و زائران از سراسر جهان، پیمان بستند که در مسیر حسین‌بن‌علی (ع) استوار بمانند. هیئت‌های جوانان با پیشانی‌بندهای «یا ابالفضل» و «کلنا عباسک یا زینب» به میدان آمده بودند و بانوانی که با چادرهای مشکی و چشمان اشک‌بار به صحن نگاه می‌کردند، نوای «السلام علیک یا اباعبدالله» را در دل تکرار می‌کردند.
در این شب، قم تنها یک شهر نبود؛ کربلایی بود که در دل خود، عشق به حسین (ع) را زنده نگه داشته بود. و حضرت معصومه (س)، همچون میزبان بزرگی، در میان این جمعیت پرشور، نگاهی مهربان به زائران داشت و دل‌هایشان را به سوی کربلا گره می‌زد.
انتهای پیام/
