سه مدال افتخار حضرت ام البنین (س)

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بانوان همواره در طول تاریخ اسلام نقشی کلیدی در راستای پیشبرد نهضت‌های دینی بر عهده داشتند. از شاخصه‌های بارز این بانوان، تقید به ارزش‌های دینی، تزکیه نفس و حضور سازنده و مؤثر در فعالیت‌های اجتماعی بود؛ از جمله این بانوان، حضرت ام‌البنین سلام‌الله علیها است. این بانوی بزرگوار حدود 12 تا 15 سال پس از شهادت حضرت زهرا سلام‌الله علیها مفتخر به همسریِ امیرالمؤمنین علیه‌السلام شد و به این ترتیب پای در خانه خاندان وحی و برترین خوبان عالم گزارد. حاصل این ازدواج 4 فرزند به نام‌های عباس، عبدالله،‌ جعفر و عثمان بود. امیر مؤمنان نام آخرین فرزند خود را از «عثمان بن مظعون» از صحابی محبوب رسول خدا صلی الله علیه و آله عاریت گرفت. در بین فرزندان آن بانوی جلیل‌القدر، حضرت عباس علیه‌السلام از جایگاه ویژه‌ای برخوردار شد،‌ شخصیتی که با حماسه‌آفرینی خود در ماجرای قیام امام حسین علیه‌السلام، نامش و مسیرش تا ابد در محافل اهل بیت وحی ماندگار شد. مابقیِ فرزندان آن بانوی بزرگوار نیز در رکاب مولایشان امام حسین علیه‌السلام به مقام شهادت دست یافتند. 

بنابراین حضرت ام‌البنین سلام‌الله علیها سه مدال افتخار و سه توفیق بزرگ خداوند را با خود داشت: مقام همسریِ خیرُ الأوصیاء، پرستاریِ فرزندان خیرُ النساء و مقام مادریِ حضرت عباس علیه‌السلام. به طور قطع اینگونه توفیقات، پیش‌زمینه‌های عظیم صفاتی و رفتاری را می‌طلبد. دیانت، شجاعت و حیاء از جمله این ویژگی‌هاست.

اما از مهم‌ترین شاخصه‌های رفتاری حضرت ام‌البنین سلام‌الله علیها محبت وافر نسبت به خاندان وحی بود؛ از آن زمان که وارد خانه امیر المؤمنین علیه‌السلام شد، این محبت به اوج خود رسید و تا پایان عمرشان تداوم داشت. این مسئله را می‌توان در مستندات تاریخی به خوبی دریافت. به گفته شهید ثانی و سید عبدالرّزاق مُقرم در کتاب مقتل خود، حضرت ام‌البنین نسبت به خاندان پیامبر، محبت شدیدی داشت و خود را وقف خدمت به آنان کرده بود. اهل بیت نیز برای او احترام ویژه قائل بودند و در روزهای عید، نزد او می‌رفتند. باقر شریف قرشی مورخ شیعه‌ی عراقی می‌گوید در تاریخ زنی همچون ام البنین دیده نشده که نسبت به فرزندان همسر دیگر شوهر خود محبتی خالصانه ورزد و آنان را بر فرزندان خویش مقدم بدارد.

نکته جالب توجه درباره این بانوی بزرگوار، داشتن طبع شعر و ادب بود. ایشان پس از ماجرای عاشورا، با بهره‌گیری از این ابزار، به گونه‌ای در سوگ امام حسین علیه‌السلام و فرزندانش سرود که توجه همگان را به مظلومیت شهدای کربلا جلب کرد. نقل است که امام صادق علیه‌السلام در این باره فرمود «و کانَت امُّ جَعفَرٍ الکلابِیةُ تَندُبُ الحُسَینَ و تَبکیهِ و قَد کفَّ بَصَرُها.» یعنی امّ جعفر کلابی (امّ البنین)، برای حسین مرثیه می‌سرایید و می‌گریست تا اینکه چشمانش نابینا شد.

انتهای‌پیام/