مقام قرآنی حضرت خدیجه (س) در بیان پیامبر

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حضرت خدیجه(س) اولین و وفادارترین همسر پیامبر گرامی اسلام(ص) شناخته می‌شود. از ویژگی حضرت خدیجه سلام الله علیها نسبت‏ به پیامبر، درک ارزش‌‏های واقعی ایشان در برابر فریبندگی‏‌های ظاهری و دنیوی بود. او معنای کمالات انسانی را به خوبی شناخت و چون توانست آن را تنها در وجود پیامبر اکرم بیابد، حاضر شد تمام شخصیت و دارایی خود را برای درک آن فدا کند. او در این راه هم از مال خود و هم از موقعیت اجتماعی‏‌اش گذشت.

خدیجه(س) برای درک این کمال واقعی، قالب‏‌های جاهلی را شکست و بهایی سنگین از جمله قطع رابطه زنان، حتی تا زمان تولد حضرت فاطمه سلام الله علیها را به جان خرید. خدیجه سلام‌الله علیها این نوع نگرش خود را هنگام ابراز تمایل به ازدواج، این گونه با پیامبر مطرح کرد: «یابن عم انی رغبت فیک لقرابتک و سعلتک فی قومک و امانتک و حسن خلقک و صدق حدیثک; ای پسر عمو، من به خاطر خویشاوندی، شرافت تو در بین مردم، امانت‏داری، خوش ‏خلقی و راستگویی‌ات به تو تمایل پیدا کردم.» (تاریخ طبری، ج 1، ص 521) هر گاه رسول خدا از آزار و اذیت مشرکان اندوهناک می‌شد، خدیجه او را آرامش می‌بخشید، سنگینی مشکلات را از دوش او بر می‌داشت و آزار مردم را در نظر او آسان می‌کرد.

وجود چنین ویژگی‌هایی در وجود حضرت خدیجه(س) او را مقرب درگاه الهی و محبوب پیامبر(ص) قرار داد تا جایی که آن حضرت درتفسیر آیه 27 و 28 سوره مطففین آنجا که خداوند می‌فرماید «وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنیمٍ؛و [ این باده ناب مُهر و موم شده ، ] آمیخته‌‏اى از « تسنیم » است‏»، «عَیْناً یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ؛ همان چشمه بهشتی که مقربان از آن می‌نوشند»،  حضرت خدیجه(س) را یکی از مقربان معرفی کرده و فرمود: «آن (باده بهشتی) بهترین نوشیدنى بهشت است که آل محمد از ان مى‌‏نوشند و آنان هستند که مقربان و سابقان هستند: رسول اللَّه و على بن ابى طالب و فاطمه و خدیجه و فرزندان آنها که از نظر ایمان پیروانشان بوده‌‏اند، این نهر از بلندی‌هاى قصر بهشتى آنها فرو می‌ریزد؛ هُوَ أَشْرَفُ شَرَابٍ فِی الْجَنَّةِ یَشْرَبُهُ مُحَمَّدٌ وَ آلُ مُحَمَّدٍ وَ هُمُ الْمُقَرَّبُونَ‏ السَّابِقُونَ‏ رَسُولُ اللَّهِ وَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ وَ الْأَئِمَّةُ وَ فَاطِمَةُ وَ خَدِیجَةُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ وَ عَلَى ذُرِّیَّتِهِمْ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِیمَانٍ تُسَنَّمُ‏ عَلَیْهِمْ مِنْ أَعَالِی دُورِهِمْ.» (تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة، ص753)

انتهای‌پیام/