جایگاه اوباما در بین دموکرات‌ها نیز روبه افول است
خبرگزاری تسنیم: کارشناس اندیشکده امریکن اینترپرایز در گزارشی معتقد است دموکرات‌ها در حال فاصله گرفتن از اوباما هستند و نارضایتی از اوباما حتی در میان دموکرات‌ها نیز روبه افزایش است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از اندیشکده امریکن اینترپرایز، کارشناس این اندیشکده در گزارشی معتقد است جایگاه اوباما حتی در میان دموکرات‌ها نیز روبه افول است و برخی نقاط ضعف وی باعث شده است دموکرات‌ها محبوبیت خود را در میان رأی دهندگان از دست بدهند. به زعم وی، کاندیدای ایالت‌ها نمی‌توانند خود را به سادگی از رهبری حزب جدا کنند و این مسئله باعث می‌شود آنها علیرغم میل باطنی در حزب خود باقی بمانند.
قانون جدید اوباما در مورد آژانس حفاظت از محیط زیست دلیل روشنی است مبنی بر اینکه واشنگتن برای کنتاکی فعالیت نمی‌کند. آلیسون لاندرگان گرایمز- امید واقعی دموکرات‌ها برای شکست میچ مک‌کانل، رهبر جمهوری خواه سنا- تلاش خود را می‌کند تا رأی دهندگانی را که ارتباط نزدیکی با او دارند، از رئیس جمهور دور نگه دارد.
او در این مورد تنها نیست. ناتالی تنانت، کاندید دموکرات مجلس سنا در ویرجینیای غربی، نیز مشغول اداره یک آگهی حامی ذغال سنگ است که در آن، او قدرت را به سمت کاخ سفید مسدود می‌کند.
دموکرات‌ها در سرتاسر کشور، حتی در ایالت‌های آبی- ایالت‌هایی که بیشتر به دموکرات‌ها رأی می‌دهند- فاصله خود را از رئیس جمهور افزایش داده‌اند.
کلرادو، ایالتی که اوباما در آن دو برابر رأی کسب کرده است، یک فرماندار دموکرات و دو سناتور دموکرات دارد. مارک اودال، یکی از این سناتور‌ها، احتمالاً در سال جاری برای بار دوم انتخاب شود. او تصمیم گرفت چند هفته پیش برای جمع آوری کمک از ایالت مربوط به خود با رئیس جمهور همراه نشود. برای اودال مهمتر این بود که در واشنگتن بماند تا بتواند در جلسه اخذ رأی به منظور تأیید نامزد مورد نظر اوباما برای اداره وزارت مسکن و شهر‌سازی شرکت کند.
البته اتفاقی نبود که تقریباً 54 درصد از اهالی کلرادو، عملکرد شغلی اوباما را مورد تأیید قرار ندادند.
اگر گرایمز، تنانت و اودال پیروز شوند، تقریباً همواره با دولت اوباما طی دو سال آینده رأی خواهند آورد. سپس، در چهار رأی گیری گسترده‌تر به نحوی هزینه می‌کنند که اوباما آن را تأیید کند. این روزها، حزب‌ها به لحاظ ایدئولوژیک بسیار متحد و یکپارچه هستند.
علاوه بر این، رأی دهندگان از این مسئله نیز آگاه هستند. بیشتر نامزدها که سعی می‌کنند از رهبری حزب خود جدا شوند، در پایان با شکست مواجه می‌شوند. البته گاهی اوقات استثنائاتی نیز در این میان وجود دارد؛ در سال 2010، جو من‌چین توانست با طراحی یک آگهی تبلیغاتی که در آن، او اسلحه‌ای را به سمت یک نسخه از لایحه محدودیت و تجارت- که مورد حمایت دولت اوباما قرار داشت- نشانه رفته بود، خود را از اوباما در ویرجینیای غربی جدا کند.
وقتی موجی برای یک حزب یا حزب دیگری در انتخابات به راه می‌افتد، رأی دهندگان نمی‌توانند به خوبی میان نامزدها تفاوت قائل شوند. باب ائرلیچ یکی از فرمانداران موفق میری‌لند در سال 2006 بود که در آن زمان برای انتخاب دوباره نامزد شد. اما آن سال برای جمهوری خواهان سال پر‌مشقتی بود. او میانه‌رو بود و از محبوبیت بالایی هم برخوردار بود. اما هیچ کدام از اینها باعث نجات او نشد. عدم محبوبیت و بدنامی جنگ عراق او را به زمین زد، اگرچه او به عنوان یک فرماندار، هیچ ارتباطی با این جنگ نامطلوب و ناموفق نداشت.
همینطور بسیاری از دموکرات‌های محافظه کار که علیه اولویت‌های اصلی اوباما رأی داده بودند- از جمله تقریباً نیمی از ائتلاف سگ آبی مجلس- در موج گسترده جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره سال 2010 از میان برداشته شدند.
وقتی یک کاندید تلاش می‌کند تا خود را از رهبری حزب جدا کند، فرض را بر این می‌گذارد که حامیان اصلی حزب درک خواهند کرد که او این کار را از روی ضرورت و نیاز انجام داده است و اینکه حمایت مالی همچنان ادامه پیدا خواهد کرد و فعالان سیاسی همچنان به دنبال او خواهند بود. اما خطر تضعیف روحیه همواره وجود دارد.
در یک نظر سنجی که هفته گذشته نتایج آن منتشر شد، تنانت در رقابت خود هشت امتیاز عقب بود. اگر این روند ادامه پیدا کند، دموکرات‌های ملی قدرت را از کمپین او درست قبل از روز انتخابات دریغ خواهند کرد.
انتهای پیام/پ
