بحران کنونی عراق نتیجه قطعی کوتاهی اوباماست
خبرگزاری تسنیم: کارشناس اندیشکده امریکن اینترپرایز در مقاله‌ای معتقد است اوباما علیرغم اطلاع از تهدید داعش، به درخواست عراقی‌ها برای مقابله با این گروه تروریستی اهمیت نداد و در نتیجه موفق نشد به موقع مانع گسترش این گروه تروریستی شود.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، کارشناس اندیشکده امریکن اینترپرایز در مقاله‌ای ضمن اشاره به درخواست مکرر عراقی‌ها از اوباما مبنی بر استفاده از هواپیمای بدون سرنشین علیه تروریست‌های داعش و اطلاع اوباما و دستگاه اطلاعاتی آن از تهدید این گروه تروریستی، معتقد است اوباما نتوانست واکنش مناسبی به این تهدید نشان دهد و آنچه امروز به شکل بحرانی غیرقابل حل درآمده است، نتیجه قصور و کوتاهی اوباما در اقدام به موقع است.
از اروپا تا خاورمیانه ما شاهد این بوده‌ایم که عقب نشینی آمریکا از جهان و عدم مداخله در آن چه فاجعه‌ای را به دنبال داشته است. اما چیزی که ظاهراً رئیس جمهور اوباما به آن تکیه کرده، حمله توسط هواپیماهای بدون سرنشین بوده است. او شخصاً «لیست قتل» تروریست‌ها را تأیید کرد و صدها تروریست را با هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان، یمن و شرق آفریقا از میان برداشت.
بنابراین، چرا وقتی مقامات عراقی یک سال قبل، از او درخواست کردند که با هواپیماهای بدون سرنشین به تروریست‌های داعش حمله کند، اوباما از این کار امتناع نمود و صبر کرد تا کشور به دست گروه‌های تروریستی بیفتد؟
اد رویس، رئیس کمیته امور خارجه مجلس آمریکا هفته گذشته در جلسه استماعی در کنگره فاش کرد که عراق از آگوست 2013 درخواست فوری پشتیبانی توسط هواپیماهای بدون سرنشین علیه داعش را مطرح کرده بود که این درخواست‌ها بارها نادیده گرفته شد.
مقامات دولت اوباما آشکارا ادعا کردند که عراق تنها در ماه می سال جاری، پس از اینکه داعش فلوجه را تحت کنترل درآورد و به سمت موصل حرکت کرد، درخواست پشتیبانی هوایی را مطرح نمود. این ادعا حقیقت ندارد و روایت رویس از وقایع است که با سوابق کلی همخوانی دارد. در 17 آگوست 2013، در یک مقاله با عنوان «عراق در معرض حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا علیه تروریست‌ها»، که چندان هم مورد توجه قرار نگرفت، بلومبرگ نیوز گزارش داد که هوشیار زیباری، وزیر امور خارجه عراق در واشنگتن به دنبال مشاوران آمریکایی، دیده‌بانی هوایی یا حتی حملات هواپیماهای بدون سرنشین بود و این نخستین باری است که در اظهارات این دیپلمات ارشد عراقی، احتمال همکاری با آمریکا در زمینه حمله هواپیمای بدون سرنشین علیه تروریست‌ها مطرح شده است.
یک سال قبل اگر اوباما به این درخواست‌ها واکنش نشان داده بود، احتمالاً حمله داعش به خوبی متوقف می‌شد. آمریکا می‌توانست تروریست‌ها را در حالیکه هنوز در منطقه شروع عملیات در بیابان غرب عراق و به دور از غیر نظامیان بودند، مورد حمله قرار دهد؛ جایی که آنها اهداف بسیار آسانی برای هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا بودند. اوباما در مقابل این درخواست‌ها هیچ واکنشی نشان نداد، در حالیکه داعش با فراغ خاطر نیروهای خود را صف آرایی کرد و به سمت شهرهای عراق به راه افتاد و ادعای یک دولت اسلامی افراط گرا را مطرح نمود.
چرا اوباما از پاسخ به این درخواست امتناع کرد؟ شاید صدور مجوز برای حمله هواپیماهای بدون سرنشین علیه تروریست‌ها در عراق نوعی اعتراف به این مسئله بوده است که عقب نشینی اوباما از عراق نتیجه معکوسی داشته است، و اینکه در نبود نیروهای عراقی، تروریست‌ها به فکر بازگشت افتاده‌اند. این کاملاً مشخص است؛ رئیس جمهور اوباما تهدید داعش را جدی نگرفت. اوباما در مصاحبه‌ای با نیویورکر در ژانویه 2014، داعش را به عنوان گروه تروریستی کوچک و تازه کاری معرفی کرد که خطر بسیار کمی را برای عراق یا آمریکا ایجاد می‌کند. اوباما اظهار کرد: «مقایسه‌ای که با در این مورد به کار می‌بریم و من گمان می‌کنم صحت دارد، این است که اگر یک تیم تازه کار، لباس یک تیم مشهور را به تن کند، دلیل نمی‌شود که این تیم تازه کار، حرفه‌ای شده است». او شورش داعش را به عنوان یک خشونت فرقه‌ای مربوط به داخل عراق، نادیده گرفت؛ چیزی که تهدید مستقیمی برای ما نیست یا چیزی که ما مجبور باشیم برای آن چاره‌ای بیندیشیم.
اگر او به هشدار‌های مقامات عراقی توجهی نمی‌کند، شاید باید به سخنان کارشناسان در دولت خودش اهمیت بدهد. در ماه فوریه، برت مک‌گورک، دستیار معاون وزیر امور خارجه پیش بینی کرد که داعش قصد دارد حمله‌ای را آغاز کند و هدف آن از این حمله، از میان برداشتن دولت عراق و تشکیل منطقه‌ای تحت کنترل تروریست‌ها در غرب عراق و شرق سوریه است. او تأیید کرد که آمریکا مجموعه‌ای از اردوگاه‌های داعش را در غرب عراق شناسایی کرده است که به آموزش و تجهیز این گروه اختصاص دارند و نیز نیروهای امنیتی عراق فاقد توانایی لازم برای حمله مؤثر به این اردوگاه‌ها هستند، در نتیجه، این اردوگاه‌ها به پناهگاهی امن برای داعش به دور از مناطق پرجمعیت تبدیل شده‌اند.
به عبارت دیگر، اوباما با حمله داعش به برخی مناطق عراق شگفت زده نشد، چرا که مقامات دولتی بارها به چنین موضوعی هشدار داده بودند. مقامات عراقی و حتی مقامات دولت خود اوباما نیز به او هشدار داده بودند. سازمان اطلاعات آمریکا این اردوگاه‌ها را شناسایی کرده بود. اوباما نه تنها چراغ سبزی برای حمله از طرف عراقی‌ها دریافت کرده بود، بلکه آنها برای انجام چنین کاری از او درخواست هم کرده بودند. اوباما به سادگی از اقدام در این مورد امتناع کرد. در نتیجه، رویس می‌گوید: «ما شاهد حمله شهر به شهر داعش در سرتاسر عراق بودیم بدون اینکه آنها با هواپیماهای بدون سرنشین از جانب هوا مورد حمله قرار گیرند؛ علیرغم آنکه بنابر اطلاع من، درخواست‌هایی در این زمینه مطرح شده بود».
مک‌گورک به کنگره تضمین داده است که درخواست عراقی‌ها مبنی بر حمله هواپیماهای بدون سرنشین هنوز در دست بررسی جدی قرار دارد. بله عالی است. این مانند آن است که به صاحب خانه‌ای که برای آتش سوزی در خانه‌اش درخواست آتش نشانی کرده، پس از اینکه خانه‌اش به طور کامل در آتش سوخت و خاکستر شد، بگوییم درخواستش در دست بررسی است.
تبعات ناکامی اوباما در پاسخ مناسب به این درخواست عراقی‌ها احتمالاً در جایی خارج از عراق نمود پیدا کند. در ماه ژانویه، در همان زمان که اوباما داعش را نادیده گرفته بود، ابوبکر البغدادی، رهبر تروریست‌ها هشدار خشنی را منتشر و اعلان کرد: «پیام نهایی ما برای آمریکایی‌ها است. به زودی ما به طور مستقیم با آنها روبرو خواهیم شد و فرزندان اسلام برای چنین روزی آماده شده‌اند. پس منتظر چنین روزی باش». داعش بلند پروازی‌های بزرگتری دارد و هدف او تنها تأسیس دولت اسلامی در عراق و سوریه نیست.
اریک هولدر، دادستان خود اوباما، اخیراً به اِی‌بی‌سی نیوز گفته است که خیزش داعش بسیار نگران کننده‌تر از هر چیزی است که من تاکنون به عنوان دادستان شاهد آن بوده‌ام و در ادامه افزود که حادثه 11 سپتامبر نیز به دلیل بی‌توجهی ما رخ داد. این موقعیتی است که ما شاهد بسط و گسترش آن هستیم.
این سخنان را به یاد داشته باشید. اوباما طی یک سال شاهد گسترش تهدید از جانب گروه تروریستی موسوم به دولت اسلامی در عراق و شام (داعش)، که اخیراً نام خود را به دولت اسلامی خلاصه کرد، بوده است. او فرصت رویارویی با این تهدید را داشت اما موفق به انجام این کار نشد.
انتهای پیام/پ
