دوآب در انتظار پل وعده‌ها؛ جاده‌ای ۳ کیلومتری که سرنوشت یک روستا را تعیین می‌کند

به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، 20 خانوار روستای دوآب در شهرستان مارگون سال‌ها است با نبود جاده مناسب و پل ارتباطی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و در فصل بارندگی، این روستا به جزیره‌ای دورافتاده تبدیل می‌شود و وضعیتی پیش می‌آید که زندگی، سلامت و حتی ماندگاری جمعیت آن را به خطر انداخته است.

روستای دوآب در دل کوهستان‌های شهرستان مارگون، نمونه‌ای روشن از محرومیت زیرساختی در مناطق روستایی کهگیلویه و بویراحمد است، روستایی که تنها سه کیلومتر جاده آن می‌تواند امید و زندگی را به 20 خانوار بازگرداند، اما سال‌ها است میان وعده‌ها و بی‌عملی گرفتار مانده است.

سفر به دوآب آسان نیست، جاده خاکی و پر از دست‌انداز در چند نقطه به کلی قطع می‌شود و برای عبور باید از مسیرهای کوهستانی گذشت و دره‌ای عمیق درست در میانه مسیر، مانعی بزرگ برای تردد خودروها است و در روزهای بارانی، گل‌ولای و سیلاب این جاده را عملاً می‌بندد.

مردم دوآب باغدار و دامدارند و محصول گردو، بادام و لبنیات محلی ظرفیت درآمدزایی بالایی دارد، اما نبود راه ارتباطی، فروش محصولات را به معضلی بزرگ بدل کرده است و بسیاری از تولیدات در همان روستا مصرف می‌شود یا به دلیل سختی انتقال، با قیمت ناچیز فروخته می‌شود.

یکی از اهالی می‌گوید: ما فقط یک جاده درست و آب شرب پایدار می‌خواهیم و همین برای ما کافی است که بتوانیم محصولاتمان را بفروشیم و بچه‌هایمان راحت به مدرسه بروند و زندگی کنند، مشکل اصلی نبود پل است و با اولین بارندگی، عبور از جاده غیرممکن می‌شود و مردم مجبورند از مسیر کوهستانی با پای پیاده خود را به مارگون برسانند، اما این وضعیت برای سالمندان و کودکان فاجعه است.

نعمت تیمار افزود: بارندگی که شروع شود، حتی ماشین هم نمی‌تواند وارد روستا شود و اگر کسی مریض شود، هیچ امیدی به انتقالش نیست و انتظار داریم مسئولان برای رفع این مشکل و تحقق این خواسته به حق مردم تدبیری کنند و برای همیشه پرونده احداث 3 کیلومتر جاده دوآب را ببندند.

نبود جاده فقط اقتصاد روستا را فلج نکرده، بلکه کیفیت زندگی را به شدت پایین آورده است و کودکان برای تحصیل با خطرات جدی مواجه‌اند و زنان برای دسترسی به خدمات درمانی یا خریدهای ضروری دچار مشکل‌اند و یکی از زنان روستا به خبرنگار تسنیم گفت: سال گذشته خانمی در زمان زایمان دچار مشکل شد، به دلیل بسته بودن راه، انتقالش به بیمارستان چند ساعت طول کشید. خوشبختانه زنده ماند، اما آن روز همه ما مرگ را جلوی چشم دیدیم.

جوانان روستا سال‌ها است به شهر مهاجرت کرده‌اند و حالا نوبت خانواده‌ها است و اگر جاده اصلاح نشود، اهالی می‌گویند دوآب به‌زودی خالی از سکنه خواهد شد که این یعنی پایان یک روستا با تمام تاریخ و فرهنگش و البته کارشناسان توسعه روستایی تأکید می‌کنند که جاده فقط وسیله حمل‌ونقل نیست، این شریان حیاتی، دسترسی به آموزش، بهداشت و بازار را ممکن می‌کند و بدون آن، عملاً زندگی روستایی متوقف می‌شود.

چندی پیش فرماندار مارگون به دوآب رفت و مشکلات را از نزدیک دید، علی باغبان‌مطلق در جمع اهالی گفت: دغدغه اصلی شما جاده سه کیلومتری است و ما برای تأمین اعتبار و احداث پل تلاش می‌کنیم.

با وجود این اظهارات، اهالی می‌گویند سال‌ها است چنین وعده‌هایی شنیده‌اند، اما نتیجه‌ای نگرفته‌اند و مردم دیگر به حرف دل‌خوش نمی‌کنند، آن‌ها عمل می‌خواهند و کارشناسان نیز می‌گویند هزینه ساخت یک پل و اصلاح مسیر سه کیلومتری، به‌مراتب کمتر از هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی ناشی از مهاجرت و خالی شدن روستاها است.

این در حالی است که در همان شهرستان، برخی پروژه‌های عمرانی در مناطق کم‌جمعیت‌تر اجرا شده‌اند و اهالی دوآب می‌پرسند چرا سهم آن‌ها از توسعه ناچیز است؟ دوآب تنها یک نمونه است، در بسیاری از روستاهای کهگیلویه و بویراحمد، جاده و زیرساخت به معضل اصلی تبدیل شده و پیامد مستقیم این محرومیت، خالی شدن روستاها و رشد بی‌رویه حاشیه‌نشینی در شهرها است.

با وجود همه مشکلات، مردم همچنان امیدوارند و یکی از اهالی می‌گوید: اگر همین سه کیلومتر ساخته شود، هیچ‌ کس از روستا نمی‌رود. ما زندگی‌مان همین‌جاست و  مطالبه مردمی خواسته اهالی روشن است «احداث یک پل و مناسب‌‌سازی سه کیلومتر جاده»، مطالبه‌ای ساده که سال‌ها به تعویق افتاده است.

اکنون همه نگاه‌ها به مسئولان استانی و شهرستانی دوخته شده است و اهالی می‌خواهند بدانند آیا این بار وعده‌ها رنگ عمل به خود خواهد گرفت یا باز هم تکرار «دریغ از پارسال» خواهد بود و روستای دوآب، با تمام ظرفیت‌های طبیعی، کشاورزی و فرهنگی‌اش، در آستانه خاموشی است. آینده این روستا تنها به سه کیلومتر جاده بستگی دارد، جاده‌ای که می‌تواند مرز میان ماندگاری و مهاجرت، میان زندگی و مرگ، میان امید و ناامیدی باشد.

انتهای پیام/