کارنامه ریاست جمهوری اردوغان در ترکیه از زبان نمودارها

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، آگوست ماه امسال، مصادف است با سپری شدن 11 سال از ریاست جمهوری رجب طیب اردوغان در ترکیه. او در سال 2014 بر اساس قانون اساسی سابق ترکیه با رای نمایندگان رئیس جمهور شد اما در سال 2019 میلادی با تغییر نظام سیاسی اجرایی ترکیه از پارلمانی به ریاستی برای دومین بار و در سال 2023 میلادی نیز برای سومین بار رئیس جمهور شد.

حالا در 11 سالگی این تاریخ طولانی، تحلیلگران ترکیه به دنبال تحلیل کارنامه اقدامات اردوغان هستند.

در این میان، ابراهیم قهوه چی تحلیلگر اقتصادی مشهور ترکیه، ابتکار عمل به خرج داده و کارنامه اردوغان را بر اساس اطلاعات نموداری بررسی کرده است.

گزارش او را با هم مرور می کنیم: 

ترکیه و 11 سال ریاست اردوغان

بیایید ببینیم از زمانی که در 10 آگوست 2014 میلادی، ریاست جمهوری ترکیه به رجب طیب اردوغان سپرده شد، تا به امروز چه اتفاقاتی افتاد و چه چیزهایی تغییر کرده است. بیایید به طور خلاصه بررسی کنیم:

اولین نکته قابل توجه، شاخص‌های توزیع درآمد است. از سال 2014 تا 2024 میلادی در ترکیه، ثروتمندترین بخش جامعه سهم خود از هزینه‌ها را افزایش داد. یعنی مداوماً درآمد بیشتری داشت و توانست، بیشتر خرج کند. در حالی که 80 درصد باقی مانده، ناچار شدند به طور مداوم هزینه‌های خود را کاهش دهند. همان طور که می‌بینیم، گروه کم‌درآمد، یعنی 40 درصد از جمعیت ترکیه، ناچار به اعمال بیشترین کاهش در هزینه‌های زندگی خود شدند.

وضعیت وقتی جالب‌تر می‌شود که به تغییر سهم هزینه‌ها نگاه کنیم. در حالی که جامعه به طور کلی مصرف غذا، الکل و سیگار را کاهش داد، ناچار شد در بخش‌هایی مانند حمل و نقل و مسکن، هزینه‌های بیشتری بپردازد.

چنین چیزی به این معنی است که در دوران 11 ساله ریاست جمهوری اردوغان، بخش مهمی از جمعیت ترکیه، مجبور شده‌اند پولی را که قبلاً در حوزه‌های مصرف غذایی، کالاهای اساسی، بهداشت و تفریح و آموزش خرج می‌کردند، به بخش مسکن و حمل و نقل بیاورند. 

ممکن است از من بپرسید: در دوران 11 ساله ریاست جمهوری اردوغان، کدام گروه از جامعه ترکیه پیروز شد؟ فقط یک پاسخ روشن وجود دارد: ثروتمندان. 

وقتی به بخش‌های 5 درصدی نگاه می‌کنیم، می‌توانیم ببینیم، در حالی که تقریباً 95 درصد از جامعه پول و دارایی از دست دادند، تنها بخشی که سهم خود را از درآمد افزایش داد، همان گروه اقلیت 5 درصد ثروتمندترین‌های ترکیه بودند! 10 درصد پایین جامعه فقط سهم خود را حفظ کردند، در حالی که 5 درصد بالا سهم درآمد خود را 3 و نیم برابر افزایش دادند.

یکی دیگر از فاکتورهای مهم اجتماعی، توجه به آمار خودکشی‌های موفق است. نمودار به وضوح نشان داده، افزایش نرخ خودکشی به ویژه زمانی قابل توجه است که توزیع درآمد، بد و بدتر می‌شود. به نحوی که ناگهان، تعداد خودکشی‌ها حدود 50 درصد افزایش می‌یابد و به 4460 نفر می‌رسد.

ما می‌توانیم تعادل عمومی جامعه را از طریق سه نمودار اصلی رصد کنیم. کاهش نرخ شادی در مقایسه با سال 2014 به ویژه در بین جمعیت جوان و مسن قابل توجه است. کاهش شادی به تناسب سطح تحصیلات متفاوت است. با افزایش تحصیلات، کاهش شادی نیز افزایش می‌یابد. نرخ شادی فارغ التحصیلان دانشگاه 11.09 واحد کاهش یافته است.

همچنین توجه به سطح امید هم نکته مهمی است. وقتی که سوال شود، سال آینده را چگونه می‌بینید؟ شمار کسانی که می‌گویند اوضاع بهتر خواهد شد، 19.82 واحد کاهش یافته و آمار کسانی که می‌گویند اوضاع بدتر خواهد شد، 18.44 واحد افزایش یافته است. به عبارتی روشن، شادی و امید در میان شهروندان ترکیه فرو ریخته است.

اطلاعات مشابهی در داده‌های مربوط به احساس امنیت نیز وجود دارد. شمار کسانی که می‌گویند در ترکیه احساس امنیت می‌کنند، مداوماً در حال کاهش هستند. متقابلاً، کسانی که می‌گویند احساس ناامنی می‌کنند، در حال افزایش هستند. این افزایش ناامنی به ویژه در بین زنان مشهود است.

وضعیت کسب درآمد و تامین معیشت رو به وخامت گذاشته، شادی و امید از بین رفته و جامعه درگیر حس ناامنی شده است. نتیجه: عدم زاد و ولد.

مشخص‌ترین کاهش در دوران ریاست جمهوری اردوغان در کشور ما در ساختار خانواده ما مشهود بوده است. نرخ باروری که 2.11 بود، به دلیل فروپاشی امیدها به 1.48 کاهش یافته است. اما در اینجا، باید به طور خاص کاهش بسیار سریع و چشمگیر را در نظر بگیریم.

پس از سال 2017، نرخ باروری و فروپاشی امید مانند آبشاری وارونه شده است. کشور ما که در سال 2017 رتبه اول را در اروپا داشت، اکنون در آستانه سقوط حتی به زیر میانگین اتحادیه اروپا است.

سال 2014 از هر نظر، نقطه عطف مهمی است. به عنوان مثال، نرخ اجاره نشینی که در سال 2014 میلادی در حد 22.10 درصد بود، اکنون به 28.03 درصد افزایش یافته است. 3 میلیون و 212 هزار از 6 میلیون و 388 هزار خانوار تازه تأسیس، مستأجر هستند. بر این اساس، 50.3 درصد از هر 100 خانواری که پس از سال 2013 تشکیل شده‌اند، هنوز هم مستأجر هستند.

شاید یکی از بزرگترین روندهای کاهشی مهم کشور ما، مربوط به ساختار جمعیتی آن باشد. جمعیت کودکان 0 تا 4 ساله به سرعت در حال کاهش است، این در حالی است که جمعیت سالمندان به سرعت در حال افزایش است. این جمعیت که در سال 2017 برابر بود، اکنون به اختلافی معادل 3 میلیون و 279 هزار نفر رسیده است. یادمان باشد 15 سال پیش، جمعیت سالمندان با جمعیت کودکان برابر بود.

بر اساس این نمودار، جمعیت خالص در ترکیه به شکل شتابان در حال کاهش است. تقریباً 950 هزار تولد در سال در مقابل 500 هزار مرگ و میر وجود دارد. در حالی که تعداد مرگ و میر با افزایش پیری به سرعت افزایش می‌یابد، برعکس، تعداد تولدها به سرعت در حال کاهش است. با این حساب، این دو خط در یک نقطه به هم خواهند رسید و برابر شدن تعداد مرگ و میر و تولد در آینده نزدیک و متعاقباً کاهش جمعیت ما، نتیجه‌ای اجتناب‌ناپذیر است.

یکی از وخیم‌ترین پیامدهای ریاست جمهوری اردوغان، یا شاید مهم‌ترین آنها، فرار مغزها است. حالا ترکیه به کشوری تبدیل شده که بسیاری از نخبگانش، می‌گریزند. تعداد افرادی که پس از سال 2016 کشور را ترک کرده‌اند به 227 هزار نفر رسیده است.

بگذارید واضح بگویم، نتیجه‌گیری و ارزیابی نهایی نمودارهای بالا می‌گوید: دوران 11 ساله ریاست جمهوری اردوغان در ترکیه، نه تنها تعادل ساختاری را بهبود نبخشیده بلکه منجر به نابودی تمام ارزش‌هایی شده که تاکنون کشور ما را سر پا نگه داشته بود.

در پایان لازم می‌دانم به این نکته اشاره کنم که تمام آمار و اطلاعات بالا، از پایگاه اینترنتی مرکز دولتی و رسمی (موسسه آمار ترکیه) TÜİK گرفته شده است.

منبع: روزنامه KARAR چاپ آنکارا

انتهای پیام/