حرم حضرت عباس(ع) در اربعین؛ تجلی وفاداری و ادب در قلب کربلا

به گزارش خبرگزاری تسنیم، کربلا در روزهای منتهی به اربعین، تپنده‌ترین قلب جهان اسلام است و در میان این شور و عشق بی‌پایان، حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام همچون نگینی درخشان بر تارک این شهر می‌درخشد. گنبد طلایی ساقی کربلا از دور خودنمایی می‌کند و صحن‌هایش مأمن دل‌هایی است که از سراسر جهان با اشک و عشق به اینجا رسیده‌اند.

کربلا در روزهای منتهی به اربعین، شهری است که از هر کوچه و خیابانش بوی عشق می‌آید. از دور که نگاه می‌کنی، گنبد طلایی حضرت عباس(ع) همچون خورشیدی میان دریای پرچم‌های سیاه و سرخ می‌درخشد. صحن‌های مطهرش پر از مردمانی است که از راه‌های دور و نزدیک آمده‌اند؛ برخی با پای پیاده از شهرهای عراق، برخی با دل‌هایی آکنده از اشتیاق از دیگر کشورهای جهان.

زائران از مسیرهای دور و نزدیک، پس از پیمودن کیلومترها راه، خود را به آستانه حرم می‌رسانند؛ جایی که ادب و وفاداری در وجود هرکس شعله‌ور می‌شود. در میان ازدحام جمعیت، زمزمه "یا کاشف الکرب" از هر سو شنیده می‌شود و دستان گره‌خورده به ضریح، گواه نیاز و امید دل‌های عاشق است.

قدم گذاشتن به صحن حضرت عباس(ع)، شبیه ورود به مدرسه‌ای است که هر گوشه‌اش درس وفاداری می‌دهد. دستان گره‌خورده به ضریح، چشمان خیس، لب‌های بی‌وقفه در ذکر، و سجده‌های طولانی، همه نشانه شاگردانی است که آمده‌اند از علمدار، ادب بیاموزند.

هوای حرم آمیخته با عطر گلاب و اشک زائران است. برخی در گوشه‌ای آرام زیر لب سلام می‌دهند، برخی در سجده شکر به یاد رسیدن به این لحظه‌اند و عده‌ای با چشمانی خیس، قصه وفاداری و ایثار حضرت عباس(ع) را در دل مرور می‌کنند. هر نگاه به ضریح، یادآور آن روزی است که علمدار کربلا بی‌پروا، جان خود را در راه حفظ حرمت حرم اهل‌بیت(ع) تقدیم کرد.

حرم حضرت عباس(ع) در اربعین نه‌تنها مقصد زیارت، که مدرسه‌ای برای آموختن ادب، وفاداری و فداکاری است. اینجا زائر، تنها یک مهمان نیست؛ شاگرد مکتب ساقی کربلاست. در این روزها، صحن مطهر حضرت عباس(ع) به دریایی از اشک و محبت تبدیل شده و نسیم کرامت او، خستگی راه را از تن زائران می‌زداید.

ایام اربعین هر سال یادآور این حقیقت است که وفاداری حضرت ابوالفضل العباس(ع) تنها یک روایت تاریخی نیست، بلکه زنده‌ترین درس مروت، ایثار و جوانمردی برای همه نسل‌هاست. زائران در جوار حرمش، این درس را نه فقط با گوش، که با دل می‌آموزند و با خود به خانه می‌برند.

اینجا، حرم حضرت عباس(ع) تنها مقصد زیارت نیست؛ آیینه‌ای است که هرکس در آن نگاه کند، چهره‌ای وفادارتر از خود می‌بیند و زائران هر قدمی که در صحن برمی‌دارند، عهدی است که با خود می‌برند؛ عهدی برای حفظ حرمت، دفاع از حقیقت، و ایستادگی در مسیر حق.

انتهای پیام/511/