تأکید اندیشکده آمریکایی به استفاده از دیپلماسی در قبال ایران
نشریه آمریکایی فارن‌پالیسی این فوکس در تحلیلی ضمن تاکید بر بی‌نتیجه بودن تهدیدات نظامی علیه تهران نوشت نوشته که بحران با ایران را تنها از راه دیپلماسی می‌توان حل و فصل کرد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، «عمران خالد»، تحلیلگر مسائل بین‌الملل در یادداشتی در اندیشکده «فارن‌پالیسی این فوکس» هشدار می‌دهد که تداوم تشدید تنش‌ها از سوی ایالات متحده می‌تواند فاجعه‌ای منطقه‌ای و جهانی بیافریند.
او یادآور می‌شود که حملات هوایی آمریکا به مراکز هسته‌ای ایران در فردو، نطنز و اصفهان، هرچند خسارت‌بار، نتوانستند توان هسته‌ای ایران را نابود کنند. رهبر جمهوری اسلامی ایران از تسلیم‌ناپذیری سخن گفت و هم‌زمان حمله موشکی محدود ایران به پایگاه هوایی العُدید آمریکا در قطر، پیام مقاومت بدون ورود به جنگ فراگیر را مخابره کرد.
به نوشته این تحلیلگر، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در حالی دم از «تسلیم بی‌قید و شرط» می‌زند که تهران تهدید به بستن تنگه هرمز کرده است؛ مسیری که 20 درصد تجارت جهانی نفت از آن می‌گذرد.
خالد یادآور می‌شود که این‌گونه ادعاهای ترامپ مبنی بر «نابودی کامل» برنامه هسته‌ای ایران واقعیت ندارد؛ چرا که تنها فردو به‌شدت آسیب دیده و سایر تأسیسات احتمالاً ظرف چند ماه دوباره فعال خواهند شد.
نویسنده یادآور شد که تجربه‌های پیشین همچون حمله اسرائیل به رآکتور اوسیراک عراق در 1981 یا عملیات سایبری استاکس‌نت در 2010 نشان می‌دهند که حملات نظامی می‌توانند تأخیر بیندازند، اما نمی‌توانند دانش و اراده هسته‌ای را از میان ببرند.
به باور نویسنده، هر گام بیشتر در مسیر تقابل، خطر فروپاشی نظم منطقه‌ای و درگیری تمام‌عیار را به همراه دارد. بستن تنگه هرمز قیمت جهانی نفت را سر به فلک خواهد برد، نیروهای متحد ایران همچون حزب‌الله و یمنی‌ها می‌توانند اهداف آمریکایی را در منطقه هدف قرار دهند، و حتی حملات سایبری مشابه هک سال 2014 شرکت لاس‌وگاس سندز تکرار شود.
خالد یادآور می‌شود که جنگی تمام‌عیار، بسیار گسترده‌تر از عراق و افغانستان، هزاران قربانی و تریلیون‌ها دلار هزینه خواهد داشت، درحالی‌که صدها غیرنظامی ایرانی قربانی حملات اخیر، خود محرکی برای نفرت و مقاومت بیشتر است.
او تأکید می‌کند که تنها مسیر عقلانی، بازگشت به دیپلماسی است. توافق هسته‌ای 2015 با همه کاستی‌هایش توانسته بود سطح غنی‌سازی را محدود و بازرسی‌های آژانس را تضمین کند تا اینکه خروج ترامپ در 2018 ایران را به مسیر پرشتاب غنی‌سازی کشاند.
اکنون نیز امکان دارد با توافقی جدید ـ شامل کاهش مرحله‌ای تحریم‌ها در برابر محدودسازی غنی‌سازی در سطحی پایین‌تر و نظارت سختگیرانه ـ بحران مهار شود. نقش میانجی‌گری اروپا و چین می‌تواند مؤثر باشد، چرا که ایران با اقتصادی فرسوده و فشارهای اجتماعی به‌شدت به گشایش نیازمند است.
خالد می‌نویسد که تهدیدهای تندروهایی چون لیندسی گراهام و فشار اسرائیل برای براندازی در ایران تنها خطر شعله‌ور شدن آتشی مهیب را بیشتر می‌کنند. او یادآور می‌شود که دیپلماسی پشتیبانی‌شده با بازدارندگی نظامی، همان‌گونه که در دوران جنگ سرد با شوروی کارگر افتاد، می‌تواند این بار نیز نتیجه‌بخش باشد. در نهایت، انتخاب روشن است: یا ادامه مسیر بمب‌افکنی و فاجعه، یا ورود به گفت‌وگو و ثبات.
به‌تأکید نویسنده، آینده آمریکا نیازمند خویشتن‌داری است، نه شعارهای پرهیاهوی انتخاباتی؛ و تنها دیپلماسی می‌تواند این بحران را فروبنشاند.
انتهای پیام/
