لزوم مستثنا کردن منطقه سیستان از برنامه قطعی برق کشوری

به گزارش خبرگزاری تسنیمزاهدان، گُل بود به سبزه نیز آراسته شد! حکایت وضعیت بحرانی سیستان است که پس از سال‌ها تحمل انواع فشارهای خشکسالی و طوفان ریزگرد و بیماری و بیکاری و ... اکنون به معضل قطعی برق نیز دچار شده است.

منطقه سیستان در حال حاضر با ترکیبی از چالش‌های زیست‌محیطی بی‌سابقه دست و پنجه نرم می‌کند که زندگی روزمره شهروندان را به مرز تحمل‌ناپذیری رسانده است. این چالش‌ها عبارتند از:

1. بحران خشکسالی هامون: قطع آب رودخانه هیرمند و خشکسالی فاجعه‌بار دریاچه هامون، به عنوان رکن حیات منطقه و تبدیل شدن هامون به کانون خلق بحران چند بعدی زیست محیطی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و امنیتی منطقه
2. بادهای 120 روزه و طوفان‌های گرد و غبار: وقوع بادهای شدید 120 روزه که برای چندین ماه متوالی و در گرم‌ترین ایام سال ادامه دارند، سیستان را به یکی از آلوده‌ترین و طوفانی‌ترین نقاط ایران و جهان تبدیل کرده است.
3. گرمای طاقت‌فرسا: دمای هوا در حدود 50 درجه سانتی‌گراد و بعضاً بیش از آن، این منطقه را به یکی از گرم‌ترین نقاط کشور و گاهی دنیا مبدل ساخته است.

نتیجه استمرار سالیان متمادی این وضعیت متقاطع، موج فزاینده مهاجرت، شیوع گسترده فقر و بیکاری و بیماری و معضلات سلامت عمومی و شیوع آسیب‌های اجتماعی چون اعتیاد و حاشیه‌نشینی و در نهایت نارضایتی و ناامیدی مردم و آسیب به سرمایه اجتماعی نظام در این منطقه است.

افزایش بحران با قطعی برق

در این شرایط ، متأسفانه معضل قطعی برق نیز به این وضعیت بغرنج اضافه شده است. قطعی برق که منجر به قطعی آب(به دلیل عدم کارکرد پمپ‌ها) و عدم امکان استفاده از وسایل سرمایشی ضروری نظیر کولر در گرمای 50 درجه‌ای می‌شود. این امر، وضعیت زیستی مردم را به شدت غیرقابل تحمل کرده است.

پیامدهای امنیتی و اجتماعی

افزایش مهاجرت از این منطقه که از به دلیل جغرافیای حساسیت امنیتی بالایی برخوردار است و هم‌مرز با کشور افغانستان است، در شرایط کنونی و با توجه به اوضاع امنیتی و حساس کشور و شرایط جنگی، می‌تواند پیامدهای ناگواری در پی داشته باشد. خطر افزایش اعتراضات، خشونت‌های احتمالی و فتنه افروزی معاندین، امنیت ملی را در این نقطه راهبردی تهدید می‌کند.

محدودیت اقدامات کلان و تمرکز بر پایداری برق: با توجه به عدم امکان اقدام عاجل و حل سریع علل کلان بحران‌های زیست‌محیطی مانند خشکسالی و طوفان‌های ریزگرد، دایره اقدام مسئولان در حال حاضر به مسائل خدماتی تحت کنترل آن‌ها محدود می‌شود. در رأس این مسائل، پایداری و تأمین مستمر برق قرار دارد که حیاتی‌ترین نیاز مردم در این شرایط است.

پتانسیل سیستان در انرژی‌های نو و پارادوکس موجود

جای تأمل است که منطقه سیستان خود کانون و قطب پتانسیل انرژی‌های نو در ایران و جهان محسوب می‌شود و در صورت برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری مناسب، نه تنها می‌تواند در حوزه برق به خودکفایی برسد، بلکه توان تقویت شبکه برق کشوری را نیز داراست؛ اما در سایه سومدیریت و کمبود قوانین و سرمایه‌گذاری کافی در این حوزه، اکنون مردم این منطقه به دلیل ناترازی برق کشوری، خود دچار قطعی برق شده‌اند. مردم سیستان که سال‌ها رنج شدید خشکسالی و طوفان را تحمل کرده‌اند، اکنون با رنج جدید و «دست‌سازی» روبرو گشته‌اند که حاصل مدیریت نادرست منابع انرژی است که هزینه آن را مردم می‌دهند.

مستثنا کردن فوری و دائم منطقه سیستان از برنامه قطعی برق کشوری

لذا، با توجه به فوریت و حساسیت وضعیت، درخواست واضح این یادداشت، تمرکز حداکثری تلاش‌ها و اختیارات:

• استاندار محترم (با استفاده از اختیارات جدید خود)
• نمایندگان مردم استان و سیستان در مجلس شورای اسلامی به ویژه نمایندگان منطقه سیستان

برای مستثنا کردن منطقه سیستان از هرگونه برنامه قطعی برق کشوری است.

انتظار می‌رود تمرکز و قدرت سیاسی اجرایی همه این مسئولین در ساختار قدرت، برای این اقدام و مهار بحران نارضایتی و تخفیف وضعیت بحرانی سیستان مجتمع شود.

تأمین پایدار برق، حداقل خدمتی است که می‌تواند بخش از رنج مردم را در این شرایط بحرانی التیام بخشد و از تشدید بحران‌های اجتماعی و امنیتی جلوگیری کند.

یادداشت از مجتبی جهاتیغ

انتهای پیام/