نقش «اعتماد» و «بی‌اعتمادی» در پیروزی ایران بر رژیم صهیونیستی
پیروزی ملت بزرگ ایران در جنگ تحمیلی آمریکا و اسرائیل، بر پایه سه زمینه اعتماد و دو زمینه بی‌اعتمادی شکل گرفت.
گروه امام و رهبری خبرگزاری تسنیم ـ مهدی خدایی: با نگاهی دقیق به خروج پیروزمندانه ملت ایران از این جنگ تحمیلی، نقش عنصر اعتماد را در حصول این پیروزی، محوری و تعیین کننده خواهیم یافت.
در این واقعه، عنصر اعتماد دارای سه وجه اثباتی و یک وجه سلبی است. «اعتماد به خدا» ، «اعتماد به مردم» و «اعتماد به‌نفس» وجوه اثباتی این عنصر، و «بی‌اعتمادی به آمریکا» و «بی‌اعتمادی به هر قدرتی دون خدا» وجه سلبی آن را تشکیل می‌دهد.
لازمه سنجش تأثیر عنصر اعتماد و بی‌اعتمادی در کسب این پیروزی و تحلیل درست ماجرا، اولویت دادن به بررسی وجه سلبی یعنی بی‌اعتمادی به آمریکا و هر قدرتی دون خداوند است؛ زیرا تا زمانی که اعتماد به آمریکا و قدرت‌های مادی دون خداوند نفی نشود، اعتماد به خدا، اعتماد به ملت و اعتماد به خود، اگر هم وجود داشته باشد بروز نمی‌کند و کارگر نمی‌افتد. منطق جاری در اینجا همان منطق لا اله الا الله است که از نفی به اثبات می‌رسد.
الف) نفی اعتماد به آمریکا
نفی اعتماد به آمریکا یک دستاورد تاریخی برای ملت ایران است، یعنی در تاریخ معاصر ایران، هیئت حاکمه آمریکا در دولت‌های مختلف خود، آنقدر درباره ملت ایران دشمنی و خیانت کرده‌اند که این ملت آنها را دشمن خود گرفته‌اند و بر مبنای همین دشمنی‌های مداوم و مکرر آمریکا، آن را شیطان بزرگ دیده‌اند؛ چه اینکه قرآن کریم می‌فرماید «إِنَّ الشَّیْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا».
برخی از مصادیق دشمنی آمریکا با ملت ایران عبارت‌اند از:
- حمایت از استقرار و استمرار حکومت دیکتاتور و فاسد پهلوی
- سرنگونی دولت ملی و قانونی مصدق، به نفع شاه پهلوی
- راه‌اندازی ساواک برای سرکوب هر فکر مخالف و ایجاد اختناق در کشور
- تهاجمات وسیع و همه‌جانبه تبلیغاتی علیه انقلاب اسلامی
- جاسوسی علیه ملت و طراحی کودتا برای عقیم گذاشتن انقلاب
- کمک به گروهک‌های انحرافی و التقاطی و حتی گروهک‌های چپ!
- کمک به صدام در آغاز و ادامه جنگ تحمیلی
- کشتن 300 نفر انسان بی‌گناه خصوصا و زنان و کودکان با اسقاط هواپیمای مسافربری ایران در خلیج فارس
- تحریم‌های گوناگون به بهانه‌های مختلف هسته‌ای، حقوق بشری و... علیه ملت
- ترور شخصیت‌های برجسته نظام و حتی مردم عادی و طراحی توطئه‌های متعدد امنیتی
- حمایت از فتنه گران در فتنه 88 با در اختیار قرار دادن امکانات فناوری‌های نوین رسانه ای به فتنه گران برای به چالش کشیدن نظام
- ایجاد داعش و حمایت از آنها
- پاره کردن برجام
- ترک میز مذاکره و همدستی با اسرائیل برای حمله نظامی به ایران و قتل فرماندهان نظامی و مردم غیرنظامی، زنان و کودکان
- حمله مستقیم به ایران برای نابود کردن صنعت هسته‌ای به عنوان منافع مادی حال و آینده ملت ایران.
اینها بخش‌هایی کوچک و آشکار از دشمنی‌های آمریکا با ملت ایران است که مرور این فهرست و تجربه‌های تلخ هر عاقلی را به این نتیجه می‌رساند که نه تنها نباید به این دشمن اعتماد کرد بلکه باید از این دشمن حذر کرد و فریب او را نخورد و در میدانی که او ترسیم کرده است وارد نشد.
بنابراین ریشه این بی‌اعتمادی دشمنی‌های آشکار و پنهان آمریکا با ملت ایران است که تا به امروز نیز ادامه دارد، به‌طوری که در آخرین رویارویی دیپلماتیک دو کشور در عمان، رهبر حکیم و دوراندیش انقلاب ضمن عدم ممانعت از مذاکره و تجویز مذاکره غیرمستقیم، در 26 فروردین‌ماه 1404 در همان گام‌های نخستین مذاکرات فرمودند: «البتّه به طرف مقابل خیلی بدبینیم، طرف مقابل را قبول نداریم، می‌شناسیم طرف مقابل را.»
و حالا با جنگ‌افروزی صهیونیست‌ها در میانه آن مذاکرات و اعترافات متعدد بعدی از درون آمریکا و رژیم صهیونیستی مبنی بر طراحی جنگ در پوشش و پس پرده فریب مذاکرات، دیگر جایی برای رد بی‌اعتمادی و بدبینی به آمریکا نمی‌ماند و تمام افرادی که با بی‌خردی امیدی به حصول نتیجه‌ای به‌نفع ایران از میز این مذاکرات داشتند، منطقشان کند شده و چه‌بسا امروز در زمره بی‌اعتمادان به آمریکا و مذاکره با او درآمده‌اند.
ب) بی‌اعتمادی به مادون خدا و اعتماد به خدا
اعتماد به خدا، پس از نفی اعتماد به هر قدرتی غیر از خدا حاصل می‌شود. بر این اساس در کارزار میان نیروی نیابتی آمریکا و ایران، بی‌اعتمادی فقط شامل آمریکا نمی‌شود، بلکه به‌نوعی حتی کشورهای قدرتمند دوست را نیز در بر می‌گیرد! اما میان بی‌اعتمادی به کشورهای دوست و بی‌اعتمادی به آمریکا تفاوتی اساسی وجود دارد، چطور؟
بی‌اعتمادی به کشورهای دوست، ناشی از سوءظن به آنها نیست بلکه ناشی از اعتماد تمام و کمال به خدا و بی‌نیازی از اعتماد به غیر خدا است، یعنی «و من یتوکل علی الله فهو حسبه»، مقام اعتماد کامل و تام به خداوند عالم، مقام کفایت و بی‌نیازی از اعتماد به هر قدرتی دون قدرت خداوند عالم است که در مقابل اعتماد به خدا، بی‌معنی و بی‌اعتبار است؛ از این روست که شما شاهدید جمهوری اسلامی ایران در مجازات متجاوز صهیونی و اربابش، با اعتماد به وعده نصرت الهی، از هیچ‌یک از کشورهای قدرتمند دوست و یا حتی نیروهای همسو در جبهه مقاومت اسلامی درخواستی مبنی بر مشارکت در جنگ نداد، این توحید عملی در هنگامه جنگ و جهاد را قرآن کریم به ما آموخته است که «إِنْ یَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ وَإِنْ یَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ».
ما معتقدیم که اگر در زمره اهل ایمان باشیم، خداوند با نصرت خود از ما دفاع خواهد کرد؛ این اعتماد به خدا در اصطلاح اسلامی ما، همان «روحیه» است؛ وقتی می‌گوییم «روحیه»، یعنی اعتماد به خدای متعال، توکّل به خدای متعال، حُسن ظن به خدای متعال. در قرآن، از سوء ظن به خدا مذمّت شده: اَلظّانّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوءِ عَلَیهِم دائِرَةُ السَّوءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیهِم؛ سوء ظن به خدا نباید داشت. خدای متعال وعده کرده که از مؤمنین دفاع می‌کند: اِنَّ اللّهَ یُدافِعُ عَنِ الَّذینَ آمَنوا؛ از این صریح‌تر، دیگر خدای متعال چه بگوید؟ اِنَّ اللّهَ یُدافِعُ عَنِ الَّذینَ آمَنوا.
و اما بی‌اعتمادی به آمریکا؛ علاوه بر اینکه ناشی از اعتماد تمام و کمال به خدا به‌عنوان یگانه قدرت واقعی عالم است، منشأ ثانویه‌ای هم دارد که عبارت است از سوءظن و بدبینی تاریخی به‌دشمن که در بند قبلی درباره آن سخن گفتیم.
ج) اعتماد به ملت
مهم‌ترین رکن اقتدار جمهوری اسلامی پس از اعتماد به خدا، اعتماد به ملت مسلمان و مؤمن است.
ببینید! درست زمانی که دشمن صهیونی تصور می‌کند که مردم پس از به‌شهادت رسیدن فرماندهان ارشد نظامی و بمباران نهادهای انقلابی به کف خیابان خواهند آمد و با براندازی حکومت جمهوری اسلامی آن را دودستی تقدیم اجانب و وطن‌فروشان خواهند کرد! رهبر انقلاب در نخستین پیام ویدئویی خود اینگونه می‌فرمایند که «ملّت ایران از خون شهدای گران‌قدر نخواهد گذشت، از تجاوز به آسمان کشورش صرف‌نظر نخواهد کرد. نیروهای مسلّح ما آماده هستند و مسئولین کشور و همه آحاد مردم پشت سر نیروهای مسلّح‌اند... مسلّم، نیروی مسلّح جمهوری اسلامی ضربه‌های سنگینی بر این دشمن خبیث وارد خواهد آورد. ملّت هم پشتیبان ما است، پشتیبان نیروهای مسلّح است و جمهوری اسلامی، به اذن الهی، بر رژیم صهیونیستی فائق خواهد شد.»
این اعتماد عمیق به ملت ایران جایگاهی اساسی در تصمیمات و سیره رهبری دو امام انقلاب اسلامی یعنی امام خمینی (ره) و امام خامنه‌ای (حفظه الله تعالی) داشته و دارد.
آنجا که امام خمینی (ره) در اولین بیاناتشان پس از ورود به ایران در بهشت زهرا فرمود: «من بهپشتیبانی این ملت، دولت تعیین می کنم! ... دولتی که ما می‌گوییم، دولتی است که متکی به آرای ملت است؛ متکی به حکم خداست.» او به این ملت اعتماد داشت، و این اعتماد متقابل بین امام و امت، پس از ایشان نیز در دوران رهبری امام خامنه‌ای تاکنون ادامه یافته و این انقلاب را در تمام لحظات حساس و خطیر از سخت‌ترین گردنه‌های عبور داده است.
به همین جهت است که در همین 12 روز جنگ تحمیلی، دیدیم که بر خلاف تصور پسمانده پهلوی دوم و اربابان صهیونی‌اش، دختران و زنانی که فاقد حجاب شرعی و حتی گاها فاقد حجاب عرفی بودند با به‌دست گرفتن پرچم ایران و حضور در تجمعات ضد صهیونیستی و ضد آمریکایی به حمایت عملی از رهبر و نیروهای مسلح کشورشان در مقابل دوربین‌های تلویزیونی پرداختند.
امام خامنه‌ای اعتماد امام خمینی (ره) به مردم را چنین توصیف می‌کنند که «ما در بین بزرگان ــ چه در دوره خودمان، چه در دوره‌های نزدیک به خودمان ــ ندیدیم کسی را که مثل امام بزرگوار ما اعتماد به ملّت و شناخت ملّت را به طور دقیق حس کرده باشد و دانسته باشد و تشخیص داده باشد. از همان روزهای اوّل انقلاب، امام بزرگوار به ملّت ایران اشاره می‌کرد. در سال 41 که شروع نهضت بود، امام با دستشان به طرف صحراهای جنوب قم اشاره می‌کردند و می‌فرمودند اگر ما به مردم ایران بگوییم، ملّت ایران این صحرای قم را پُر خواهند کرد؛ مردم را می‌شناخت. همان روز کسانی بودند که می‌گفتند «به این مردم نمی‌شود اعتماد کرد»، [در حالی که] امام به مردم اعتماد داشت. این، شناخت مردم بود.»
و در جایی دیگر در همین رابطه می‌فرمایند: «بیست‌ودوّم بهمن انقلاب شد، دوازدهم فروردین، یعنی حدود پنجاه روز بعد از آن، امام اعلام رأی‌گیری عمومی، همه‌پرسی عمومی کرد برای اینکه نوع نظام را مردم معیّن کنند؛ و معیّن کردند؛ یعنی [بلافاصله] مردم را آورد پای صندوق ــ اعتماد به مردم یعنی این.»
د) اعتماد به‌نفس
یکی از زیبایی‌های 12 روز جنگ تحمیلی نیروی نیابتی آمریکا علیه ملت ایران، به‌رخ کشیدن اعتماد به‌نفس و قدرت اراده ملت ایران پیش چشم جهانیان بود.
امام خامنه‌ای اصل «ما می‌توانیم» را یادگار امام خمینی (ره) برای این ملت بزرگ می‌دانند و در این رابطه می‌فرمایند: «امام به ما یاد داد که بگوییم و باور کنیم که می‌توانیم. در رژیم گذشته گفته بودند و باورانده بودند که ما نمی‌توانیم، کاری از دست ما برنمی‌آید، دیگران باید برای ما انجام بدهند؛ امام 180 درجه عکس این را در هویّت ملّی ملّت ایران وارد کرد: «ما می‌توانیم»؛ یعنی اعتماد به نفْس را در ملّت و در جوانان زنده کرد. این «ما می‌توانیم» این‌قدر مهم است که برای نفی آن طرّاحی می‌کنند.»
با همین باور «ما می‌توانیم» است که ما ایرانی‌ها تحت شدیدترین تحریم‌ها، به صنعت هسته‌ای پیشرفته دست یافتیم و دشمن برخلاف تمام تلاشش در میز مذاکره و تمام خشونتی که در ترو دانشمندان ما به‌خرج داد، نتوانست به موجودیت آن در خاک ما ضربه کاری وارد کند.
آمریکا با اذعان به ناتوانی رژیم جعلی اسرائیل در نابود کردن صنعت هسته‌ای ایران، با پیشرفته‌ترین بمب‌افکن‌ها و قوی‌ترین بمب‌های سنگرشکن برای حمله به سه سایت هسته‌ای ایران در فردو، نطنز و اصفهان، لشکرکشی هوایی کرد، اما شاهدیم که فقط دو روز پس از این واقعه اسناد فوق محرمانه‌ای در خود آمریکا منتشر شده است که نشان می‌دهد، این ابرقدرت در وارد آوردن ضربه جدی که منجر به نابودی صنعت هسته‌ای ایران شده باشد، ناکام مانده است.
پس ما توانسته‌ایم علاوه بر ایجاد صنعت هسته‌ای، شرایط محفوظ ماندن آن را نیز به لحاظ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری فراهم کنیم، چرا که در سطح دانش و تکنولوژی مغزهای دانشمندان جوان ما و در سطح تأسیسات و مواد غنی‌شده، سرزمین وسیع و کوه‌های عمیق ما محافظ این صنعت اساسی هستند.
بر این مورد باید توان موشکی کم‌نظیر جمهوری اسلامی ایران را نیز افزود، توانی که در این روزها با بیچاره کردن صهیونیست‌ها و تلخ کردن زندگی بر آنها، درنده‌خوترین سیاستمداران رژیم صهیونیستی را ناگزیر از آن کرد که بدون تحقق هیچ‌یک از اهدافشان از آمریکا بخواهند تا با میانجی‌تراشی جنگ را متوقف و زمینه آتش‌بس را فراهم کند. موشک‌های بلندپرواز ملت ایران نیز ستاره‌های درخشانی در «آسمان بی‌کران ما می‌توانیم ملت ایران» هستند که در این 12 روز از تل‌آویو و حیفا تا پایگاه آمریکایی العُدَیْدْ درخشیدند و مردمان مظلوم منطقه با شادمانی و امید به نظاره آن نشستند و برای آن که به هدف بنشینند، دست به دعا برداشتند.
و حاصل تمام این ما می‌توانیم‌های ملت ایران این شد که ما در این جنگ تحمیلی توانستیم، تمامیت ارضی ایران، حکومت مردمسالاری دینی ایران، همبستگی ملت بزرگ ایران در داخل و خارج از کشور، دانش‌های بومی ملت ایران مثل صنعت هسته‌ای و توان موشکی و از همه مهم‌تر روحیه اعتماد به نصرت الهی را حفظ و تقویت کنیم و بر دشمن دون خود که عِده و عُده‌ای بیش از ما هم داشت پیروز شویم و تمام دسیسه‌های آن را به شکست بکشانیم؛ «بإذن الله»
انتهای پیام/
