فراز و فرود رابطه واشنگتن-بغداد از نگاه «فارین افرز»/ «شریک متناقض» و «دشمن ضمنی»

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، در این گزارش آمده است: «پس از دو سال ثبات نسبی در عراق و تشکیل دولت جدید در آمریکا، دو کشور ممکن است در مسیر روابط پایدار قرار گیرند».

در این گزارش که پایگاه خبری «السومریه نیوز» آن را منتشر کرده، آمده است: «نمایندگان آمریکا و عراق در اوایل ماه آگوست برای آغاز مذاکرات دوجانبه در مورد مشارکت دفاعی بلندمدت بین دو کشور  در واشنگتن دیدار کردند».

فارین افرز نوشت: «این گفت‌وگو  و هرگونه توافق احتمالی پس از آن، یک بار دیگر سؤال تکراری ایجاد می‌کند که آمریکا باید به دنبال تحقق چه رابطه‌ای با عراق باشد؟».

این مجله آمریکایی آورده است: «تصمیم‌گیرندگان آمریکایی پیش از این تلاش کردند  به این  پرسش بر اساس دیدگاه خود در مورد عراق و نقشی که این کشور در "ذهنیت آمریکایی" ایفا می‌کند، پاسخ دهند.در دوران ریاست صدام، عراق برای واشنگتن یک "دولت منفور" بود که تحت تحریم قرار داشت و دشمنی بود که تمایل به استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی داشت».

پس از حمله آمریکا به عراق در سال 2003 میلادی و سرنگونی رژیم، عراق برای آمریکایی‌ها به یک "تجربه دولت‌ساز" و شریکی جدی در جنگ علیه تروریسم تبدیل شد، اما اکنون دولت بایدن وظیفه‌ای را به خود محول کرده که فراتر از این "میراث در حال تغییر" است تا به عادی‌سازی دائمی و نهایی با عراق برسد.

براساس این گزارش، نقش نیروهای آمریکایی مستقر در عراق که حدود دو هزار نفر هستند، بر آموزش و ارائه مشاوره به نیروهای امنیتی عراق متمرکز است و ارتش آمریکا نیز با همکاری شرکای محلی،  حملاتی را علیه داعش در عراق و سوریه انجام داد.

براساس پیش‌بینی این مجله آمریکایی، توافق، پشتیبانی فنی و مشاوره میان آمریکا و عراق ادامه خواهد یافت. اما "استقلال نهایی" مطلوب ارتش عراق، به‌ویژه نیروهای زبده و نخبه در میدان، نیازمند هماهنگی بهتر میان نیروهای امنیتی عراقی مستقر است که اغلب به جای همکاری با یکدیگر رقابت می‌کنند.

براساس این گزارش، یکی از عوامل پیچیده پیشرفت در روابط آمریکا و عراق، گسترش گروه‌های مسلحی است که خارج از ساختار فرماندهی رسمی ارتش عراق فعالیت می‌کنند.

فارین افرز افزود که کمک به عراق برای تقویت توانایی‌های کشورش بهترین راه برای حرکت به سمت روابط عادی و دوستانه ایالات متحده و عراق و در راستای خدمت به منافع مردم عراق است، و این مسئله باید بدون به خطر انداختن امنیت آمریکا محقق شود.

این مجله آمریکایی ادامه داد که تاریخ مدرن روابط آمریکا و عراق «داستانی از درگیری‌های مکرر» است. در دهه قبل از جنگ اول خلیج فارس، عراق عمدتاً به عنوان حریف ایران در یک جنگ طاقت‌فرسا که هشت سال به طول انجامید، در رادار واشنگتن قرار داشت.

با حمله صدام به کویت در سال 1990 میلادی، بغداد از شریک تجاری آمریکا به یک "دشمن راهبردی" تبدیل شد، زیرا جرج بوش پدر، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، جنگی را برای آزادسازی کویت به راه انداخت و امیدوار بود که یگان‌های زبده عراق را نابود کند و آن را در برابر یک انقلاب داخلی آسیب‌پذیر کند، اما این طرح موفق نشد.

دولت «بیل کلینتون»،  رئیس‌جمهور اسبق آمریکا نیز به تشویق توطئه ها علیه صدام ادامه داد و در دهه 1990، ایالات متحده با اعمال تحریم‌ها علیه غیرنظامیان عراقی، جنگ اقتصادی علیه این کشور به راه انداخت.

سرانجام در پی حمله جرج دبلیو بوش در سال 2003 میلادی، رژیم صدام سرنگون شد که منجر به جنگ داخلی در این کشور شد، با ادامه اشغال عراق از سوی آمریکا، دولت بوش برای حمایت از رهبری جدید عراق که اهدافش با واشنگتن همسو باشد، تلاش کرد، اما همچنان وضعیت بی‌ثباتی سیاسی در عراق ادامه داشت.

براساس این گزارش، روابط میان عراق و آمریکا در دوران ریاست‌جمهوری «دونالد ترامپ» نیز همچنان پرتنش باقی ماند، زیرا مقامات آمریکایی عراق را «دست‌نشانده» ایران می‌دانستند و آنها با عراق با سوءظن و تحقیر رفتار می‌کردند.

واشنگتن تاکنون بر همکاری اقتصادی متمرکز بوده و در عین حال اهمیت روابط نظامی میان آمریکا و عراق را کم اهمیت جلوه داده است، تغییری که با فروپاشی تدریجی داعش در سال‌های اخیر امکان‌‌پذیر شد.

اکنون، دولت بایدن توجه خود را به مؤلفه نظامی این رابطه معطوف کرده است، زیرا واشنگتن به حمایت نظامی از عراق ادامه خواهد داد، با توجه به این که واشنگتن به جای «تعهدات باز» به ارتش عراق،  باید روی موثرترین عناصر خود مانند سرویس ضد تروریسم تمرکز کند.

از آنجایی که آمریکا و عراق به سمت برقراری روابط دیپلماتیک عادی پیش می‌روند، این امر باید با عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی و در عین حال حفظ کمک‌ها دنبال شود، مسئله‌ای که دشوار خواهد بود، زیرا تمرکز فعلی بر مسائل اقتصادی، هماهنگی و نظامی نسبتاً متوسط ​​است. کمک‌هایی که نشان‌دهنده آینده مطلوب عراق به عنوان یک دوست و نه به عنوان یک کشور متحد ایالات متحده است.

این رسانه با ادعای اینکه برخی گروه‌های شیعی در عراق دستورالعمل‌های خود را از ایران دریافت می‌کنند و آمریکا با این واقعیت‌ با تسامح برخورد می‌کند،افزود: حتی  بدبینان در آمریکا نیز تمایل دولت بایدن برای کنارآمدن با این وضعیت  به جای مقابله نظامی آن، یا مشروط کردن کمک‌های آمریکا به محدودکردن این گروه‌ها  را شاهدی بر ضعف آمریکا می‌دانند.

این گزارش نشان می‌دهد که  ایالات متحده در حال حاضر توجه خود را به سایر مشکلات جدی عراق معطوف کرده است، زیرا رویکرد کلی آمریکا فراتر از نگرانی‌های امنیتی و اولویت دادن به مسائل فوری اقتصادی و انسانی است.

این رسانه افزود: واشنگتن مسئولیت اخلاقی برای کمک به عراقی‌ها را بر عهده دارد، چرا که در طول 30 سال آمریکا آسیب‌های شدیدی به عراق وارد کرده است. همچنین کمک به عراق پس از دهه‌ها درگیری، به جای مقصر دانستن ساختار گروه‌هایی که خود محصول تهاجم آمریکا هستند، موقعیت منطقه‌ای ایالات متحده را امن‌تر می‌کند و اعتبار آن را افزایش می‌دهد.

انتهای پیام/