جنایت برای غصب مسجد؛ ۲۹ سال پس از قتل‌عام نمازگزاران فلسطینی در حرم ابراهیمی
صهیونیست‌های افراطی در سایه حمایت رژیم اسرائیل ۲۹ سال پیش دست به جنایتی در مسجد ابراهیمی الخلیل زدند که مقدمه تقسیم زمانی این مکان مقدس بین مسلمانان و صهیونیستها شد که با گذشت زمان مشخص شد که تبدیل این مسجد به مکان یهودی هدف از این جنایت بود.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، امروز شنبه (ششم اسفند برابر با 25 فوریه) مصادف با بیست و نهمین سالگرد قتل‌عام مسجد ابراهیمی در شهر الخلیل واقع در جنوب کرانه باختری اشغالی است.
علی‌رغم اینکه نزدیک به سه دهه از این جنایت می‌گذرد، اشغالگران اسرائیلی همچنان جاه‌طلبی‌های فرقه‌ای خود را علیه مسلمانان فلسطین و اماکن مقدس آنها مانند مسجد الاقصی ادامه می‌دهند و تلاش می‌کنند با ابزارهای مختلف بر این اماکن تسلط کامل داشته باشند و با اجرای تغییراتی در آثار و اماکن تمدنی و تاریخی به پروژه شهرک‌سازی و یهودی‌سازی خود ادامه دهند.
جنایت پشت درهای بسته مسجد ابراهیمی
سپیده‌دم روز جمعه 25 فوریه 1994 مصادف با 15 رمضان 1414 هجری قمری، دور جدیدی از جنایت شهرک‌نشینان صهیونیست‌نشین در اراضی اشغالی آغاز شد که طی آن، یک شهرک‌نشین تروریست به‌نام «باروخ گلدشتاین» که لباس نظامی به تن داشت، به‌هنگام نماز صبح به‌همراه تعدادی از شهرک‌نشینان صهیونیست وارد مسجد ابراهیمی می‌شود.
به گزارش خبرگزاری صفا، باروخ گلدشتاین، صهیونیست افراطی پشت یکی از ستون‌های مسجد می‌ایستد و منتظر می‌ماند تا نمازگزاران برای اقامه نماز صبح به سجده بروند و همین که نمازگزاران به سجده می‌روند، تروریست‌های اسرائیلی آنها را به رگبار می‌بندند. باروج پشت‌سرهم سه خشاب خالی می‌کند که در نتیجه آن، 29 نمازگزار در همان لحظه شهید و 150 نفر دیگر مجروح شدند.
صهیونیستی که این جنایت را مرتکب شد، از ساکنان شهرک صهیونیست‌نشین «کریات اربع» بود و اصرار داشت نمازگزاران بیشتری را بکشد، لذا برای این نقشه‌هایی کشید، تنها هدف او این بود که با این نقشه‌ها ریشه فلسطینیان در شهر قدیمی الخلیل را برای همیشه بکند.
بعد از این جنایت، نظامیان صهیونیستی که در مسجد ابراهیمی بودند، درهای این مسجد را می‌بندند تا نمازگزاران راه گریزی نداشته باشند و همچنین از ورود افرادی که از بیرون مسجد می‌خواستند به یاری نمازگزاران زخمی بروند، ممانعت کنند.
جنایت صهیونیستها به اینجا محدود نشد و بعد از قتل‌عام نمازگزاران در مسجد ابراهیمی، زمانی که مردم بیرون مسجد در مراسم تشییع شهدا شرکت کرده بودند، صهیونیستها آنها را نیز به گلوله بستند، و با این اقدام جنایتکاران تروریست، تعداد شهدای فلسطینی به 50 نفر افزایش یافت. واکنش‌ها به کشتار نمازگزاران در شهر الخلیل و روستاهای آن و تمامی شهرهای فلسطین بالا گرفت که در نتیجه درگیری‌ها بین فلسطینیان و صهیونیستها، تعداد شهدای فلسطینی به 60 شهید رسید.
پس از این کشتار فجیع، نیروهای اشغالگر رژیم صهیونیستی درهای مسجد ابراهیمی و بخش قدیمی شهر الخلیل را به‌مدت شش ماه بستند و ادعا کردند که در حال تحقیق در مورد این جنایت هستند و به‌صورت یک‌طرفه، کمیته حقیقت‌یابی برای بررسی قتل‌عام و علل آن به‌ریاست رئیس دادگاه عالی رژیم اسرائیل به‌نام قاضی «مئیر شمغار» تشکیل شده است.
رأی دادگاه به‌نفع جنایتکاران و اشغالگران
علی‌رغم صدمات فراوانی که فلسطینیان در این جنایت متحمل شده بودند، از نتیجه تحقیقات کمیته حقیقت‌یاب رژیم اسرائیل بیشتر شگفت‌زده شدند، مهمترین بخش آن تقسیم مسجد ابراهیمی بین مسلمانان و شهرک‌نشینان اشغالگر بود، در واقع رژیم صهیونیستی شرایط سختی بر زندگی شهروندان فلسطینی در شهرک قدیمی تحمیل کرد و نگهبانان زیادی بر درهای ورودی مسجد قرار دادند.
کمیته حقیقت‌یاب رژیم اسرائیل ده‌ها فلسطینی را احضار کرد و به شهادت آنها گوش داد و در نهایت تصمیم گرفت حدود 60 درصد از حیاط پشتی مسجد را جدا و به کنیسه تبدیل و برای ورود نمازگزاران به مسجد اقداماتی را تحمیل کند. قسمتی از مسجد که رژیم اسرائیل آن را اشغال کرد؛ این مناطق شامل حرم، قبور پیامبران و شخصیت‌های تاریخی به‌اضافه صحن مسجد است که محوطه غیرمسقف می‌شد.
پس از آن رژیم صهیونیستی اقدامات دیگری در مسجد انجام داد که شامل نصب دوربین‌‌های مداربسته و دروازه‌های الکترونیک در تمامی ورودی‌ها است، بیشتر راه‌های منتهی به مسجد را از سمت مسلمانان بست، به‌استثنای یک ورودی که تحت تدابیر شدید نظامی قرار داشت، علاوه بر این بازار «الحسبه» و خیابان‌های «خانی الخلیل» و «شاهین»، و خیابان‌های «الشهدا» و «السهله» را بست و با این اقدامات شهر و شهرک قدیمی الخلیل را از محیط اطراف خود جدا کرد.
نمازگزارانی که می‌خواهند از خارج محیط مسجد وارد آن شوند، مجبور هستند که از چند ایست و بازرسی نظامی و الکترونیکی عبور کنند.
قتل‌عام نمازگزاران نتیجه یک تصمیم لحظه‌ای و خلق‌الساعه نبود، بلکه نتیجه یک نقشه از پیش برنامه‌ریزی‌شده گروهی از شهرک‌نشینان با مشارکت غیرمستقیم نظامیان رژیم اشغالگر صهیونیستی بود که در زمان وقوع آن در جایگاه‌های خود حاضر نشدند تا مانع از ورود تروریست‌های شهرک‌نشین به داخل مسجد شوند.
نویسندگان کتاب «جمعه خونین... دکترین گلدشتاین» (منتشرشده در سال 1994) به‌نام‌های «مازن حماد»، «عامر طهبوب» و «نادر طب» درباره این جنایت می‌نویسند: « این قتل‌عام بخشی از یک جنون جمعی است؛ چرا که قاتل از سوی نظامیانی که در دروازه‌ها و ورودی‌های حرم بودند، متوقف نشد و توانست به‌راحتی خود را به نمازگزاران مسلمان برساند و به‌مدت ده دقیقه چند خشاب گلوله شلیک کند.
با گذشت 29 سال از آن کشتار، رژیم صهیونیستی همچنان در پی تصرف کامل مسجد ابراهیمی است و گام به گام به تصرف خود ادامه می‌دهد؛ به‌طوری که در سال 2022 درهای مسجد‌الاقصی را بست و اجازه نداد 613 بار صدای اذان از مناره‌های مسجد پخش شود.
انتهای پیام/+
