گزارش| سنگ قبری که نخواست خالی بماند / بازگشت یوسف کنعان به شهر دارالمومنین آمل

 به گزارش خبرگزاری تسنیم از آمل، پنج سال پیش وقتی لباس رزم پوشیدن می‌دانستند راهی را انتخاب کردند که ممکن است برگشتی نداشته باشد. آنها لباسی بر تن پوشیده بودند که آقایشان سیدالشهدا امام حسین علیه السلام در روز عاشورا با لباسی دریده بر تن کرده بود چون می‌دانست که دشمن حتی  به لباسش هم رحم نمی‌کند، همانطور که به نوامیسش رحم نکرده بودند، همانطور که در تاریخ زمانه امروز نیز همچنان به این بی‌رحمی ادامه دادند تا به حریم خواهرش زینب کبری تجاوز کنند اما غیور مردان ایرانی با پوشیدن همان لباس اجازه به این تجاوز ندادند.

مدافعان حرمی که با لبیک گویان عاشورای دیگری را رقم زدند تا بار دیگر درس عبرت به دشمن دهند. مدافعانی که با وجود شبیه خون زدن دشمن با نثار خون شان درس ایستادگی و مقاومت را به دیگر همرزمانش دادند. واقعه خان‌طومان واقعه ای  که شاید خیلی از فیلمسازان و مستندسازان به آن زیاد نپرداخته اند تا روایت آنها به گوش مستکبران و دشمنان اسلام برسد که آنها چه کردند و چگونه در مقابل داعشی ها در  سوریه مقاومت کردند تا اجازه به تجاوز به خاک این کشور را ندهند و در پس ناامیدی شان با یک دسیسه، گوشه ای از خاک را تصرف کردند، آن هم با به شهادت رساندن جمعی از رزمندگان فاطمیون و گردان‌های حمزه، یاسر، مالک و عمار  و امروز بعد از گذشت 4 سال و نیم از این شبیه خونی پیکرهای پاک آنهایی که در آن میدان آتش و خون به وطن باز نگشته بودند، پس از تفحص و شناسایی توسط گروه ایثارگران به آغوش خانواده هایشان باز گردند.

از میان هشت شهید تازه تفحص شده خان طومان 5 شهید از خطه سرسبز و شهید‌پرور مازندران شناسایی شدند. شهیدان محمود رادمهر، علی عابدینی، رضا حاجی زاده، حسن رجایی فر و محمد بلباسی که زمان رفتن شان دارای روحیه عالی و شهادت طلبانه بودند، اکنون با خبری غریبانه به دیار علویان بازمی‌گردند و چشم انتظاری مادران همسران و فرزندانشان را به پایان می‌رسانند.

فرزندانی چون مهدیه 16 ساله که تمام امیدش از جاویدالاثری پدر به برگشت وی بود که اکنون با بازگشت پیکر پدرش چراغ سوی امیدش خاموش می شود و یا مادر شهید رادمهر که گمنامی پسر را هدیه از سوی خداوند و اهل بیت می‌دانست و اکنون با بازگشتش درست پس ندادن امتحانش می گوید.

همه این شهدای جوان و رشید به کنار، شهید رضا حاجی زاده شهیدی که فقط 24 سال سن داشت و اکنون 29 ساله شده، محمد طاهای 9 ماه اش پنج ساله و فاطمه حلما سه ساله اش نه ساله شده است، با بازگشتش چشم امیدی برای پدر و مادرشان شد تا سنگ قبری که یک سال بعد از شهادتش در میان گلزار شهدای امامزاده ابراهیم و شهدای مدافعان حرم ساخته اند تا رفع دلتنگی شان با حضورشان بر سر مزارش شود و سیر گریه کنند و حرف بزنند امروز این سنگ قبر خالی که پس از گذشت 4 سال و نیم پیکر پاک آقا رضا را در آغوش بگیرد.

بوی پیراهن یوسف در شهر دارالمومنین، شهر هزارسنگر و شهر حماسه‌آفرین ششم بهمن سال 60 می‌پیچد تا پیکر پاکش میان دست های مردم این دیار قرار گیرد.
 مادر شهید رضا حاجی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم از آمل شنیدن خبر بازگشت فرزندش را غافلگیرانه بیان و مطرح می‌کند: این خبر برای ما یک شوک بود اگرچه منتظره آمدنشان بودیم اما ای کاش طوری دیگری به ما اطلاع‌رسانی می‌شد.

حاجیه خانم نجیبه ادهمی با بیان اینکه اصلا فکرش را نمی‌کردم رضا روزی شهید شود چون پسری با اراده، قوی، عالی و مقاوم بود، گفت: شهید راهش را انتخاب کرده بود و می‌دانست راهش شهادت است و هر انسانی بالاخره می‌میرد و شکر می‌گویم که فرزندم راه شهادت را انتخاب کرد.

وی ادامه داد: احترام به والدین و ولایت‌مداری مهمترین خصیصه اخلاقی شهید بوده و فکر می‌کنم این خصوصیات بارز باعث شد تا در راه خدا به شهادت برسد.

گزارش از کبریا مقدس

انتهای پیام/ش