نگاهی به «ریچارد جول» | مُتّهمِ وفادار به کاخ سفید

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کلینت استوود واقعاً حکم طبیب دوار ایالت متحده آمریکا را دارد. او همواره با کارنامه سینمایی موفق خود (چه در فروش و چه در جدیت و میخکوب کردن مخاطب) به دنبال منافع ملی آمریکا و وفاق اجتماعی بوده است.

انتخاب ریچارد جوئل در روزهای فاصله گرفتن مردم از سیستم به دلیل وجود رئیس جمهوری خشن و نادان، بسیار هوشمندانه است. باید ایستوود را کارگردانی باهوش نامید. او انتخاب های خاصی برای فیلم‌هایش دارد. زمانی که دست روی کاراکتر تک تیرانداز آمریکایی گذاشت همه ناباورانه می‌گفتند چطور می توان زندگی یک روانی که در خاطراتش از کشتن صدها انسان بیگناه در عراق سخن گفته است را تبدیل به فیلم کرد. اما ایستوود نشان داد که چیز دیگری برایش مهم است قهرمانی که برای آمریکا رفته است تا مردم بمانند.

_{نمایی از تک تیرانداز آمریکایی با بازی بردلی کوپر}

او که در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از حمایتش از ترامپ خبر داده است و اتفاقا اخلاقی شبیه ترامپ را هم دارد، با درام‌های خطی و نه چندان پیچیده تلاش دارد تا قهرمانی از آمریکا و مردمش بسازد. ریچارد جوئل دقیقا یکی از همین موارد است. فیلمی درباره یک مأمور ساده حفاظت پارک که زمانی که متوجه وجود بمب احتمالی در پارک مرکزی شهر آتلانتا در خلال بازی‌های المپیک می‌شود مردم را فراری می دهد اما با انفجار بمب تعداد زیادی از مردم نیز جان می دهند. بعد از این خود او توسط اف بی آی متهم به بمب گذاری می‌شود.

ایستوود از مجموعه کارگردانان مدافع جنگ آمریکا است او در فیلم‌های پرچم‌های پدران ما و نامه‌هایی از ایوجیما نیز نگاه جنگ طلب و موافق سیاست‌های آمریکا را پیش گرفته است. دیگر فیلم‌های او مانند محبوبه میلیون دلاری نیز مانند ریچارد جوئل از دیگر فیلم‌های اجتماعی اکشن قهرمانی آمریکا است.

کارگردان پیر و از جنگ برگشته آمریکایی همچنین در فیلم‌های ابتدایی  و جوانی خود مانند خوب بد زشت، برای چند دلار بیشتر، به خاطر یک مشت دلار، هری کثیف و... همواره نقش یک کابو و قهرمان خشن و عصبی آمریکایی را داشته است و در ایجاد مفهوم و کلیشه قهرمان خشن آمریکایی با چشمانی ریزبین و دهانی که مدام در حال جویدن است نقش بسزایی را داشته است.

_{نمایی از چهره ایستوود}

او در فیلم اخیر خود ضمن نشان دادن قضاوت‌های ناعادلانه در سیستم امنیتی آمریکا قهرمانی را نشان می‌دهد که در اوج صداقت و وفاداری به نظام سیاسی در شرایطی که بدون شک حق با او است و ناجی مردم است می‌ماند و به تمام سؤالات پاسخ می‌دهد تا از مظن اتهام عزتمندانه بیرون بیاید. او متهمی است که نمی‌گریزد.

در تاریخ دو سه دهه اخیر آمریکا، شاهد انبوهی از این نوع قضاوت‌های ناعادلانه بوده‌ایم. در ماه‌های اخیر بود که سه مرد زندانی شده در ایالت "مریلند" آمریکا، بعد از 36 سال با بازبینی پرونده‌هایشان توسط دادگاه تبرئه و از زندان آزاد شدند. آنها در سال 1983 به جرم قتل یک نوجوان شانزده ساله به حبس ابد محکوم شده بودند اما هیچگاه ادله کافی برای محکومیتشان اقامه نشد و حتی شاهدان بسیاری از تیراندازی فرد دیگری به آن نوجوان شهادت داده بودند.

_{پشت صحنه‌ای دیگر از فیلم همراه با ایستوود}

ایستوود با ساخت این فیلم به دلیل نگاه اعترضی‌اش به سیستم سیاسی مورد غضب قرار گرفت و از راهیابی به فصل جوایز اسکار محروم شد. البته او قبل‌تر برای فیلم‌هایی مانند نابخشوده و محبوبه میلیون دلاری اسکارش را گرفته است اما با ساخت فیلم‌های سوپر سفارشی از دنیای هنری خاص خود فاصله گرفت و اینچنین نشان داد که در عالم سیاست دستی بر آتش دارد.

اگرچه برخی معتقدند که فیلم تازه اکرانی او به نوعی علیه سیاست یا نظام سیاسی آمریکایی است باید گفت که او ثمره و سرریز فیلمش را اولاً در سبد منافع آمریکا ریخته است و در ضمن آنکه به نقد اف بی آی و دستگاه‌های امنیتی پرداخته است قهرمانی مردمی را برای ما به تصویر کشیده است که با تمام این اوصاف ضمن ادای احترام بسیار زیاد به سیستم و نظام سیاسی دست آخر با وجود آنکه یکبار از اداره پلیس اخراجش کرده‌اند بار دیگر در انتهای فیلم به این اداره باز می‌گردد و مشغول به کار می‌شود.

_{نمایی از پشت صحنه فیلم همراه کلینت ایستوود}

این شیوه هنرمندانه و ظریف برای نزدیک کردن مردم ناراحت و عصبی از نظام فعلی آمریکا به دلیل سیاست‌های احمقانه فردی مانند ترامپ است که ایستوود خود از حامیان او است اما با این فیلم او نه تنها از موضع خود کنار نکشیده است بلکه به صورتی دیگر به حمایت از نظام سیاسی ضمن نقد کوچکی که آن هم برای واقعگرایی و عدم شعاری شدن فیلم است، دست زده است.

انتهای پیام/