یادداشت|خنجر زدن دوست نمایانِ عرب در اوضاع کشمیر
در حالی که اوضاع در کشمیر به شکل اضطراری خود رسیده است و مردم این روزها با کمبود آذوقه مواجه هستند و از طرفی حتی احتمال تقابل نظامی هند با پاکستان هم می‌رود، دوستان عربی اسلام‌آباد سکوت معناداری اتخاذ کرده‌اند.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، «حسین محمدی» با ارسال یادداشتی نوشت: نزدیک به یک ماه از شرایط حکومت نظامی توسط دولت هند در کشمیر می گذرد و مردم حتی از کوچکترین امکانات چون دسترسی به وسایل ارتباطی خود محروم هستند.
از طرف دیگر درست زمانی که دولت اسلام‌آباد نیاز داشت تا کشورهای دوست نیز حداقل با صدور بیانیه‌ای جنایات دولت هند در کشمیر را محکوم کنند یا به نحوی از اسلام‌آباد حمایت کنند با سکوت معنادار کشورهای حاشیه عربی خلیج فارس که همیشه بر طبل ابراز همدردی با مردم مسلمان در سراسر جهان و همراهی با پاکستان می‌کوبند روبه‌رو شد.
ائتلاف سعودی؛ غایبان بزرگ معرکه کشمیر
از زمانی که ائتلاف به ظاهر اسلامی به رهبری عربستان سعودی در منطقه شکل گرفته است مدام گفته می‌شود که این ائتلاف با حضور نیروهای نظامی نزدیک به سی کشور اسلامی هدفی جز دفاع از ملت های مظلوم مسلمان در مقابل تروریسم و دیگر خطرها را ندارد.
طبیعی به‌نظر می‌رسد که فرمانده این ائتلاف «راحیل شریف» فرمانده سابق ستاد ارتش پاکستان که این روزها در بندر جده مشغول به گذراندن زندگی است مأموریت مطرح‌شده توسط مسئولین دولت ریاض را حداقل در مورد منطقه و کشور خود انجام دهد.
حداقل انتظاری که از ائتلاف اسلامی می‌شد داشت این بود که اگر این ائتلاف خود را فرمانده قوای نظامی تمام کشورهای اسلامی می‌داند از ملت مسلمان کشمیر در برابر یک کشور غیر اسلامی(هند) در جهت جلوگیری از به‌خطر افتادن این منطقه و حتی تهدید پاکستان حمایت کند.
اما تنها چیزی که شاهد آن هستیم سکوت معنادار این ائتلاف است که این روزها نیز از داخل دچار اختلافات شدیدی شده است، حال سؤال این است که؛ دقیقاً نقش این ائتلاف چیست؟ چرا این ائتلاف تنها به مشکلاتی که عربستان با آن درگیر است همچون موضوع یمن می‌پردازد؟
امارات؛ شریک دزد و رفیق قافله
یکی دیگر از دوستان اسلام‌آباد که اخیراً با سرمایه گذاری در این کشور خود را شریک منطقه‌ای پاکستان دانست امارات متحده عربی بود که با اعظای جایزه ویژه به نخست وزیر هند در این شرایط دل میلیون ها مسلمان کشمیری را به درد آورد.
حتی اعتراض‌های برخی مقامات کشورهای اروپایی و هشدار به شیوخ امارات هم نتوانست مانع این اقدام اماراتی‌ها شود. البته که به نقل از رسانه های اماراتی گفته می شود «محمد بن راشد آل مکتوم» حاکم دبی که روابط بهتری با مقامات پاکستانی دارد بارها به «شیخ محمد بن زاید آل نهیان» حاکم ابوظبی هشدارهای لازم را در خصوص ناراحتی یا عدم اعتماد پاکستان نسبت به این کشور داده بوده است.
این نخستین باری نیست که امارات متحده عربی این گونه از پاکستان به علت عدم مشارکت مستقیم در جنگ یمن انتقام می گیرد و دود این انتقام را غیرمستقیم بر چشمان کم فروغ این روزهای مردم کشمیر فرو می برد.
پاکستان هنوز اقدام عجیب امارات را در دعوت از «سوشما سواراج» وزیر خارجه اسبق و درگذشته هند را به‌عنوان میهمان ویژه برای شرکت در اجلاس سازمان کنفرانس اسلامی که در این کشور برگزار شد را فراموش نمی کند.
مسئله قربانی کردن ظلم بر مسلمان به خاطر منافع تجاری و مالی توسط شیوخ عرب آن‌قدر واضح است که نیازی به توضیح بیشتر نیست به صورت واضح می توان گفت که امارات هم به خاطر سرمایه های کلان خود در هند، پاکستان و از آن مهمتر دفاع از مسلمانان کشمیر را فروخت.
سکوت دیگر کشورهای عربی و حمایت ترکیه و ایران
سایر کشورهای عربی نیز که حضور مشتاقانه آنها در پاکستان همیشه علامت سؤال بزرگی بوده است و خود را از شرکای منطقه‌ای پاکستان می‌دانند در این بحران همانند کویت و عمان یا سکوت اختیار کرده‌اند یا مانند بحرین از هند دفاع کردند.
این در حالی است که ترکیه، مالزی و بخصوص جمهوری اسلامی ایران از ابتدا ضمن ابراز نگرانی نسبت به افزایش تنش میان هند و پاکستان و دفاع از حق مردم مظلوم کشمیر آمادگی خود را برای تلاش جهت کاهش تنش میان دو کشور اعلام کرده اند.
ولی در هر حال عدم حمایت از مسلمانان کشمیری توسط کشورهای عربی و خیانت این چنینی سران ابوظبی و منامه ما را به‌یاد این بیت شعر از سعدی می‌اندازد: «دوست مشمار آن که در نعمت زند لاف یاری و برادرخواندگی/ دوست آن باشد که گیرد دست دوست در پریشان‌حالی و درماندگی».
انتهای پیام/.
