«ایرانی بپوش»|۵۰ درصد ظرفیت پوشاک کشور خالی است/ امکان اشتغالزایی برای ۱.۵ میلیون نفر

 رضا تازیکی، مدیر طرح ملی توسعه کسب و کار و اشتغال پایدار (تکاپو) وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، درباره میزان اشتغالزایی در صنعت پوشاک گفت: طبق آمارهای رسمی  نزدیک به 530 هزار نفر در کل کشور (واحدهای کوچک و بزرگ و خانگی)در پوشاک مشغول کار هستند که حداکثر 40تا50 درصد پوشاک کشور را تولید می کنند و بقیه ظرفیت ها خالی است.

 وی درباره اینکه واردات پوشاک، باعث تهدید تولید کنندگان داخلی می شود گفت:زمانی که صنعت رقابت پذیر باشد،هیچ وارداتی این کار را نمی کند. اگردرحال حاضرواردات پوشاک داخلی را تهدید می کند به دلیل این است که پوشاک وارداتی ارزان تر و کیفیت بهتری دارد.

تازیکی بیان کرد: یک کت و شلوار دارای استاندارد مناسب در کشورهمسایه تولید می شود که قیمتی حدود 600 هزار تومان دارد. این در حالی است که همان کت و شلوار در ایران با قیمت حدود 1میلیون تومان تولید می شود،قطعاً پوشاک داخلی با آن قابل رقابت نیست. تولید کنندگان پوشاک داخلی در حال حاضر سودهای بسیاری خوبی از تولید داخلی می برند.

 وی درباره مشکلات صنعت پوشاک گفت:از نظر دسته بندی در صنعت پوشاک مشکل داریم. حدود 40تا50 درصد صنعت پوشاک در دنیا، پوشاک کژوال یا روزانه است، اما در کشور ما این قضیه برعکس است و حدود 60 درصد تولید پوشاک در کشور تولیدپوشاک کلاسیک است. همواره پوشاک کژوال مصرف بالایی دارد،اما کت و شلوار و پوشاک کلاسیک مصرفی ندارد. ترکیب پوشاک در ایران نسبت به دنیا متفاوت است،متأسفانه تولید پوشاک در کشور متناسب با نیاز ما نیست. با وجود اینکه پوشاک کژوال بیشتر استفاده میشود،ولی چون در کشور تولید این محصول کمتر است مردم نیاز خود را از پوشاک وارداتی تأمین می کنند. تولید کنندگان ایرانی به خاطر سود بیشتر در پوشاک کلاسیک به سمت تولید پوشاک کژوال نمی روند. یعنی اگر سال های سال یک کت و شلوار با یک طراحی تولید شود، اما باز هم مردم خریداری می کنند. اما در پوشاک کژوال ضرورت دارد که یک محصول با طراحی جدید به بازار عرضه شود. بنابر این نیازمند پوشاک در کشورنیازمند طراحی است.

 مدیرطرح ملی توسعه کسب و کار و اشتغال  بیان کرد:از سوی دیگر چون پوشاک کژوال متنوع است نیازمند پارچه های جدیدی است. اما پارچه مورد نیاز برای پوشاک کلاسیک نیازمند به روز رسانی زیادی نیست.

وی بیان کرد:در کشورهای همسایه صنعت پوشاک در 28 رشته دانشگاهی گنجانده شده است و 11 رشته از آنها مخصوص مد و فشن و مدیا است. اما در ایران تنها 3رشته در صنعت پوشاک وجود دارد. در ایران متخصص فشن نداریم، و چون این موضوع مسئله مهمی در صنعت پوشاک است ، باید مورد توجه قرار گیرد.

* انتقاد به عملکرد فنی و حرفه ای

 تازیکی با انتقاد از عملکرد فنی و حرفه ای گفت: سازمان فنی و حرفه ای به جای اینکه پوشاک صنعتی آموزش دهد. خیاط خانگی آموزش می دهد گفت: روش های آموزش مهارتی کاملاً با روش های به روز دنیا فاصله دارد. در حال حاضربرخی از کشورها به صورت انگشت شمار از  نرم افزارهای روز دنیا برای الگو کشی استفاده می کنند. اما در کشورما هنوز نرم افزارهای بسیار قدیم برای الگو کشی استفاده می شود.

مدیر طرح ملی توسعه کسب و کار و اشتغال با تأکید بر اینکه  جلوگیری از واردات پوشاک راه توسعه صنعت پوشاک نیست افزود: تنها 5درصد صنعت پوشاک در دست برندها است. 95درصد بازار در دست تولید داخل است. بیشتر از 60 درصد ظرفیت پوشاک در کشور خالی است و تولید کنندگان می توانند از این فضا استفاده کنند. جلوگیری از ورود پوشاک وارداتی به کشور، باعث ایجاد یک صنعت انحصاری می شود. زمانی که برای صنعت پوشاک رقابتی وجود نداشته باشد، کیفیت کاهش و قمیت افزایش می یابد. یعنی رقابتی وجود ندارد.

 وی ادامه داد: استاندارد اندازه گیری و تولید صنعت پوشاک در کشور رعایت نمی شود. این موضوع برای مشتری مهم است اما تولید کنندگان از آن غافل هستند. زمانی که می گوییم باید با برند های خارجی رقابت کنیم نکته مهمی است. آیا صنعت پوشاک کشوری مانند ترکیه با ممنوعیت واردات رشد کرد؟! صنعت پوشاک ترکیه جز 2صنعت اول در صادرات این کشور است. شاید این سوال وجود داشته باشد که آیا واردات پوشاک به ترکیه آزاد است؟بله، هیچ ممنوعیتی ندارد. تعرفه واردات پوشاک به ترکیه برای برخی کشورها 0 و برای برخی کشورها حداکثر 8درصد است.

تازیکی گفت:  اگر ممنوعیت واردات پوشاک ادامه دار باشد، رانت،فساد،بی کیفیتی،انحصار، قیمت گران و اجحاف به مشتری به وجود می آید. این تجربه را درمورد خودرو نیز داریم. 40 سال از صنعت خودرو در کشور با ممنوعیت واردات حمایت شده است،  نتیجه آن گران شدن محصول بی کیفیت برای مشتری است و هیچ پیشرفتی نکرده است.

مدیراجرایی طرح ملی تکاپو وزارت کار با اشاره به اینکه یکی از طرح هایی که در سال جاری انجام دادیم تهیه سند توسعه  پوشاک کشور است گفت: این کار به طور کامل انجام و به صورت یک بسته سیاست گذاری برای سند پوشاک تدوین شده است،اما هنوز به مرحله ابلاغ و اجرا نرسیده است.نکته جالب این است که  زمانی که سند توسعه پوشاک ترکیه را مطالعه کردیم متوجه شدیم بیش از 90 درصد برنامه هایی که تهیه کرده بودیم بدون آنکه مطلع باشیم کاملاً شبیه به برنامه های کشور ترکیه بود.

 تازیکی در بیان اهداف سند گفت:هدف از تهیه این سند این بود که  توانایی تولید پوشاک کشور را برای 3تا 4سال آینده را داشته باشیم. در حال حاضر حدود 40تا 50درصد پوشاک کشور در داخل کشور تولید می شود و بقیه خارج از کشور تولید می شود. خودکفایی در تولید پوشاک، توسعه صادرات صنعت پوشاک دو موضوع مهم در حوزه پوشاک است. هدفگذاری مان  ایجاد 400هزار شغل در صنعت پوشاک و صادرات 500میلیون دلار  صادرات پوشاک است، برای این میزان زمان مشخصی را تعیین نکردیم. اگر حدود 500 میلیون تومان جذب سرمایه از خارج داشته باشیم، در صنعت پوشاک بیش از 150هزار شغل جدید می توان ایجاد کرد. بدون جذب سرمایه گذار خارجی امکان ایجاد شغل مهیا نیست. بهره وری در صنعت پوشاک ما پایین است.

 وی ادامه داد:وزارت صنعت در این قضیه موضع منفعلانه دارد و معتقد است با ممنوعیت واردات مشکلات حل می شود و هیچ سیاست فعالی در این قضیه ندارد. الان وزارت صنعت برنامه های پراکنده برای صنعت پوشاک دارد. یکی از برنامه ایجاد شهرک پوشاک است. اما واقعیت این است که مشکل صنعت پوشاک ساختمان نیست. یکی دیگر از برنامه ها ممنوعیت برندهای خارجی در کشور است، که هیچ اتفاقی نمی افتد. با این کار تقلب بیشتر و محصولات بی کفیت تر می شود. جذب سرمایه گذار خارجی باعث امنیت ،اعتماد ، انتقال دانش و تجربه می شود. اگر سند توسعه پوشاک به شرط گرفتن سفارش خارجی اجرایی شود می توانیم از ظرفیت صنعت پوشاک برای اشتغالزایی استفاده  کنیم.

 وی ادامه داد:کشور ترکیه 80میلیون نفر جمعیت دارد و در صنعت پوشاک حدود 2میلیون و 200هزار نفر اشتغال دارند،ما هم 80 میلیون نفر جمعیت در کشور داریم بنابر این حداقل اشتغال در صنعت پوشاک در کشور باید یک میلیون و 500هزار نفر باشد،اما در حال حاضر 530هزار نفر است.

 انتهای پیام/