یوسف تیموری: هیچ‌وقت نخواستم با استندآپ و اجرا پول دربیاورم/ مهران مهام: مردم از کُمِدی انتظار نقد و حرف‌های جدی دارند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، طنز یکی از اتفاقات جذاب و تأثیرگذار نمایشی است که مدتی آن طور که باید و شاید نمود منحصر به فرد و علمی آن را در قاب تلویزیون سراغ نداریم. حسّ ماندگاری و شرایط نوستالژی نمی‌تواند برای مخاطب ایجاد کند و کماکان آنتن پربیننده متعلق به سریال‌های دهه‌های قبل تلویزیون است. شاید این سؤال پیش بیاید؛ طنازی‌ها، نوشته‌ها و مدیران صداوسیما قبلاً به کیفیت بیشتر توجه می‌کردند و امروز کمّیت‌ها برایشان ارزش و قرب دیگری دارد؟ از طرفی ابزارها و وسایل ارتباطی گسترده‌تر شده و مردم بیش از زمان‌های دیگر خریدار محتواها و نمایش‌هایی هستند که از همه بهتر باشد، وگرنه به برنامه‌ها و اتفاقات نمایشی روتین و روزمره نگاه نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند یا در فضای مجازی و یا ماهواره باشند. شاید یکی از اتفاقاتی که این روزها طنز را به فضاهای جدی‌تر و مفهومی بکشاند پرداختن به فضاهای نقد اجتماعی و سیاسی است و البته ابتذال و شوخی‌های جنسی پنجره‌های غلطی است که به‌روی پرده اکران خودنمایی می‌کند و جز مایه سرافکندگی برای عواملش چیز دیگری ندارد.

شوخی‌هایی که ظرفیت صنفی ندارند

کنار مشکلات و معضلات بعضاً طعنه‌های ناپسند و اتفاقات غیرمتعارف در طنزهای تلویزیونی، انحراف و ابتذال شدید طنزها در سینما هستند و درجه این انحراف و ابتذال در تلویزیون پایین‌تر است. مهران مهام به‌عنوان تهیه‌کننده، علیرضا نجف‌زاده کارگردان، بازیگر و دستیار و برنامه‌ریز سریال‌های تلویزیونی، مهران رجبی بازیگر، مرجانه گلچین بازیگر، یوسف تیموری بازیگر و امیرعباس پیام و مهدی روشن‌روان از نویسندگان تلویزیونی مهمان میزگرد طنز تسنیم بودند و در این باره نکات قابل تأملی را مطرح کردند از محدودیت پرداختن به مسائل جدی سیاسی و نقدهای اجتماعی در قالب طنز تا انتقاد به صنوف مختلف و عدم ظرفیت لازم برای شوخی‌های مؤثر و جدی و رسیدن به یک طنز اصولی و منطقی برای تلویزیون جزو مهمترین‌های این میزگرد به‌شمار می‌رود.

مهام: کمدی غیردرام نمی‌سازیم

مهران مهام تهیه‌کننده بسیاری از سریال‌های تلویزیون به‌خصوص نوستالژی‌هایی مثل «دردسرهای عظیم»، «بزنگاه»، «زن‌بابا»، «نرگس»، «ترانه مادری»، «نقطه سرخط»، «زیرآسمان‌شهر»، «ترش و شیرین» و... بود. آخرین اثر او «زوج یا فرد» برای عید نوروز روی آنتن رفت و درباره این سریال به‌طور تفصیلی هم با خبرگزاری تسنیم صحبت کرد که در دفعات گذشته منتشر شد و هم با دیگر رسانه‌ها؛ او اعتقاد دارد که بستر طنز بایستی در خانواده‌ها شکل بگیرد و توجه فیلمساز و نویسنده به خانواده و موضوعات اجتماعی ویژه باشد. یکی از نکاتی که چندی است مورد توجه بنده و بسیاری از همکاران من قرار گرفته طنز سیاسی است. شاید همان نمونه عید نوروزی «زوج یا فرد» که بستر اساسی آن موضوع بازنشستگی و قانون جدید مجلس بود. اما به دلیل عدم اجرای کامل این طرح هم نام و هم مسیر سریال تغییر کرد و وارد عرصه‌های دیگر شد. چرا که سوژه و جریان اصلی داستان اصرارها برای ماندن، گرفتن درصد جانبازی و اهتمام به میز مدیریت بود اما «مرّ قانون» در خصوص بازنشستگان عمل نشد به همین‌خاطر یک فضای درام حاکم شد. ما همیشه در روند کارهای طنز، اعتقاد به درام داریم به عبارتی کمدی غیردرام نمی‌سازیم.

امیرعباس پیام: تغییر اجباری به بکر بودن و طراوت قصه ضربه می‌زند

امیرعباس پیام نویسنده سریال‌های تلویزیونی که در کنار «زوج یا فرد»، «آنام»، «مأمور بدرقه»، «در حاشیه2» و بسیاری از سریال‌های دیگر به تغییر اجباری جریان برخی از کارهای طنز اشاره کرد و گفت: برای هر ژانری تغییر اجباری اتفاق بیفتد خیلی سخت است و قطعاً به آن طراوت، بکر بودن، ایده اولیه و مهمتر قصه، ضربه وارد می‌کند. به طور مثال در این سریال محور داستان آقایان مسئولی بودند که قانون بازنشستگی شامل حال‌شان می‌شد ولی به هر دری می‌زدند تا در شغل خودشان باقی بمانند. ای کاش این قانون به طورکامل اجرا می‌شد و خیلی هم این سختی تغییر روی دوش ما نویسندگان نبود. از طرفی قطعاً این اتفاق نمی‌افتاد و جریان داستانی ما تغییر نمی‌کرد نتیجه کار مطلوب‌تر و بهتر بود.

روشن‌روان: برای مسائل سیاسی، طنز زبان گویایی است

مهدی روشن‌روان یکی از نویسندگان سریال‌های تلویزیونی که شاید بسیاری از مخاطبان نام او را در تیتراژ «بانوی عمارت» به عنوان نویسنده بیشتر دیده‌اند و البته او چند سالی در سازمان صداوسیما به عنوان مدیرگروه فیلم و سریال شبکه سه و سیمافیلم هم حضور داشت. او درباره کمدی سیاسی تصریح کرد: بسیاری درباره کمدی سیاسی صحبت کردند که در زمینه انتقادها و مشکلات عرصه‌های مختلف آن، طنز زبان گویایی است اما «زوج یا فرد» کمدی سیاسی صرف نبود. بلکه یک کمدی درام سیاسی بود؛ حالا چرا بر درام اصرار داریم؟ چون اگر از انسانیت خالی باشد مخاطب با آن ارتباط برقرار نخواهد کرد. زیرا هر انسانی دوست دارد یک هویت و جایگاهی داشته باشد و در مرکز توجه قرار بگیرد. قطعاً انسانیت و توجه به شاخصه‌های درامی داستان را از قصه‌های سریالی بگیرید تنش‌زا خواهد بود. وقتی در مسیر موضوعات سیاسی به پدیده "آقازادگی" توجه شود فقط توجه صرف مسائل سیاسی نیست بلکه این اسم پرطمطراق "آقازادگی" یک آسیب ملی، اجتماعی، اخلاقی و انسانی است.

*یک مسئله‌ای که کمتر در فضای طنز مورد توجه قرار می‌گیرد و یک نوع فقر کمدی احساس می‌شود مسئله سیاسی و کمدی‌های سیاسی است. البته نه به عنوان یک مسئله جناحی بلکه سیاسی و پدیده ناپسند آقازادگی! آیا اینجا فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده کمتر خطر می‌کنند و وارد این میدان‌های مین‌گذاری شده نمی‌شوند یا مدیران سازمان صداوسیما کمتر این خطر را به جان می‌خرند و وارد این مباحث کلی سیاسی بشوند؟ اینجا چه کسی کم‌کاری می‌کند یا مدیران سفارش کمتری در این زمینه می‌دهند؟

نجف‌زاده: کمدی‌ها باید همه‌جانبه در خدمت زندگی مردم باشند

علیرضا نجف‌زاده نویسنده، کارگردان و برنامه‌ریز بسیاری از سریال‌های تلویزیون همچون «پایتخت» و برای عید نوروز هم «زوج یا فرد» را ساخت. او در این باره اعتقاد دارد در وهله اول سریالی که ما ساختیم یک کمدی صرف سیاسی یا اقتصادی نبود بلکه یک ملودرام اجتماعی همراه با دستمایه‌های طنز، سریال شد. زیرا اثر نمایشی تأثیرگذار خواهد بود که در اجتماع و میانه زندگی مردم به مرحله ساخت و تولید برسد. به همین خاطر رویه کار را این شکلی انتخاب کردیم؛ زیرا سیاست همان اندازه تأثیرگذار در مسائل زندگی مردم است که مسائل فرهنگی و اجتماعی و دیگر عرصه‌ها موثرند. پس ما نمی‌توانیم کار کمدی اجتماعی صرف یا کمدی سیاسی یا اقتصادی صرف بسازیم همه این عرصه‌ها توأمان در زندگی انسان‌ها تأثیرگذارند و یک کمدی باید آنقدر همه‌جانبه ساخته شود.

مردم از کُمِدی انتظار نقد دارند

این کارگردان در ادامه موضوع «فقدان کمدی‌های سیاسی» تأکید کرد: من خوشحالم یک کمدی را تجربه کردم که بلند بلند درباره مسائل سیاسی، حرف‌های جدی را زد. زیرا یک روایتی صریح از دو خانواده‌ متفاوت را دارد؛ یکی کمال شهری است از طیف مدیریتی جامعه و دیگری «آفاق» است از یک قشر متوسط رو به پایین جامعه؛ از یک جایی این دو خانواده به هم گره می‌خورند که البته این خانواده از مشکلات "آقازادگی" ضربه خوردند. در صورتی که اگر این ثروت و قدرت در شرایط عادلانه‌ای تقسیم می‌شد نه بایستی خانواده‌ای مثل آفاق می‌داشتیم و نه شهری...! با این اوصاف، صرفاً کار سیاسی نکردیم، کمدی جذابی را ساختیم که بتواند با مردم ارتباط خوبی داشته باشد و مردم هم با آن همزادپنداری کنند. حتی از نگاه مردمی هم می‌توان به این نکته رسید که مردم چه نوع کمدی‌ها و پرداخت‌های کمدی را دوست دارند. زیرا سه سکانس مهم که بیشتر در فضای مجازی مورد توجه قرار گرفت به سکانس معروف آقازاده‌ها و دو سکانس "آفاق" در کلانتری که درباره موضوع زنان سرپرست خانوار و درد زنان جامعه طرح مشکل می‌کند.  یک موضوع دیگر مشکل بیکاری فرزندش فرهاد را فریاد می‌زند که فرزند من مهندس شده ولی جامعه برای آن کاری درنظر ندارد. همین نکته ظریف توجه و اقبال مردم به سکانس‌های انتقادی اجتماعی برآمد چشم‌انداز ساخت کارهای کمدی تلویزیون است. باید به کدام سمت برویم و چه کارهایی برای یک کمدی منحصر به فرد و تأثیرگذار انجام دهیم.

مهام: باید مسیر باز شود طنازانه در زندگی مسئولین، سَرَک بکشیم

مهران مهام در موضوع «فقدان کمدی‌های سیاسی» به این نکته اشاره می‌کند که مردم دوست دارند به زندگی مسئولین سَرَک بکشند؛ او تأکید کرد: الان عمده جامعه به شدت دوست دارند بر زندگی مسئولین سَرَک بکشند. ما باید در نمایش‌هایمان به زندگی مسئولین وارد شویم که چطور دارند زندگی می‌کنند. بحثی به نام "آقازاده‌ها" که متأسفانه بد معرفی شده و به نظرمن الان شجاعتی که رسانه‌ملی انجام داد به این آسیب مهم پرداخت. در جریان این کار از کارگردان و تدوین‌گر تا برخی از عوامل دیگر همواره می‌پرسیدند دیالوگ‌ها و موقعیت‌های این سریال بدون سانسور روی آنتن می‌رود این همان اتفاق خوب است که مدیران رسانه‌ملی هم اجازه می‌دهند درباره مسائل مهم اجتماعی، سیاسی و اقتصادی،‌کارهای نمایشی انتقادی ساخته شود. حالا در این جا چه زبانی بهتر از طنز که جامعه خریدار این زبان است. همیشه بارها به مدیران و مسئولان گفته‌ام از ناگفته‌ها باختیم.

چرا برخی از هنرمندان به کانادا سفر می‌کنند؟

وی خاطرنشان کرد: کار پردردسری است درباره مشکلات و معضلات سیاسی، اقتصادی و رفتارهای مسئولین، اثر نمایشی ساخته شود اما همچنان مسیر باز باشد و اجازه بدهند درباره مسائل سیاسی و رفتارهای مسئولین کار نمایشی انجام می‌دهیم. چرا که بسیاری از این مدیران در حوزه اداری یک شخصیت دارند و در خارج از آن چارچوب شخصیت دیگری؛ بیشترین ضربه را از جایی خورده‌ایم مدیرانی که با ریا سرکار هستند باید آن‌ها را به تصویر بکشیم. کاری چند سال گذشته به نام «رانت‌خوار کوچک» روی آنتن رفت از کنار این آسیب‌ها به راحتی رد شد. مدیر یا مسئولی که در بیرون بسازبفروش می‌کند، در بیرون، کار اقتصادی می‌کند و ادای حلال و حرام درمی‌آورد. هرچه بیشتر ورود کنیم این مسئولین و مدیران متوجه می‌شوند جدی‌تر مورد توجه قرار می‌گیرند. یک معضل دیگر که اتفاقاً هم مسئولین و هم برخی از هنرمندان درگیر آن هستند اقامت‌ در کشورهای سارقی همچون کانادا که مرکز دزدی‌های دنیا هستند؛ متأسفانه برخی از همکاران ما هم علاقه دارند هم در آنجا اقامت بگیرند و هم فرزندان‌شان را آنجا بدنیا می‌آورند. در جریان این مسیر به حرف‌های سروش صحت هم فکر می‌کردم که روزی می‌گفت: "ما با طنزهای اجتماعی و سیاسی وارد میدان مین می‌شویم که باید به گونه‌ای در لا به لای این مین‌ها حرکت کرد تا منفجر نشود.  

پیام: رسانه‌ملی جلوی انباشت ترس‌های به ارث‌رسیده را بگیرد

امیرعباس پیام نویسنده درباره ورود به «کمدی‌های سیاسی» تصریح کرد: به نظرمن نه تمام‌شان ولی بخش عظیمی از تهیه‌کنندگان، نویسندگان و بازیگران دنبال طنز سیاسی بروند که بخشی از مردم است و طبیعتاً این امتناع از طرف مسئولین است که نمی‌خواهند وارد یک ماجرای خطرناک بشوند. حاضریم خطرات و رنج‌های این نوع پرداخت نمایشی را به جان بخریم ولی حرف‌های جدی مسائل سیاسی و اجتماعی بزنیم. ترس‌هایی را رسانه‌ملی داشته که من از آن به عنوان ترس‌های به ارث رسیده‌ انباشته شده نام می‌برم. برخی از مدیران هراس دارند چند صباحی بیشتر در پشت میز خود باشند وارد مخاطره‌ها نمی‌شوند و کمتر اجازه می‌دهند نقدهای صریح انجام شود. در نتیجه همکاران خودمان هم دچار خودسانسوری شدند؛ این ترس همواره ما را می‌ترساند و این چارچوب‌ها ما را محدودتر می‌کند.

مرجانه گلچین: مردم پسندیدند و تکرار شدن نقش معنی ندارد

*در بخش دیگری از میزگرد، بحث به سمت تکرار شدن برخی از کاراکترهای طنز رفت؛ مرجانه گلچین در این باره شروع به صحبت کرد:

"من مفهوم تکراری شدن را نمی‌فهمم. من فکر می‌کنم هر کمدین و هرکسی در این حوزه فعالیت می‌کند حق دارد برای خودش یک نوع شیوه بازیگری داشته باشد. شیوه بازیگری من در مجموعه «بزنگاه» ایجاد شد و از این بابت خوشحالم و استمرار و تکرار آن باعث شد به اینجایی برسم که هنوز در نظرسنجی‌ها، مردم این شیوه را می‌پسندند. ما هم که برای مخاطبین کار می‌کنیم- اینکه بازیگری خودش یک نوع شیوه‌ای برای هنرمندی‌اش انتخاب کند کار خطایی نیست و البته متناسب با نقش، تیپ‌سازی‌هایی هم انجام می‌شود. قطعاً «بهجت» بزنگاه با «آفاق» زوج یا فرد متفاوت است و مردم با هر دو این کاراکترها همزادپنداری کردند. خوشحالم همواره کارهای طنزی انجام دادم که حرف برای گفتن داشت و صرفاً برای خنداندن مردم نبود. من کار جدی زیاد انجام داده‌ام و می‌دهم ولی معضلات و مشکلات اجتماع با زبان طنز به کسی برنمی‌خورد بلکه موثرتر است. و از طرفی خوشحالم همیشه نقش‌های موثری را در میدان طنز ایفا کرده‌ام خصوصاً در این کار جدیدم که نماینده زنان ‌سرپرست خانوار و مادرانی که فرزندان بیکاری دارند، بودم."

نام شیرینی طنازی عطاران را تکرار می‌گذارید؟

*بازتابی از این آفاق‌ها یا همان زنان بی‌سرپرست خانوار داشتید؟

مرجانه گلچین به این سوال پاسخ داد: هرجا که رفته‌ام و می‌روم خصوصاً در مناطق سیل‌زده، با سریال ما خندیدند و حتی گریه کردند. به گونه‌ای شخصیتی که من ایفا کرده‌ام را پذیرفته‌اند و انگِ تکراری شدن را هم نزده‌ام. از طرفی هم لزومی به تغییر نمی‌بینم؛ چون بزرگان این حرفه هم چنین منشی در پرداخت کاراکترهای طنز دارند و آن‌ها را الگوی خودم قرار داده‌ام. من در میان زبان‌های هنری، زبان بدن را انتخاب کرده‌ام و همیشه کاراکترها را متناسب با زبان بدن تغییر می‌دهم. البته ناگفته هم نماند یک بازیگر خانم برای طنز بسیار محدود است و نمی‌تواند همچون مردان از گریم هم برای طنازی بهره ببرد. درنظر بگیرید که در تلویزیون کار می‌کنم و محدودتر از کمدی‌های سینماست. در این فضا باید یک شخصیت طناز منحصر به فرد و دوست‌داشتنی برای مخاطب خلق کنم. نمی‌دانم چرا آنقدر این موضوع را زیاد می‌شنوم؛ مگر سایر کسانی که در حوزه سینما کار می‌کنند همچون رضا عطاران که او را خیلی دوست دارم این شیرینی‌های طنز او تکرار می‌شود بلکه مخاطب او را با همین شیرینی‌ها دوست دارد. این‌ها شیطنت رسانه‌ای است و اینکه تا به حال در سریال‌های طنز عامل موفقیت من بوده حال خوبی است که مردم به من منتقل کرده‌اند.

یوسف تیموری: بازیگر به پسند مردم ایفای نقش می‌کند

یوسف تیموری بازیگر سینما و تلویزیون درباره موضوع «تکرار شدن کاراکترها» صحبت کرد؛ او گفت: در کارهای تلویزیونی معمولاً آن تکرار، یک نوع سبک است. اینکه می‌گویند تکرار ناخوشایندی است اما مردم اعتقاد دارند این‌ها نه تنها تکرار شده بلکه دوست‌داشتنی بوده‌اند. این تغییر را می‌توانیم ایجاد کنیم اما الزامی ندارد و بازیگر هم‌طراز با مردم پیش می‌رود و آنچه مردم می‌پسندند بازیگر ایفاگر همان شیوه و نقش است. بارها بازیگران طنز نشان داده‌اند که خیلی بهتر در کاراکترهای جدی ایفای نقش می‌کنند؛ همان‌طور که مرجانه گلچین و حتی خود من بابت نقش‌های جدی جایزه هم گرفته‌ایم. مردم سال‌های سال است کمدین‌هایشان را با همین ساختار ایفای نقش دوست دارند و طبیعتاً این شیوه کاری را شما در «نفس گرم» و «شب بیست و نهم» نمی‌بینید.

چرا بازیگران غیرتکراری ناموفق نقد نمی‌شوند؟

علیرضا نجف‌زاده هم درباره موضوع تکرار طنازی‌های بازیگران در سریال‌های مختلف صحبت کرد و گفت: به نظرمن بازیگری کار خیلی سختی است و کار کمدی سخت‌تر است. به خاطر همین به تعداد انگشتان دو دست بازیگر کمدی نداریم و به اندازه انگشتان یک دست هم بازیگر طناز خانم داریم. بازیگران خوب به دنبال شیوه‌ای هستند آن شیوه را برای خودشان داشته باشند و امضایشان پای آن نقش قرار می‌گیرد. مثل مرجانه گلچین، مهران غفوریان و یوسف تیموری و دیگر بازیگران. واقعاً در میان کمدین‌های ما شاید هرکسی نتواند نمره قابل قبول مردمی بگیرد اما این دوستان هربار این اتفاق برایشان افتاده باید دست مریزاد بگوییم و کار سختی است. برخی از خانم‌ها نتواسنتند موفق باشند و مورد اقبال قرار نگرفتند. اما بعد از چند سریال هنوز بیننده‌ها دنبال این هستند کار از مرجانه گلچین ببینند. من هم این مسیر را شیطنت رسانه‌ای می‌دانم مگرنه بازیگران غیرتکراری ناموفق زیاد داریم. بسیاری از کمدین‌های تلویزیونی ما با این نقش به سینما هم رفته‌اند و فقط گریم‌ها و لباس‌هایشان تغییر می‌کند. چرا این سایه روی سر مهران غفوریان، یوسف تیموری و مرجانه گلچین وجود دارد و بقیه بازیگران کمدی تکراری هم بازی می‌کنند نامی از آن‌ها به میان نمی‌آید این همان سوالی است که ما از برخی رسانه‌ها داریم؟

مهران رجبی: ما نگران تکرار نیستیم

مهران رجبی در بخشی از این میزگرد در پَسِ شوخی‌های معمول خود به خاطره‌ای از کیانوش عیاری اشاره کرد. جایی که می‌گفتند این کارگردان بارها گفته اگر کاری ساخته شود و مهران رجبی نباشد آن کار به جایی نمی‌رسد. جالب است که برای این سریال تلوزیونی 87 متر به آقای عیاری زنگ زدم اگر می‌شود من نیایم شما جایگزین کنید. او هم پاسخ داد آقای رجبی بی‌ادبانه است و تا به حال تماس کسی را قطع نکرده‌ام. نبود شما برای کار ما یک فاجعه است. و تلفن قطع شد... رجبی در ادامه صحبت‌هایش درباره موضوع تکراری بازی کردن برخی از بازیگران کمدی، تصریح کرد: ما نگران تکرار نیستیم؛ چرا خودمان نباشیم؟ به قول مرحوم انتظامی اگر کسی خودش نباشد آن کار خوب از آب درنمی‌آید.

صداوسیما از من خواستند «بزنگاهی» دیگر بسازم

یکی از سوالاتی دیگری که در میزگرد مطرح شد موضوع پیام داشتن طنزهای تلویزیونی است. چرا که در سینما این نقیصه مهم وجود دارد و اصلاً یک ولنگاری فضای فیلم‌های کمدی سینما را فراگرفته است. چقدر طنزهای تلویزیونی می‌توانند ظرفیت و پتانسیل تربیت شدن مخاطب را فراهم آورند که مخاطب همین‌طوری کمدی نبیند و یک پیام و محتوای منحصر به فرد و تأثیرگذاری را داشته باشد:

مهران مهام تهیه‌کننده سریال‌های تلویزیونی پاسخ داد: این خط کشی‌ها را قبول ندارم به نظرمن خصوصاً رسانه ملی مصداق یک سوپرمارکتی است که برای همه نوع سلیقه و مخاطبی باید محتوا و اثر داشته باشد. من سابقه ساخت سریال‌های کمدی زیادی داشتم و قالب سریال‌هایی که محتوا و پیام ندارند را انجام نداده‌ام. من همیشه دغدغه‌مند اجتماعی بوده‌ام و در تمام کارهایم تقابل فقر و غنا به وضوح دیده می‌شود.  این فرمول موفقی است و هر وقت در کار دیده بشود به نظرمن موفق است و تبعات مختلفی در زندگی‌های خانواده‌ها دارد. امروز در جامعه ما موضوع حلال و حرام جدی است و آرام‌آرام به سمت عادی‌سازی می‌رود؛ من به عنوان تهیه‌کننده تلویزیون نسبت به این هنجار جدی اجتماعی دغدغه‌دارم. متأسفانه در سینما فیلم‌های فروش می‌روند که عمدتاً چیزی جز بزن، برقص و الفاظ نامتعارفی ندارند ولی خوشحالم که برای تلویزیون چارچوب‌ تعیین کردند؛ چون به هر حال سریال مهمان ناخوانده منازل مردم است و همه نوع مخاطب از خردسال تا سالخورده تماشاگر آن هستند. اما در سینما مخاطب با اختیار بلیت می‌خرد و به نظرمن از طنز غافل شدیم. چون مردم در خیابان‌ها از ما طلب می‌کنند چرا آنقدر مرگ و اعدام و ملودرام را باید ببینیم؟ یادم نمی‌رود چقدر در ایام ساخت «بزنگاه» شاهد هجمه‌های تند و تیزی بودم و به ظلم سریال ما را آخر کردند ولی چند سال بعد از من خواستند «بزنگاهی» دیگر بسازم.

من همان «کفش‌های میرزا نوروز» را دوست دارم

یوسف تیموری بازیگر سینما و تلویزیون به عنوان حسن ختام میزگرد صحبت‌هایی را انجام داد که به تعبیر خودش تاکنون در جایی مطرح نکرده است. او گفت: مشکلات اجتماعی ما باعث می‌شود به سراغ کمدی سیاسی یا طنز سیاسی برویم. در سال‌های پیش به سوژه‌های سیاسی در سریال‌هایمان نمی پرداختیم و اتفاقاً من از کسانی هستم که خیلی دوست ندارم کمدی سیاسی کار کنم، چرا که کمدی سیاسی تاریخ مصرف دارد. یک روزی بحثی در یک اثر کمدی سیاسی مطرح می‌شود و در سال‌های بعد آن بحث وجود ندارد. من هنوز به همان «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند»، «خواستگار» و «کفش‌های میرزا نوروز» علاقه دارم که همیشه حرف‌های خودشان را دارند.

به هر قیمتی پول درنیاوردم

او با اشاره به اینکه قرار بود بازیگر‌ «شش قهرمان و نصفی» باشم، تأکید کرد: قرارداد نقش اصلی «شش قهرمان و نصفی» شبکه پنج را بسته بودم ولی همیشه به کار با مهران مهام علاقه داشتم و نقش اصلی نباشم. من همیشه به دنبال کار متفاوت هستم و دغدغه‌اش را دارم. اما الان در این شرایط جامعه از تلویزیون کارهای طنز کار کنم و از من سریال‌های طنز پخش شود. در این سال‌ها یکی از مجریان شبکه سه که یکی از دوستانم است مصاحبه‌ای با من انجام داد و من جوابی ندادم. ایشان به من گفتند که کارهای ضعیفی در نمایش خانگی داشتم ولی می‌خواستم بگویم در این سال‌ها یوسف تیموری پیشنهادهایی داشت ولی به برنامه‌ای نرفتم استندآپ انجام دهم یا جوک تعریف کنم و یا اجرا انجام دهم پول بگیرم.  هیچ‌وقت از چارچوب بازیگری‌ام درنیامدم و به رسم برخی از دوستانم هرکاری را انجام دهم. اگر کار ضعیف هم انجام دادم بازیگری کردم و درس خواندم کارشناسی‌ام را گرفتم و تحصیلاتم را دنبال کردم. غیر از بازیگری آلبوم ندادم با این که سازهای موسیقی را هم می‌شناختم. تا الان این سعی را کرده‌ام و اگر تغییری بدهم به سراغ کارگردانی می‌روم.

گزارش و گفتگو: مجتبی برزگر

انتهای پیام/