بیگانگی روزافزون بین برلین و پاریس در سایه اختلافات شدید
یک روزنامه اتریشی از اختلافات روزافزون در مسائل مختلف بین دو کشور فرانسه و آلمان که به عنوان موتور محرک اتحادیه اروپا مطرح هستند خبر داد.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه اتریشی "استاندارد" در مطلبی نوشت: اختلافات اساسی بین برلین و پاریس افزایش پیدا می کند. "آنگلا مرکل"، صدر اعظم آلمان و "امانوئل ماکرون"، رئیس جمهور فرانسه در دیدار روز گذشته خود در پاریس به ندرت توانستند این اختلافات را حل کنند.
آن ها با یک لحن و صدا صحبت می کردند اما مثل هم حرف نمی زدند. صدر اعظم آلمان و رئیس جمهور فرانسه بسیار متفاوت درباره امکان تعویق تاریخ برگزیت در دیدار روز گذشته خود در پاریس به منظور آماده سازی نشست آینده سران اتحادیه اروپا واکنش نشان دادند.صدر اعظم آلمان در سخنان خود حسن نیتش را به انگلیس نشان داده و اعلام کرد که اگر لندن به زمان بیشتری برای برگزیت نیاز داشته باشد ما امتناع نمی کنیم.
رئیس جمهور فرانسه البته اعلام کرد که تنها در صورتی با تعویق تاریخ برگزیت موافقت می کند که این مسئله با دلیل و برهان درخواست شود. وی تصریح کرد که مذاکرات مجدد درباره توافق برگزیت اصولا مطرح نیست و بنابراین نمی تواند به عنوان توجیهی برای تعویق تاریخ برگزیت مطرح شود.
برلین و پاریس تنها در این مورد با هم اختلاف نظر ندارند. همچنین مسئله صادرات تسلیحات هم موضوعی مورد اختلاف بین این دو کشور است. مرکل و ماکرون می خواهند یک پروژه مشترک برای ساخت جنگنده و تانک را در پیش گیرند. اما حزب سوسیال دموکرات آلمان ( از احزاب دولت ائتلافی) اعلام کرده است که هیچ گونه تضعیف قانون کنترل تسلیحات در این توافق را نمی پذیرد. آن ها خواستار این مسئله هستند که توقف صادرات تسلیحات به عربستان سعودی که تا نهم ماه مارس ادامه دارد تمدید شود. این در حالی است که فرانسه در این راستا محدودیت های کم تری را اعمال می کند و با این رویکرد سختگیرانه آلمان در زمینه صادرات تسلیحات به ویژه به عربستان سعودی موافق نیست.
مرکل در پاریس ابراز عقیده کرد که وی در زمینه مسئله کنترل تسلیحات مذاکراتی را انجام می دهد و این مذاکرت همچنین در دولت هم در پیش گرفته می شود. به زعم وی اگر آلمان با شرکای خود در اتحادیه اروپا درباره پروژه های تسلیحاتی و صنعتی مشترک به توافق می رسد باید همچنین به قواعد صادرات تسلیحات جدیدی هم پایبند شوند.
این روزنامه اتریشی در ادامه نوشت: از نظر سیاست دفاعی هم در هر حال اختلافات زیادی بین پاریس و برلین وجود دارد. امانوئل ماکرون چندی پیش در اوایل فوریه شرکت خود در کنفرانس امنیتی مونیخ را بدون ارائه دلایل موثقی رد کرد.
در مسئله پروژه خط لوله انتقال گاز نورد استریم 2 هم البته ماکرون با مرکل به توافقی فرمالیته دست یافته است. البته پاریس همچنان در این باره بسیار تردید دارد که آیا این درست است که اتحادیه اروپا با اجرای این پروژه تا این حد به انرژی روسیه وابسته شود.
مرکل روز گذشته در دیدار با رئیس جمهور فرانسه در کاخ الیزه البته مجدا درباره تشکیل یک ارتش اروپایی سخن گفت. اما بر خلاف ماکرون عملیات های مشترک منطقه ای را رد کرده و اعلام کرد که پیشبرد همکاری های اتحادیه اروپا در زمینه امنیتی (Pesco) را ترجیح می دهد. ماکرون یک ابتکار عمل عملیاتی موسوم به (IEI) را مد نظر دارد که مرکل با آن مخالف است. چنین طرحی انگلیس را هم شامل شده و آشکارا خارج از اصول مراجع صلاحیت با فرآیندهای کند در اتحادیه اروپا حرکت می کند.
همچنین ایده آلمان مبنی بر اینکه فرانسه می تواند بعد از عقب نشینی آمریکا چتر سپر اتمی خود را بر سر همه اتحادیه اروپا گسترش دهد از طرف سیاستمداران و ژنرال های فرانسوی رد می شود.
در ادامه این مطلب آمده است که همچنین در زمینه اقتصادی برلین و پاریس علایق متفاوتی دارند و این در بحث ها پیرامون برگزیت هم خود را نشان می دهد. در حالی که آلمان به عنوان یک کشوری مبتنی بر صادرات می خواهد دسترسی به بازار انگلیس را حفظ کند اما ماکرون در این زمینه خود را آماده توافق نشان نمی دهد. فرانسه همچنین به عنوان یک کشور بر پایه زراعت و کشاورزی مذاکرات تجاری در این باره با ایالات متحده را که برلین با آن موافق است رد می کند.
فرانسه همچنین از این مسئله ناراحت است که آلمانی ها طرح مالیات های دیجیتالی علیه شرکت های اینترنتی مانند گوگل و یا آمازون را از ترس اقدامات تلافی جویانه به تاخیر می اندازند. ماکرون همچنین به این رویکرد آلمان که درباره روی کار آمدن یک وزیر دارایی و بودجه منطقه یورو تعلل می کند انتقاد وارد می کند.
در این وضعیت کارشناسان آلمانی-فرانسوی درباره یک بیگانگی خزنده و روزافزون بین دو کشور آلمان فرانسه هشدار می دهند. این خطر واقعا وجود دارد. البته در حال حاضر مناقشات باز و آشکاری بین ماکرون و مرکل نمی تواند ایجاد شود. هر دو طرف در عرصه سیاست داخلی ضعیف شده اند و هر دو می دانند که به یکدیگر نیاز دارند. تیم دو نفره آن ها ممکن است آخرین قلمرو علیه نیروهای پوپولیستی باشد که پیش بینی می شود در انتخابات ماه می در اروپا موفقیت چشمگیری را به دست می آورند.
انتهای پیام/