جدال ۲ حزبی در آمریکا برای عبور از آرای مردم

گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم- در واکنش به تلاش جمهوری‌خواهان در تگزاس برای تغییر زودهنگام نقشه انتخاباتی به نفع خود، دموکرات‌ها در ایالت‌های کالیفرنیا و نیویورک در حال طراحی برنامه‌هایی برای مقابله به مثل هستند. 

در روزهای گذشته ایالت تگزاس تحت رهبری جمهوری‌خواهان گام‌هایی برای ترسیم مجدد نقشه حوزه‌های انتخاباتی برداشته است؛ اقدامی که هدف اصلی آن افزایش تعداد کرسی‌های جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان آمریکا تا پنج کرسی بیشتر عنوان شده است. 

این بازطراحی زودهنگام نقشه‌ها ـ که به آن "redistricting" یا تغییر تقسیم‌بندی حوزه‌ها گفته می‌شود ـ معمولاً هر ده سال یک‌بار و پس از سرشماری ملی انجام می‌گیرد. اما تگزاس قصد دارد در میانه دهه و خارج از چرخه معمول، با برگزاری یک جلسه ویژه به دستور فرماندار گرگ ابوت، نقشه‌ای جدید را تصویب کند که به نفع جمهوری‌خواهان طراحی شده است.

در پاسخ به این اقدام، دموکرات‌ها در دو ایالت پرجمعیت و عمدتاً آبی — کالیفرنیا و نیویورک — اعلام کرده‌اند که اگر تگزاس چنین نقشه‌ای را اجرا کند، آن‌ها نیز آماده‌اند تا با تغییراتی مشابه، کرسی‌های جمهوری‌خواه در ایالت‌های خود را هدف قرار دهند. فرمانداران این دو ایالت، گاوین نیوسام در کالیفرنیا و کتی هوکول در نیویورک، گفته‌اند که اجازه نخواهند داد این «بازی یک‌طرفه» از سوی جمهوری‌خواهان بدون پاسخ بماند.

این ایالت‌ها که تحت کنترل کامل دموکرات‌ها قرار دارند، در تلاشند تا با حذف کرسی‌های جمهوری‌خواه در مجلس نمایندگان آمریکا، تعادل را دوباره برقرار کنند. اما این اقدام با موانع قانونی پیچیده‌ای روبروست.

کالیفرنیا؛ نقشه‌ای مشروط برای انتخابات 2026

در کالیفرنیا، بازطراحی حوزه‌های انتخاباتی بر عهده یک کمیسیون مستقل است که با هدف جلوگیری از نفوذ سیاسی و حزبی ایجاد شده است. اما نیوسام قصد دارد از این ساختار به طور موقت عبور کند، مشروط بر اینکه تگزاس نقشه‌ای جدید برای افزایش کرسی‌های جمهوری‌خواهان تصویب کند.

طرح نیوسام شامل ارائه نقشه‌ای جدید به رای مردم در انتخابات نوامبر 2024 است. این نقشه تنها در صورتی اجرایی خواهد شد که تگزاس نقشه جدید خود را اجرا کند. بر اساس این طرح، نقشه جدید در انتخابات سال‌های 2026، 2028 و 2030 مورد استفاده قرار خواهد گرفت و پس از آن، فرآیند معمول بازنگری در سال 2032 از سر گرفته می‌شود.

نیوسام تأکید کرده است که این نقشه‌ها به صورت شفاف منتشر خواهند شد و تصمیم نهایی با رأی مردم خواهد بود. او گفت: «ما کنار نخواهیم کشید. اگر آن‌ها آتش بزنند، ما نیز پاسخ خواهیم داد.»

کارشناسان می‌گویند که با توجه به قوانین فدرال از جمله قانون حقوق رأی‌دهندگان، نقشه جدید کالیفرنیا ممکن است بتواند 3 تا 5 کرسی جمهوری‌خواه را به دموکرات‌ها بازگرداند. همچنین هدف جانبی این نقشه، تقویت موقعیت دموکرات‌ها در حوزه‌هایی است که در حال حاضر رقابتی هستند.

نیویورک؛ مسیر دشوار تا سال 2028

در نیویورک، تغییر روند ترسیم نقشه‌های انتخاباتی نیازمند اصلاح قانون اساسی ایالت است. فرماندار کتی هوکول اعلام کرده که این روند زمان‌بر است و حتی اگر از همین حالا آغاز شود، نقشه‌های جدید تا انتخابات 2028 اجرایی نخواهند شد.

از سال 2014، نیویورک نیز دارای یک کمیسیون مستقل برای بازطراحی نقشه‌های انتخاباتی است. طرح جدید، تنها در صورتی که ایالتی دیگر (مثل تگزاس) اقدام به بازطراحی زودهنگام نقشه کند، وظیفه ترسیم مجدد نقشه‌های کنگره را دوباره به قوه مقننه بازمی‌گرداند.

برای تصویب این اصلاحیه، باید طرح در دو دوره متوالی قانون‌گذاری در آلبانی تصویب شده و سپس در یک همه‌پرسی عمومی در سال 2027 تأیید شود. در نتیجه، نقشه‌های جدید در بهترین حالت، برای انتخابات 2028 آماده خواهند بود.

هوکول گفت: «ای‌کاش می‌توانستم همین حالا یک انتخابات ویژه برگزار کنم و این روند را تغییر دهم، اما باید از مسیر قانونی آن پیش برویم.»

جمع‌بندی

در حالی که جمهوری‌خواهان در تگزاس به دنبال افزایش نفوذ خود در مجلس نمایندگان هستند، دموکرات‌ها در ایالت‌های بزرگ و پرجمعیتی مانند کالیفرنیا و نیویورک به دنبال راه‌هایی برای مقابله هستند. با این حال، تعهدات قانونی پیشین برای حفظ بی‌طرفی در روند ترسیم نقشه‌ها، اکنون به مانعی برای اجرای این پاسخ متقابل تبدیل شده است. دموکرات‌ها بر این باورند که برای حفظ توازن در کنگره، باید دست به اقدام بزنند، حتی اگر اجرای آن زمان‌بر و دشوار باشد.

بازترسیم زودهنگام حوزه‌های انتخاباتی، به‌ویژه زمانی که تنها با انگیزه‌های حزبی انجام می‌شود، نقض آشکار اصول بنیادین دموکراسی به شمار می‌رود. در یک نظام دموکراتیک، اصل بر آن است که نمایندگان منتخب بازتابی از اراده آزاد و برابر رأی‌دهندگان باشند. اما وقتی سیاست‌مداران حاکم، حوزه‌های انتخاباتی را به شکلی طراحی می‌کنند که پیروزی حزب خود را تضمین کنند، این توازن بنیادین برهم می‌خورد. در چنین حالتی، به‌جای اینکه رأی‌دهندگان سیاست‌مداران را انتخاب کنند، این سیاست‌مداران هستند که عملاً رأی‌دهندگان مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند.

بازترسیم حزبی حوزه‌های انتخاباتی، ابزار فنی‌ای است که با آن می‌توان با تجمیع یا پراکنده‌سازی رأی‌دهندگان مخالف در حوزه‌های مختلف، نتیجه انتخابات را به شکلی کاملاً مهندسی‌شده تعیین کرد. این روش حتی در شرایطی که یک حزب در اقلیت نسبی باشد نیز می‌تواند کنترل اکثریت کرسی‌ها را برای آن حزب تضمین کند. این مسئله، نه‌تنها عدالت انتخاباتی را زیر سؤال می‌برد، بلکه عملاً رأی بخشی از جامعه را بی‌اثر یا کم‌اثر می‌کند.

فرایند بازترسیم زودهنگام، به‌ویژه زمانی که خارج از چرخه قانونی 10 ساله (که بر اساس سرشماری سراسری انجام می‌شود) صورت گیرد، نشانه‌ای از سوء‌استفاده از قدرت است. این اقدام معمولاً بدون ضرورت واقعی، تنها با هدف بهره‌برداری حزبی از ساختارهای قانونی موجود انجام می‌شود. در چنین حالتی، قانون به‌جای آنکه ضامن عدالت باشد، ابزاری برای تثبیت قدرت سیاسی می‌شود.

از منظر اخلاق سیاسی نیز، این روند باعث تضعیف اعتماد عمومی به نظام انتخاباتی می‌شود. زمانی که مردم احساس کنند بازی انتخاباتی از پیش تعیین‌شده است یا حوزه‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که صدای آن‌ها شنیده نشود، مشارکت سیاسی کاهش می‌یابد و پایه‌های دموکراسی متزلزل می‌شود. در نهایت، بازترسیم حزبی و هدفمند حوزه‌ها، دموکراسی را از محتوای واقعی خود تهی کرده و آن را به یک رقابت صوری تبدیل می‌کند.

انتهای پیام/