ویدئوی تسنیم از شمال سوریه|رنج ناتمام آوارگان «فوعه ــ کفریا»؛ «ما کاملاً فراموش شده‌ایم»

لمی کیالی، خبرنگار خبرگزاری تسنیم، حلب، شمال سوریه: شماری از اهالی فوعه و کفریا که مجروح شده‌اند، با درد و رنجی که از محاصره کشیده‌اند، اکنون می‌خواهند از سرنوشت فرزندانشان که به‌اسارت گرفته شده‌اند باخبر شوند.

یکی از مردان که از آنجا بیرون آمده است در حالی که چشمانش اشک‌بار است، می‌گوید: ما اهالی فوعه و کفریا هنوز از سه سال پیش تا کنون گرفتار درد و رنج هستیم، آرزو می‌کردم با وضعی متفاوت از آنچه اکنون در آن هستیم، از شهر خارج شویم، من به‌دلیل تیرخوردن و مجروح شدن پسرم از این شهر بیرون آمدم، وضعیت او بسیار بسیار وخیم است و دچار قطع شریان و شکستگی استخوان و له‌شدگی بدنش شده است، مجروجان زیادی در فوعه هستند که باید از آنجا بیرون بیایند.

یکی از مجروحان می‌گوید: به‌ضرب گلوله یک تک‌تیرانداز از ناحیه ران زخمی شدم، امروز با کمک هلال احمر از شهر خارج شدیم، بی‌تردید مجروحانی در فوعه و کفریا هستند که باید اکنون از آنجا خارج شوند.

درخواست خروج فوری و سراسری اهالی فوعه و کفریا

یک زخمی دیگر می‌گوید: از تمام مسئولان می‌خواهم اهالی فوعه و کفریا را اکنون و یکباره از این شهر خارج کنند.

این مرد ادامه می‌دهد: من از ناحیه استخوان ران دچار شکستگی شده‌ام و مفصل زانو هم قطع شده است.

یکی از زنان می‌گوید: آرزو می‌کنم هیچ کسی زندگی‌ای را که ما داریم، نداشته باشد، زندگی ما سراسر گرسنگی و ظلم و بیماری است، از خداوند می‌خواهم هرچه زودتر برایمان فرج و گشایش حاصل کند.

این زن ادامه می‌دهد: من و خانواده‌ام و هفت نفر دیگر به‌دلیل زخمی شدن همسرم به‌ضرب گلوله تک‌تیراندازان از چهار ماه پیش از فوعه و کفریا خارج شدیم.

زبان حال اهالی فوعه و کفریا؛ خدا کند که هیچ کس درد و رنج ما را تجربه نکند

یک زن دیگر رنج‌نامه خود را این‌گونه به‌زبان می‌آورد: نامم "سلمی دادش" است و در طول این چند سال چیزهایی دیدیم که هیچ کس هرگز ندیده است و فکر نمی‌کنم هیچ شهری در سوریه وضعیت دردناکی را که ما داشتیم، تجربه کرده باشد، کودک خردسال برایمان چوب خرد می‌کند و می‌آورد، به‌دلیل شدت درد و رنج در فوعه و کفریا و کمبود غذا، کودکان نمی‌توانند درسشان را ادامه دهند و بیشتر کسانی که به بیمارستان می‌روند دچار افسردگی و بیماری شدید روحی شده‌اند.

بسیاری از مجروحان در فوعه و کفریا مانده‌اند و فقط در صورتی که همه اهالی از آنجا خارج شوند، راضی به خروج می‌شوند، زیرا قول‌های زیادی برای ادامه روند خروج اهالی شنیدیم، اما یک سال کامل منتظر ماندیم و با گروه قبلی بیرون برده نشدیم.

این زن می‌گوید: گروه‌های مسلح هر روز با ده‌ها موشک فوعه و کفریا را هدف قرار می‌دهند و تیراندازی تک‌تیراندازها نیز هر روز ادامه دارد که بر اثر آن دو یا سه نفر مجروح می‌شوند.

شکایت اهالی فوعه و کفریا از نادیده‌گرفته‌شدن وضعیت اسفبارشان

یک زن دیگر از طریق تسنیم درخواستش را این‌گونه بیان می‌کند: من اهل فوعه هستم، پسرم مجروح شده است و به‌عنوان همراه با او از شهر خارج شدم، می‌خواهم با شما در مورد خانواده‌هایمان در فوعه و درد و رنجشان صحبت کنم، در واقع خانواده ما در بدترین درد و رنج و محاصره شدید از هر سو به‌سر می‌برند زیرا گرفتار کمبود غذا و دارو و شیوع بیماری‌ها شده‌اند.

مادران در انتظار خبری از فرزندان ربوده‌شده

این زن می‌افزاید: ما کاملاً نادیده گرفته شده‌ایم، حتی هنگامی که گروه قبلی از شهر خارج شد و انفجار "الراشدین" رخ داد رسانه‌ها چندان مسئولیت‌شناس نبودند و این اتفاق را به‌شکل کامل به‌تصویر نکشیده و اطلاع‌رسانی نکردند، مظلومیت ما چندان احساس نمی‌شود و هیچ کسی به‌دنبال فرزندانمان که ربوده شده‌اند، نیست، ما می‌خواهیم بدانیم فرزندانمان کجا هستند، تعجب می‌کنم که چرا کسی پیگیر وضعیت آنان نیست، چطور می‌خواهید چشم مادرانی که فرزندانشان ربوده شده‌اند، به خواب برود.

وی می‌گوید: فوعه و کفریا پر است از مجروح و بیمار و همه در داخل این دو شهرک نیازمند درمان هستند و من از هر کسی که وجدان دارد فقط می‌خواهم درد ما و فرزندانمان را درک کند.

انتهای پیام/*