آتراکسیون‌سرای ایرانشهر
تماشاخانه ایرانشهر در اقدامی عجیب به یک گروه موسیقی ارمنستانی اجازه داده است در روز شنبه هفته آتی روی صحنه روند.
باشگاه خبرنگاران پویا - احسان زیورعالم
کنسرت گروه فولکلور دولتی آلتونیان ارمنستان شنبه ٨ اردیبهشت در دو اجرا از ساعت 19 تا 20:30 و 21 تا 22:30 در سالن دکتر ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر برگزار می‌شود.
این خبر صبح روز پنجشنبه توسط روابط عمومی تماشاخانه ایرانشهر منتشر می‌شود تا نشان دهد سیاست‌های دایره هنری مستقر در این تماشاخانه به جای بازنگری در موارد هنری این تماشاخانه، به فکر افزایش درآمد آن از روش‌های غیرتئاتری باشند. روش مذکور، روشی مرسوم در گذشته تئاتر ایران به خصوص در خیابان لاله‌زار است. زمانی که تماشاخانه‌ها برای کسب درآمد بیشتر با دعوت از خوانندگان به اصطلاح مردمی و کوچه بازاری‌خوان و گاهی خوانندگان مصری، میان‌پرده‌های موسیقیایی برگزار می‌کردند. چیزی که با نام آتراکسیون شناخته می‌شود.
در سالیان اخیر تالار حافظ و پالیز با وجود داشتن برچسب تئاتری اقدام به برگزاری کنسرت‌های موسیقی با عبارت «کج‌شنبه» کردند تا روزهای مرده روز شنبه، از سالن‌های خود درآمد کسب کنند. این منها اجراهای کنسرت-تئاتری است که از بیش از همه توسط محمد رحمانیان پدید آمد.
اکنون به نظر می‌رسد تماشاخانه ایرانشهر نیز وارد این بازی مالی شده است و بدون شک نگاه‌ها به سوی حسین پارسایی است که نقش پررنگی نسبت به دیگر اعضای دایره هنری مستقر در ایرانشهر دارد. او که چندی پیش نمایش موزیکالی با درآمدی میلیاردی روی صحنه برده بود، گویا نسبت به جادوی موسیقی آگاه شده است و حال می‌خواهد برای جبران احتمالاً کسری بودجه ایرانشهر، جذب درآمد کند.
البته باید گفت طبق آنچه در پوستر این برنامه آمده است این کنسرت با همکاری سفارت ارمنستان، باشگاه آرارات و خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود. خانه هنرمندان پیشتر نیز میزبان کنسرت موسیقی بوده است؛ اما این برنامه‌ها عموماً در یکی از تالارهای خانه هنرمندان همانند استاد شهناز و استاد ناصری برگزار می‌شود و خبری از ایرانشهر نبوده است.
به یاد داشته باشیم چندی پیش قانون درصد گیشه ایرانشهر که در زمان شهرداری پیشین حذف شده بود بار دیگر اعمال می‌شود و گروه‌ها پس از کسر بخشی از گیشه خود، فروش خود را صاحب می‌شوند. رویه موجود نشان می‌دهد بازگشت سهمیه گیشه چندان قابلیت برای تأمین هزینه‌های ایرانشهر ندارد؛ چرا که از چهار نمایش یک فصل ایرانشهر، صرفاً یک نمایش پرفروش می‌شود و حداقل دو نمایش ضررده خواهند بود.
رویه کنونی بیش از آنکه هنری باشد، به نظر کاسبکارانه است و سوءاستفاده از وضعیت کنونی جامعه است. به یاد داشته باشیم که بر سردر ایرانشهر عبارت تماشاخانه درج شده است، نه شنواخانه. درست است که طبق گفته ارسطو موسیقی یکی از ارکان شش‌گانه تئاتر است و درست که اجرای کنسرت خود می‌تواند نوعی پرفورمنس‌آرت به حساب بیاید؛ اما درست‌تر از همه آن است که مدیریت ایرانشهر هیچ نگرش علمی نسبت به این دو مقوله ندارند و این مهم را رویه مدیریتی آن ثابت کرده است. لذا پررنگ‌ترین احتمال جنبه‌های اقتصادی آن و حرکت ایرانشهر به نوعی اضمحلال شبه‌بورژوازی است. روشی که نخ‌نما و در حد یک مسکن موقتی است.
مشکل اصلی ایرانشهر در تفکری است که بر آن حاکم است و توانایی خروج از آن با توجه به رانت موجود در آن سخت و هزینه‌بر است.
انتهای پیام/
