حکایت مشاور ارشد روحانی از وضع بد اقتصادی مردم

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت مسعود نیلی در ادامه می‌آید:

«امسال نو شدن طبیعت و جوانه‌زدن سبزه‌ها و شکوفه‌ها از دل زمین و شاخه‌های خشک درختان، ترنم نسیم بهاری و وزیدن هوای پاک فروردین، نشستن لبخند بر لبان مردم، آنگاه که در میان هم موج می‌زدند و متناسب با وسعشان خرید نوروزی می‌کردند و بر دل نزدیکانشان شادی می‌نشاندند، افتادن شورِ گرفتن عیدی در دل کودکان، راه افتادن کاروان ماشین ها در جاده‌ها و همه و همه، گویی جور دیگری به نظرم می‌آمدند.  برای کسی که همه ذهنش را مشکلات بزرگ اشغال کرده و به سختی می‌تواند کورسویی را در دورها ببیند، نوروز واقعا چیز دیگری است.

یک تکان ذهنی است.  هرچند این پدیده‌ها از جنس‌های متفاوتند و تنوع ماهوی دارند، اما در یک چیز مشترکند و آن، بیرون آمدن از سختی‌ها و... امید. 

دست خودم نیست، تصویر زیبای قطره آب بر چهره دلربای جوانه سبز و لطیفی که تازه از خاک سربرآورده، من را ناخودآگاه به یاد کم آبی مفرطمان می‌اندازد. نسیم بهاری وقتی ریه‌هایم را شستشو می‌دهد، بی‌اختیار خفگی هوای پاییز و زمستان که کودکان و سالمندانمان را می‌آزارد، برایم تداعی می‌شود. دیدن دلهره زنی که موجودی اسکناس‌های کهنه کیفش را در گوشت‌فروشی با دقت می‌شمرد تا راجع به خریدن ماهی برای سبزی پلوی شب عید خانواده‌اش تصمیم بگیرد، من را بر آن می‌دارد تا از ته دل آرزو کنم، ای کاش می شد این مردم وضع دیگری داشته باشند.
 واقعا می‌شد که جور دیگری باشد.
نمی‌شد؟ 
از هر طریقی که می‌توانیم، نباید بگذاریم این لبخندها که مردم به هر بهانه‌ای بر لبانشان می‌نشانند، خشک شود. نباید بگذاریم آن دلخوشی ساده نه به سال های آینده، نه حتی به ماه‌های آینده، بلکه فقط به ساعت و روز بعد، از بین برود. پس، 
ای مقلّب، قلب‌هایی را که سیاهند و این لطافت‌ها را نمی‌بینند و می‌توانند که نگذارند، منقلب کن.
ای محوّل، آنانی را که باید تحول‌آفرین باشند و نیستند و نمی‌گذارند، متحول کن.
ای مدبّر، به ما تدبیر برسان. ما به باران تدبیر تو نیازمندیم. بر زمین خشک ما تدبیر بباران. ما از سیل تدبیر نمی ترسیم.
این کشور و مردم آن شایسته احسن حالند؛ پس حالشان را خوب کن!»

انتهای پیام/