چگونه از عاشورا درس وفای به عهد بیاموزیم؟
میزان بهره‌مندی هرکدام از ما از عاشورا به اندازهٔ شناختی است که از قیام امام حسین(ع) پیدا کردیم. یکی از مهمترین درس‌هایی که هر شیعه‌ای باید از عاشورا بیاموزد، درس «وفای به عهد» است.
باشگاه خبرنگاران پویا، رمضانعلی کاوسی(جانباز70 درصد):
روزهای مقدس تاسوعا و عاشورا را پشت سر گذاشتیم و به اربعین نزدیک می‌شویم. هرکدام از ما در حد توانمان برای سرور و سالار شهیدان عزادرای کردیم. از خطیب و مداح گرفته تا سینه زن و زنجیرزن و آشپز و ... همه به نوعی ارادت و محبت خود را به حسین(ع) و یاران باوفایش اعلام کردیم. میزان بهره‌مندی هرکدام از ما از عاشورا به اندازهٔ شناختی است که از قیام امام حسین(ع) پیدا کردیم و دروسی است که از این نهضت آموختیم. یکی از مهمترین درس‌هایی که هر شیعه‌ای باید از عاشورا بیاموزد درس "وفای به عهد" است.
امام حسین(ع) روز عاشورا جان خود را تقدیم دوست کرد تا بر سر عهد خود با معشوق ثابت قدم بماند. کوفیان با توجه به هزاران نامه‌ای که برای امام حسین(ع) نوشتند عهدشکنی کردند و مسلم فرستادهٔ امام را تنها گذاشتند. کار به جایی رسید که همان‌هایی برای امام نامه نوشتند برایش شمشیر کشیدند و او را به شهادت رساندند. جالب است بدانیم کوفی‌ها هم روزه می‌گرفتند، هم نماز می‌خواندند و شب زنده‌دار بودند، هم ظاهر دین را حفظ می‌کردند. وقتی دین انسان‌ها ظاهری باشد کار به جایی می‌رسد که به زعم خودشان برای رفتن به بهشت حاضر می‌شوند عهدشکنی کنند و روی پسر پیامبر خدا شمشیر بکشند.
آیا ممکن است ما نیز مثل کوفیان باشیم و عهدشکن؟
یک پزشک بعد از فارغ التحصیلی سوگند یاد می‌کند و با خدا عهد می‌بندد که برای بهبودی حال بیماران از هیچ کوششی فروگذار نکند؛ اما بعضی از همین پزشکان وقتی کارشان روی غلتک افتاد تا از بیمار زیرمیزی نگیرند عملش نمی‌کنند! یک وکیل به کلام‌الله مجید قسم می‌خورد که به جز حق چیزی نگوید؛ اما وقتی صدمیلیون یا دویست میلیون برایش کارت به کارت کردند کاری می‌کند که ورق به نفع ظالم و به ضرر مظلوم برگردد. آیا این عهد شکنی نیست؟ دختر و پسر جوان هنگام عقد، حدود سی امضا در عقدنامه می‌کنند و متعهد می‌شوند که به هم وفادار باشند و در حق همدیگر خیانت نکنند؛ اما...
بعضی از افرادِ رباخوار، برای رد گم کردن و رنگ کردن مردم، جایشان در صف اول نماز جماعت است؛ اما به راحتی خون مردم مستضعف را در شیشه می‌کنند. این افراد ضمن اعلام جنگ با خدا، جوانان ما را نسبت به مذهب و آموزه‌های دینی بدبین می‌کنند. وقتی جوان ما افراد این چنینی را می‌بیند از هر موضوعی که رنگ و بوی دین دارد، فاصله می‌گیرد.
وضع مالی‌مان خوب است؛ اما عمداً به فلان خویش و قوم فقیر خود سر نمی‌زنیم تا مبادا مجبور شویم دست توی جیبمان کنیم و به او کمک کنیم. در عین حال نماز جماعت و نماز جمعه‌مان نیز ترک نمی‌شود! بازاری ما بعد از عاشورا با کم فروشی و گرانفروشی هرآنچه را رشته، پنبه می‌کند. فلان شخص به راحتی دزدی می‌کند. وقتی به او معترض می‌شوی اختلاس‌های چند هزار میلیادری فلان آقا را بهانه می‌کند و دزدی خود را کوچک می‌شمارد.
فلان کاندیدای ریاست جمهوری یا نمایندهٔ مجلس برای کسب آرای بیشتر هزاران قول به مردم می‌دهد؛ اما همین که روی صندلی ریاست جمهوری یا صندلی سبز مجلس نشست، وفای به عهد را فراموش می‌کند و «چون به خلوت می‌رود آن کار دیگر می‌کند» وقتی جوانان ما به عهدی که در ازدواج با همسرشان بسته‌اند وفادار نباشند، بد عهدیشان باعث می‌شود بقیهٔ جوانان هم از ازدواج و تشکیل خانواده بری شوند.
وقتی برگهٔ چک برای بعضی‌ها یک تکه کاغذ محسوب شود و فرد متعهد در موعد مقرر حسابش را پر نمی‌کند، این بدعهدی باعث می‌شود فعالان اقتصادی دیگر جرأت نکنند چک قبول کنند. نتیجهٔ این بدعهدی ایجاد رکود بیشتر بر بازار خواهد شد. وقتی شما وام می‌گیرید و پرداخت نمی‌کنید، بانک به ناچار طلب خود را از ضامن شما می‌گیرد. بدعهدی شما باعث می‌شود راه خیر مسدود شود و دیگر کسی ضامن افراد وام گیرنده نشود.
موارد بالا و هزاران نمونه دیگر نشانگر بدعهدی ما انسان‌هاست. ما در روز عاشورا به امام حسین(ع) اظهار محبت کردیم و با او هم پیمان شدیم تا به دستورات دین جدّش وفادار باشیم. بیاییم کاری کنیم که محبت ما به امام تبدیل به مودت شود و امام هم از اعمال ما راضی باشد.
انتهای پیام/
