فواید دانش بومی ــ پزشکیِ پایتخت مذهبی ایران
رئیس پژوهشکده مردمشناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت: طرح تحقیقاتی بررسی انسانشناسی دانش بومی ــ پزشکی ِمردمی در جنوب خراسان رضوی (گناباد) در راستای تکمیل بخش طب عامه، پروژه جامع اطلس مردمنگاری ایران قابل استفاده خواهد بود.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، طرح تحقیقاتی بررسی انسانشناسی دانش بومی ــ پزشکی ِمردمی در جنوب خراسان رضوی (گناباد)، از سلسله طرحهای پژوهشکده مردمشناسی به پایان رسید.
این طرح میتواند بهعنوان مطالعهای بنیادی و بخشی از سند برنامه استراتژیک و طرح جامع توسعه پایدار در مطالعات انسانشناسی و بخشی از برنامههای تخصصی و کاربردی مربوط به مطالعات انسانشناسی دانش بومی ــ پزشکیِ مردمی و مردمشناختی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی مطرح شود.
پزشکی عامه در خطر فراموشی است
در این رابطه محمد مکاری ــ مدیر گروه مردمشناسی زیستمحیطی و مجری این طرح گفت: دانش بومی بخشی از سرمایه ملی هر قوم است که باورها، ارزشها، روشها، ابزار و آگاهیهای محلی آنان را در بر میگیرد.
بهگفته مکاری، این دانش شفاهی که از نسلی به نسل بعد سینه به سینه تا به امروز انتقال یافته، در زمان حاضر بهسرعت رو به نابودی است.
وی از پزشکی مردمی یا پزشکی عامه بهعنوان یکی از دانشهای بومی نام برد که هزارههای پیدرپی متضمن سلامت مردم منطقه بوده و تا حال حفظ شده و بهخصوص میان عشایر و مناطق محروم از توسعه، مورد استفاده قرار میگیرد.
مکاری افزود: این در حالی است که این دانش با توسعه روزافزون شهرنشینی، رواج استفاده از داروهای شیمیایی و کهنسال شدن درمانگران بومی در خطر فراموشی مطلق قرار گرفته و حفظ این دانش و درمانگران بسیار لازم است.
مطالعات در حوزه پزشکی مردمی
همچنین علیرضا حسنزاده ــ رئیس پژوهشکده مردمشناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری نیز درباره این طرح پژوهشی گفت: پیشتر پژوهشکده مردمشناسی مطالعات فراوانی در حوزه پزشکی مردمی انجام داده و برخی از این پژوهشها در همکاری با نشریات علمی، پژوهشی و یا در قالب کتاب منتشر شده و در اختیار عموم قرار گرفته است.
بهگفته رئیس پژوهشکده مردمشناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، این طرح در راستای تکمیل بخش طب عامه، پروژه جامع اطلس مردمنگاری ایران قابل استفاده خواهد بود.
ثبت در خدمت میراث معنوی
هما حاجیعلیمحمدی ــ کارشناس مردمشناسی زیستمحیطی نیز گفت: نتایج این پژوهش کاربردی علاوه بر ثبت این دانش بهعنوان میراث معنوی، دانشی کاربردی برای توسعه پایدار بومی در بخش سلامت است که در حوزه سیاست گذاریهای بهداشت و سلامت نقش مؤثری در تضمین سلامت جامعه بومی، خواهد داشت.
کارشناس مردمشناسی زیستمحیطی تصریح کرد: در حال حاضر نیز حتی دانشکدههای طب سنتی از دانش بومی سود بسیاری بردهاند.
انتهای پیام/*