پیرغلام اصفهانی: عشق به سیدالشهدا (ع) و اهل بیت (ع) پای ما را به هیئت‌ها می‌کشاند
از پیر غلامان حسینی است، همان‌ها که از بچگی صدایشان جان می‌داد برای آشنایی با حسین (ع) و راه و مقصودش، حالا هم با گذشت سال‌ها و لرزش دست‌هایش هنوز هم عشق را می‌توان در صدایش دید.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، پیرغلام صفتی است برای کسانی که در زمان طولانی نسبت به بزرگداشت واقعه کربلا و برپایی مجالس عزاداری امام حسین (ع) و سوگواری محرم کوشا بوده‌اند. این صفت معمولاً علاوه بر جنبه کمّی و زمانی، اشاره به ارادت و اخلاص فرد عزادار نیز دارد.
ویژگی‌های پیر غلام بودن استمرار در برپایی مجالس عزاداری حسین (ع) و اشتهار به این کار است. مسن بودن نیز از دیگر ملزومات پیرغلامی است. در تقدیر از پیرغلامان، داشتن دست کم 70سال سن به عنوان یکی از معیارهای مشخص پیرغلامی در نظر گرفته می‌شود. در سال‌های اخیر انتخاب پیرغلامان عمدتاً محدود به مداحان بوده اما پیر غلامان ممکن است روضه خوان و یا هرگونه فعالان دیگری در مجالس عزاداری باشند.
در ایران هر ساله در آستانه آغاز ماه محرم اجلاسی برای تجلیل از پیر غلامان حسینی برگزار می‌شود. این اجلاس در ابتدا در سطح ملی بود اما در سال‌های اخیر به صورت بین‌المللی برگزار می‌شود. تازه‌ترین اجلاس بین‌المللی پیرغلامان در مهرماه 1393در شهر اردبیل و با حضور 800پیرغلام برگزار شد و در آن از 15پیرغلام ایرانی و 15پیرغلام خارجی تقدیر شد.
امسال نیز افتخار میزبانی از پیرغلامان و خادمان حسینی در پانزدهمین اجلاس تجلیل از خادمان سیدالشهدا (ع) نصیب اصفهان شده است، به همین بهانه با یکی از پیر غلامان اصفهانی به گفت‌وگو نشستیم. حاج محمدعلی ابراهیمی یکی از پیرغلامان و خادمان اهل بیت(ع) است که از سنین نوجوانی وارد این عرصه شد و عشق و ارادت خود به امامان را با مدیحه سرایی و ذکر مصیبت نشان داد.
تسنیم: نظر شما درباره برگزاری این اجلاس در اصفهان و استقبال از خادمان و پیرغلامان سراسر کشور چیست؟
ابراهیمی:این اجلاس یادبودی است برای نشان دادن اینکه پیرغلامان فراموش نشده‌اند. من در سال‌های گذشته جزو پیرغلامان بوده‌ام اما در اجلاس اینچنینی شرکت نداشتم.
مراسم‌هایی که در سال‌های گذشته برگزار می‌شد نسبت به مراسم و اجلاس امسال تفاوت‌های بسیاری داشت؛ اجلاس امسال در مقایسه با سال‌های قبل گسترده‌تر شده و از شهرها و کشورهای مختلف در این اجلاس حضور می‌یابند.
تسنیم: از چه زمانی شما وارد این عرصه شدید و کار مداحی را آغاز کردید؟
ابراهیمی:من از 20 سالگی همزمان با آغاز دوران خدمت وارد مداحی شدم و در گروه‌های مختلف و هیئت‌های آن زمان حضور پیدا می‌کردم.
در این زمینه هم به صورت خودجوش به این کار پرداختم و هیچ آموزشی ندیدم اما کتاب شعر هم نوشته‌ام و از شعرای قدیم هر شعری که باب تبع من بود می‌خواندم و سعی برآن داشتم که بر آن سبک شعر بگویم. تمام شعرهایی که در مراسم‌ها می‌خوانم برگرفته از شعرهایی است که خودم سروده‌ام.
تسنیم: نظر شما درباره عملکرد هیئت‌های کنونی و معایب و مزایای آن‌ها نسبت به هیئت‌های قدیمی چیست؟
ابراهیمی: عقاید هیئت‌های مختلف با یکدیگر بسیار متفاوت است. از نظر من اکنون شور و حالی که در هیئت‌های گذشته وجود داشت را می‌توان به صورت باشکوه‌تر در هیئت‌های جدید مشاهده کرد.
در گذشته تعداد هیئت‌ها به تعداد انگشتان دست بود اما اکنون هزاران هیئت در شهر اصفهان وجود دارد. هیئت‌ها با توجه به نوع اعتقادات سطح کیفی مراسم‌شان با یکدیگر متفاوت است.
برای نمونه هیئت ما یکی از فعال‌ترین‌ها در شهر اصفهان است که هر ساله کاروانی را به مشهد فرستاده و در آنجا هم حضور پیدا می‌کنند و حتی در مشهد بسیار گفته شده که هیئت‌های اصفهان جزو هیئت‌های باشکوه عزاداری است.
هیئت ما به نام «نصر من الله و فتح قریب» حسینیه آفاران از سال‌های گذشته کاروانی را برای زمان مشخص به مشهد می‌فرستادند که با کاروان کنونی در مورد نوع خدمات رسانی تفاوت‌هایی دارد.
با وجود آنکه این هیئت جزو هیئت‌های سنتی و قدیمی اصفهان است اما حضور جوانان بیش از حضور افراد سالخورده است چرا که با عشق و علاقه به هیئت می‌آیند.
تسنیم: به نظر شما برای جذب بیشتر جوانان در این زمینه و حسینی شدن آن‌ها چه اموری را می‌توان انجام داد؟
ابراهیمی:هیئت برای جوانان امروزی نقش خانه خودشان را دارد که هرچه خانه برای فرزندان بستری آرام باشد حضور فرزندان در خانه پررنگ‌تر است. باید تلاش کنیم که هیئت را به مکانی سرشار از آرامش برای جوانان امروزی تبدیل کنیم.
تسنیم: در سال‌هایی که راه کربلا بسته بود هم شما مداحی می‌کردید؟ حال وهوای آن دوران چطور بود؟
ابراهیمی: در سال‌هایی که مسیر کربلا بسته بود من کار مداحی را رها نکردم و به آن ادامه دادم و در همان سال‌ها هم زمان شاه و صدام کربلا رفتم، در آن زمان اسم می‌نوشتند و در من هم از 5 شهر مختلف ثبت نام کردم و اسمم از کرمانشاه درآمد و یک سفر 8 روزه به همراه همسرم رفتم.
گویا این روزها هر چیزی که کمتر یافت شود ارزش بیشتری دارد در آن زمان بسیاری از مردم برای رفتن به کربلا سر و دست می‌شکستند و نوبتی بود، امروزه هم همین است اما عشق است که با حضور قلب همراه می‌شود.
یک چیز را همواره باید مد نظر داشت که در هیئت‌ها به کسی پول نمی‌دهند و هرکس هر کاری می‌کند عاشقانه است. من با گذشت سن و ورود به میانسالی هنوز هم مشغولیاتم همان است که در گذشته بود اما کمی مدل آن فرق کرده است.
گفت‌وگو از فوزیه یکتاپور
انتهای پیام/
