عامل محرومیت از ضیافت باطنی در ماه رمضان چیست؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، آیت‌الله سید محمد شجاعی با بیان اینکه باید در ماه مبارک رمضان در حق یکدیگر زیاد دعا کرد بیان می‌دارد:‌ به شما تأکید می‌کنم برای محفوظ ماندن خودتان و جمیع مؤمنین و مؤمنات دعا بکنید از شروری که در زمان هست ممکن است در آتیه زیاد باشد.

وی با اشاره به روایت امام صادق «علیه‌السلام» که می‌فرماید: «مَا أَقَلَّ الصُّوَّامَ وَ أَكْثَرَ الْجُوَّاعَ‏»‌ بیان می‌دارد: یعنی صائمین، روزه‌داران، روزه‌داران چه کم هستند و گرسنگان چه زیاد هستند، یعنی آن‌هایی که دهان می‌بندند و روزه می‌گیرند و گرسنه می‌شوند.

آیت الله شجاعی با بیان اینکه امام صادق «علیه‌السلام» در این روایت  شرایط بسیار سنگینی برای روزه در این روایت بیان می‌فرماید، در ابتدای روایت «إِنَّ الصِّیَامَ لَیْسَ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَحْدَهُ»  روزه‌ی من و شما را زیر سؤال می‌برد «إِنَّ الصِّیَامَ لَیْسَ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَحْدَهُ» روزه فقط امساک از خوردن و آشامیدن تنها که نیست «إِنَّمَا لِلصَّوْمِ شَرْطٌ» برای صوم شروطی است که «یَحْتَاجُ أَنْ یُحْفَظَ حَتَّى یَتِمَّ الصَّوْمُ‏» آن شروط باید بشود تا روزه، روزه‌ی تمام بشود.

آیت الله شجاعی با استناد به روایت بیان می‌دارد: اوّلین چیزی که برای روزه‌دار است علاوه بر این‌که از مفطراتی که در رساله است؛ خوردن، آشامیدن چیزهایی که در رساله‌ها آمده، همان مفطرات، علاوه بر امساک از آن مفطرات، روزه‌دار باید همه‌ی اعضاء و جوارح خودش را در این روایت می‌گوید، علاوه بر امساک از آن مفطرات آن‌هایی که روزه را باطل می‌کند باید اعضاء و جوارح خودش را حفظ کند. این اوّلین شرط است؛ حفظ اعضاء و جوارح و مخصوصاً زبان از آنچه که خدا نهی فرموده است

وی با بیان اینکه در روایت امام صادق به کنترل زبان در بین اعضا تأکید شده است گفت:‌ چرا که زبان بیشتر به گناهان مبتلا می‌شود. بیان می‌دارد: عبارت دیگر کنترل اعضا و جوارح یعنی ترک گناه است و به عبارت دیگر اوّلین شرط از شروط روزه ترک گناه .

 آیت‌الله شجاعی شرط دوم روزه‌داری را بر اساس این روایت امام صادق  صمت و سکوت می‌داند که باید به آن زیاد اهمّیّت بدهد، زیاد مراقب صمت یعنی سکوت، یعنی حرف نزدن، یعنی حرف‌های بی‌جا نزدن، وی در تفاوت حفظ اعضا و جوارح با حفظ زبان بیان می‌دارد: در جمله‌ی اوّل که اعضاء و جوارح را از گناهان حفظ ‌کند حتّی زبان را، یعنی از غیبت، از دروغ، از فحش، از استهزاء، از این‌گونه چیزها، آن باب حرام است اما در اینجا منظور غیر از آن است، صمت یعنی از حرف زدن‌هایی که مباح است، حرام نیست داستان گفتن، زیاد و بی‌جا حرف زدن حرام نیست، نه غیبت است، نه دروغ است، نه چیزی است که حرام باشد امّا می‌شود حرف نزد، بی‌جا است می‌شود حرف نزد.

آیت‌الله شجاعی بیان می‌افزاید: امام می‌فرماید از سخن‌ها و گفتنی‌هایی که مباح است حتّی سکوت بکنید، و  آن آیه را که حضرت مریم گفت که من روزه دار هستم و صحبت نخواهم کرد برای صمت شاهد آورد. از سخنان بی‌جا و از مجادله باید پرهیز شود. انسان  هر چه می‌تواند باید کمتر حرف بزند. حرف بی‌جا زدن بسیاری از آن نورانیّت باطن را از میان می‌برد و بسیار به آن ضیافت باطنه‌ی آن سویی لطمه می‌خورد.

وی با اشاره به روایتی که می فرماید: «إِنَّ الصَّائِمَ مِنْكُمْ لَیَرْتَعُ فِی رِیَاضِ الْجَنَّة» بیان می‌دارد: مؤمنینی که روزه می‌گیرند «لَیَرْتَعُ فِی رِیَاضِ الْجَنَّة» در ضیافت الله است و در ریاض جنّت است، یعنی در جوار قرب خدا است مدام از طعام و شراب الهی منعّم می‌شود و سیر می‌کند «یَرْتَعُ» معنی آن این است «یَرْتَعُ» یعنی خوردن و آشامیدن و سیر کردن، آن هم نه خوردن و آشامیدن و سیر کردن در باغات دنیا، در بهشت یعنی در وجه حق، یک چیز دیگر است،. در ضیافت هستیم. حرف زدن بی‌جا و زیاد به آن ضیافت در آن باطن لطمه می‌زند.

انتهای پیام/