حضور دیرهنگام وزیر سابق در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر

باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» - احسان زیورعالم

علی جنتی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی شب گذشته در حالی در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر برای دیدن نمایش سردار حضور پیدا کرد که جامعه تئاتری چندان این وزیر سابق را در سالنهای تئاتر نمی‌دیدند. علی جنتی در این دیدار گفته است: « افزایش فضا و حمایت از فعالیت های نمایشی دغدغه من برای تئاتر بود.»

البته در دوران آقای جنتی از سمت او هیچ فضای تئاتری افزایش پیدا نکرد و حتی طی گفته‌های آقای مرادخانی که اخیراً در خبرگزاری تسنیم گفته است، پروژه ولنجک نیز در طی این سه سال هنوز در مرحله رایزنی برای تحویل زمین است. یعنی هیچ اتفاق عمرانی در ساخت سالن جدید از جانب ارشاد رخ نداده است.

وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی در این دیدار دیرهنگام در پشت صحنه نمایش سردار حضور پیدا کرد و البته در گزارشی آمده است که در جمع خبرنگاران گفته است «سال گذشته و سال کنونی را به نام تئاتر نامگذاری کردم تا شاهد اتفاقات خوب در تئاتر باشیم؛ ولی گذشته از اقدامات بسیاری که انجام شد، تنگناها و مشکلات مالی که دولت داشت، اجازه نداد تا آن طور که می‌خواستیم عمل کنیم.»

این سخنان وزیر سابق مملو از تناقض است. نخست آنکه وی  در هیچ نشستی با حضور خبرنگاران تئاتری از جزییات نامگذاری سال تئاتر پرده برنداشت و حتی این حرکت وزیر چندان مورد استقبال جامعه تئاتری قرار نگرفت. حرفهای علی جنتی بیشتر تحت الشعاع مجموعه‌ای بود که او شب گذشته به دیدنش رفته است؛ یعنی تئاتر شهر. وزیر سابق تنها برای بازسازی دو سالن و یک پلاتو، سه سال از دوران وزارت خود را صرف کرد. در این مدت تغییراتی در معیشت هنرمندان تئاتر رخ نداد، مسئله‌ای که آقای وزیر در همان سخنانش با عبارات «تنگناها و مشکلات مالی که دولت داشت» به نوعی توجیه کرده است.

تناقض دیگر سخنان وزیرسابق  این است که وی حتی در حد توان خود که خریدن بلیت و حضور در سالن تئاتر بوده است نیز به تئاتر کمک نکرده است. با کمی جستجو در تاریخ نه چندان طولانی وزارت این وزیر سابق می‌توانیم دریابیم آقای وزیر جز تالار وحدت سالن دیگری را بلد نبوده است. سالن وحدت نیز همان جایی است که مجموعه تحت الحمایه او، بنیاد نسبتاً خصوصی رودکی درآمدزایی علی الظاهر خوبی داشته است. در این مورد نیز چندان هنرمندان جایگاه خاصی نداشته‌اند.

آقای جنتی در این دیدارش گفته است:«تئاتر ظرفیت بسیار بالایی در کشور دارد و نیروهای جوان و با تجربه‌ای در اقصا نقاط کشور در این حوزه فعال هستند. از این ظرفیت باید استفاده کرد. افزایش فضا و حمایت از فعالیتهای نمایشی جزو دغدغه‌های من بود که متاسفانه آن طور که می‌خواستیم تحقق نیافت.»

این گفته آقای وزیر نیز غم‌انگیز است. نخست آنکه ذهن محدود ما به یاد نمی‌آورد آقای وزیر پای تماشای یکی از نمایشهای کارگردانان جوان بنشیند. او حتی در حالی از اقصی نقاط کشور و استعدادهایش سخن می‌گوید که برای مثال در طول سه دوره حضورش در ساختمان بهارستان تنها زمانی به جشنواره مریوان رفت که پایش در دفترش شل شده بود و همگان از استعفایش خبر می‌دادند. پس این سوال مطرح می‌شود که آقای وزیر در این سه سال کجا دغدغه‌هایش در تئاتر را دنبال کرده است؟ کجا صدای واحد هنرمندان درباره وضعیت تئاتر شهر را شنید و به آنان پاسخ داد؟ او حتی در بازگشایی دو سالن سایه و قشقایی نیز حضور نداشت.

البته او فرصت را مغتنم شمرده است و گفته «به هر حال از اینکه فرصت پیدا کردم تئاتر ببینم  بسیار خوشحالم و تمام تلاش خود را انجام می‌دهم تا ارتباطم را با مجموعه هنر حفظ کنم. من واقعاً دوست دارم که از این فرصتها استفاده کرده و از این پس حضور بیشتری در فعالیتهای هنری داشته باشم.»

البته این گفته‌ها به نظر دیر می‌آید. چیزی است شبیه نوش دارو پس از مرگ سهراب. دیگر باور هنرمندان بر این است که علی جنتی فردی است همانند دیگر افرادی که روزی دستی به آتش داشتند و امروز دستشان از نخیل کوتاه است. آیا آقای جنتی می‌تواند به طرفه العینی سالن اصلی تئاتر شهر را تعمیر کند؟ اگر می‌توانست چرا در سه سال گذشته چنین نکرد؟ آیا آقای جنتی می‌تواند نام جوانان دغدغه‌مند هنرمند تئاتر را بدون کمک از مشاورانش نام ببرد؟ جواب این سوالها برای هنرمندان تئاتر روشن است. برای همان هنرمندانی که در تمام اختتامیه‌های فجر آقای وزیر را تنها چند دقیقه در سالن وحدت می‌دیدند که سخنرانی می‌کند و می‌رود.

انتهای پیام/