نامزدهای انتخابات آمریکا برای رسیدن به کاخ سفید باید از چندین فیلتر عبور کنند
«دان دبار» فعال و سیاستمدار آمریکایی که یک دوره نامزد انتخابات در این کشور هم بوده، می‌گوید بر خلاف آنچه در رسانه‌ها به نظر می‌رسد، افراد برای رسیدن به کاخ سفید باید از چندین فیلتر عبور کنند تا صلاحیت آنها برای این سمت تائید شود.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، در خصوص شیوه برگزاری انتخابات در آمریکا، نحوه انتخاب نامزدهای انتخابات در این کشور و مکانیسم‌های مختلفی که برای تأیید یا رد «صلاحیت» افراد برای ثبت‌نام به عنوان نامزد وجود دارد، با «دان دبار» فعال و سیاستمدار آمریکایی گفتگو کرده است.
دبار به دنبال کسب نامزدی در انتخابات فرمان‌داری ایالت نیویورک بود، اما به گونه‌ای که خود وی توضیح می‌دهد، به راحتی از نامزدی در انتخابات کنار گذاشته شد.
متن مصاحبه فارس با دبار به شرح زیر است:
آیا در آمریکا هر کس که بخواهد می‌تواند نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری یا نمایندگی کنگره شود، یا این‌که نوعی سیستم وجود دارد که به افراد دارای سوءسابقه اجازه نمی‌دهد در انتخابات نامزد شوند؟
انتخابات در آمریکا هم از نظر شیوه برگزاری و هم از نظر ماهیت، بسیار متناقض است. ظاهر امر این است که طی این 250 سالی که در آمریکا انتخابات برگزار شده است، کشور، کاملاً مردم‌سالار بوده و ما یک فرد متولد روستا مانند «آبراهام لینکلن» هم توانسته در آن رئیس‌جمهور شود؛ یا حتی فردی مانند باراک اوباما که تا 50 سال پیش اجازه دریافت درجه کامل شهروندی را نداشته، اکنون توانسته به مقام ریاست‌جمهوری آمریکا برسد.
با این حال، واقعیت کاملاً متفاوت است. تنها دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه اجازه دارند در مناظره‌های عمومی درباره انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کنند و هر دوی آنها هم عملاً تحت مالکیت افراد ثروتمند در آمریکا هستند. نظام قضایی که از طریق آن یک نفر به مقام ریاست‌جمهوری می‌رسد، با داشتن سوپاپ‌های اطمینان، کاملاً در مقابل آرای مردمی محافظت می‌شود. مردم آمریکا هرگز مستقیماً رئیس‌جمهور خود را انتخاب نمی‌کنند، بلکه طبق قانون اساسی، مردم یک «مجمع انتخاب‌کنندگان» را انتخاب می‌کنند و این مجمع، رئیس‌جمهور و معاون او را انتخاب می‌کند.
درباره احراز صلاحیت برای نامزدی در انتخاب هم باید بدانید که در آمریکا نه تنها یک مرحله، بلکه چند مرحله بررسی صلاحیت درباره نامزدهایی انجام می‌شود که نباید از «افراد اشتباه» باشند، یعنی باید جزو قشر خواص آمریکا باشند. این مراحل از روستاها شروع می‌شود و تا خود کاخ سفید ادامه پیدا می‌کند.
بگذارید تجربه خودم را از شرکت در انتخابات فرمان‌داری نیویورک برایتان بگویم. برای نامزدی در انتخابات، شما باید از «رأی‌دهندگان ثبت‌شده» امضا جمع کنید تا نشان دهید که این افراد از نامزدی شما حمایت می‌کنند. سپس باید این امضاها را به یک «هیأت انتخابات» تسلیم کنید تا تأیید شود. این امضاها را هر کسی در هیأت می‌تواند به چالش بکشد.
به عنوان مثال، در مورد من، امضاهایی که جمع کرده بودم، هم توسط رئیس حزب جمهوری‌خواه و هم رئیس حزب دموکرات به چالش کشیده شد. می‌گفتند افرادی که امضا کرده‌اند، آدرس محل سکونت خود را درست وارد نکرده‌اند. دلیلش هم این بود که من نه به عنوان یک نامزد جمهوری‌خواه و نه دموکرات ثبت‌نام نکرده بودم، بلکه می‌خواستم از طرف «حزب سبز» نامزد شوم.
من در دادگاهی که تشکیل شد تا از خودم دفاع کنم، ثابت کردم که این ادعاها صحت ندارد. با این حال، قاضی که همان اعضای هیأت انتخابات او را انتخاب کرده بودند، باز هم من را از نامزدی انتخابات کنار گذاشت. این در حالی بود که اکثریت قریب به اتفاق مردم منطقه ما با طرح توسعه‌ای که من در مخالفت با آن می‌خواستم نامزد فرمان‌داری شوم، مخالف بودند و هر دو نامزد دیگر، موافق آن بودند.
این مثال درباره یک منطقه 25 هزار نفری است. وقتی در این سطح این‌گونه با آرای مردم مقابله می‌کنند، قطعاً در انتخابات ریاست‌جمهوری مکانیسم‌های بسیار پیش‌رفته‌تری دارند. نامزدی برای ریاست‌جمهوری در آمریکا مستلزم عبور از مکانیسم‌های قضایی است، مانند لزوم کسب «آرای اولیه». هم‌چنین قوانین بسیار محرمانه‌ای برای انتخاب به عنوان نامزد حزب جمهوری‌خواه یا دموکرات وجود دارد که شامل فیلترهایی مانند «ابَرنماینده‌ها» که توسط مردم انتخاب نشده‌اند و آزادانه می‌توانند از هر نامزدی که بخواهند حمایت کنند.
به علاوه، اگر می‌خواهید مردم صدای شما را بشنوند، باید رسانه و ابزار این کار را داشته باشید، در حالی که این رسانه‌ها و ابزارها هم به شدت کنترل‌شده هستند. هم‌چنین برای آغاز یک کمپین نامزدی انتخابات ریاست‌جمهوری باید دست‌کم مبلغی در حدود یک میلیارد دلار داشته باشید. نامزدهای زیادی هم در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا وجود ندارند که یا خودشان این همه پول داشته باشند و یا از راه‌های دیگر، دست‌رسی به این مبلغ داشته باشند. و البته اگر کسی این‌قدر پول داشته باشد، احتمالاً دیدگاهش نسبت به ثروت و فقر، مانند همان نامزدهایی است که هر بار انتخاب می‌شوند.
به فرض که کسی این مقدار پول داشته باشد، اما مورد تأیید سیستم دولتی آمریکا نباشد، آیا می‌تواند در انتخابات شانسی داشته باشد؟
همان‌طور که گفتم، رسانه و ابزار معرفی به مردم هم مهم است. به فرض این‌که چنین کسی بتواند به عنوان نامزد ثبت‌نام کند، رسانه‌ها آن‌قدر تصویر بدی از او ارائه می‌دهند که تقریباً هیچ شانسی برای انتخاب به عنوان فرمان‌دار یا رئیس‌جمهور ندارد.
منبع:فارس
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.
