وقتی علیپور نواخت و مردم «دایه‌دایه» را روایت کردند

خبرگزاری تسنیم – یاسر شیخی یگانه

وقتی وارد تالاروحدت می‌شوی بهتر است دغدغه‌هایت را کنار بگذری. اصلا به این فکر نکن که فلان قسط از فلان وامت عقب افتاده، به کم و کاستی‌های حقوق این ماهت اصلا فکر نکن. اینکه ایران با کشورهای دنیا به توافق بر سر مسئله هسته‌ای می‌رسد یا نه، را کنار بگذار. اینجا قرار است موسیقی را نیوش کنیم. تیرگی آسمانِ این روزهای تهران از فرط دودِ ماشین‌ها را فراموش کن. فراموش کن که همین چند روز پیش در همین تالار عالیم قاسیم اف را مجبور کردند که تنها به روی صحنه رود. لغو شدن همه کنسرت‌های چند وقت گذشته را باید فراموش کرد و تنها به موسیقی اندیشید. اصلا بی‌خیالِ همهٔ دنیا. کمی بیا بشنویم و آرام شویم.

هم چیز با «راز و نیاز» آغاز می‌شود و با «آه سرد» ادامه می‌ابد. وقتی فرج علیپور آرام می‌خواند همهٔ تالار آرام می‌شوند. ریتم موسیقی که تند می‌شود همه به وجد می‌آیند. «گلونی و شوانی» یادآور سربند زنان منطقه غرب کشود است.
در میان هر قطعه دونوازیِ اعضای گروه «تال» فضا را برای قطعه بعدی آماده می‌کرد. این دونوازی‌ها نشان از تسلط هر کدام از نوازندگانِ جوان گروه بود.

میلاد علیپور که تنظیم قطعه‌های این کنسرت را برعهده داشته به همراه حمید بهروزی نیا با دونوازی تار تکنیک خود را به رخ کشیدند و داود رحمانپور با سنتورش تکنوازی کرد.

در این میان علاقه مندان به موسیقی کردی هم بی‌نصیب نمانده‌اند. شاهو عندلیبی در کنار فرج علیپور نشسته و قطعه‌های کردی را می‌خواند. «سابلاخی» یکی از قطعه‌های کردی در بخش نخست کنسرت بود. «وطن، شبانه» یک قطعه بود اما در دو بخش اجرا شد که بخش نخست کردی و بخش دوم لری بود. بخش دوم این قطعه یادآور خاطره‌های بسیاری برای علاقه مندان به موسیقی لری بود.

دونوازی مسلم علیپور و پدرش فرج علیپور با ساز کمانچه از بخش‌های جالب این کنسرت بود. حضور فرزندان فرج علیپور در گروه «تال» خیال بسیاری از علاقه مندان به موسیقی را برای آینده موسیقی لرستان تا حدود زیادی راحت می‌کند. مسلم و میلاد علیپور نگاهی علمی و در عین حال نو به موسیقی منطقه غرب کشور دارند. تنظیم‌های بی‌نقص قطعه‌ها و اجرای مسلطِ گروه نشان از این مدعا دارد.

«ای سوزه سوزه» را بسیاری از مردم لرستان به خوبی می‌شناسند. قطعه‌های با ریتمی شاد که تالار وحدت غرق شادی کرد.
 «نجیبی» و «چوپی» آخرین قطعه‌ها در بخش نخست این کنسرت بود.

شاید بهترین و خاطره انگیز‌ترین قطعه در بخش دومِ کنسرت گروه «تال»، «دایه دایه» بود. علیپور با کمانچه‌اش آغاز کرد و شاید به جرات بتوان گفت که کل سالن این قطعه را با علیپور خواندند. برخی هم اشک ریختند به یاد رضا سقایی که این قطعه با صدای او و کمانچه فرج علیپور برای همیشه در موسیقی ایران جاودانه می‌ماند. گروه تال این قطعه را به مردم کوبانی تقدیم کرد.

شاهو عندلیبی هم در ادامه قطعه «نشتمیل» را خواند. قطعات «زنگه زنگه، آمان گیلا»، «آسمو» و «خوش اومای» نیز آثاری بودند که در بخش دوم کنسرت برای علاقه مندان اجرا شد.

با اجرای هر کدام از این قطعه‌ها و هر‌گاه که ریتم «دوپا» و یا «سه پا» و یا «کردی» نواخته می‌شد، سالن غرق در شادی می‌شد و بسیاری از علاقه مندان دستمال در هوا می‌چرخاندند.

دومین شب اجرای گروه «تال» به فرج علیپور تقدیم شد که شب تولدش بود. همچنین شاهو عندلیبی این اجرا را به روحِ زنده یاد ایرج عندلیبی، پدرش تقدیم شد.

وقتی کنسرت به پایان رسید همه با لبخندی از رضایت بر لب، سالن را ترک کردند. برخی لری، برخی لکی و برخی هم کردی با یکدیگر صحبت می‌کردند. گویی همه‌ی مشکلات روزمره را فراموش کرده بودند و اکنون شاد و با روحیه به خانه می‌رفتند.

میلاد علیپور تار و تنظیم قطعات، حمید بهروزی نیا تار، مسلم علیپور کمانچه، مریم خدا بخش بربت، بابک غسالی بربت، داود رحمانپور سنتور، شهریار نظری دف، شایان ریاحی سازهای کوبه‌ای، محسن کیهانی‌نژاد سرنا و بالابان، فرج علیپور کمانچه و خواننده و شاهو عندلیبی نی و خواننده گروه اجرایی این کنسرت را به تهیه کنندگی افشین معصومی مدیر موسسه فرهنگی هنری نغمه حصار تشکیل می‌دادند.

عکس‌ از بهاره اسدی

انتهای پیام /