عزاداری به سبک کرنانوازی
خبرگزاری تسنیم: کرنانوازی از سنتهای قدیمی استان گیلان است که در ماه‌های محرم و صفر در مناطق مختلف استان نواخته می‌شود، این سنت مذهبی بیشتر در شهرهای آستانه‌اشرفیه، رحیم آباد، واجارگاه و کلاچای در شرق استان گیلان پا برجای مانده است.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، حفظ آئینها و سنتهای عاشورایی از دیگر مصادیق خودباوری و اعتقاد قلبی ما به ائمه اطهار است و هر ساله با شور و اشتیاق به استقبال ماه محرم می‌روند و بر سر و سینه خود می‌زنند و بر این ماتم عظما اشک می‌ریزند.
محرم در آئین ما جایگاه والایی دارد و هر منطقه و اقلیم از کشور براساس باورها و اعتقادات و برخاسته از فرهنگ محلی خود این آئین را برگزار می‌کند، بدین ترتیب هنرهایی چون شعر، تعزیه و نوحه‌خوانی از آئینهای محرم جدایی ناپذیرند و به واسطه این هنرها مسائل و پیامهای عاشورا توانسته تا به امروز به خوبی انتقال پیدا کند.
کرنانوازی در گیلان به عنوان یک نوع عزاداری مرسوم است. کرنا یکی از سازهای منطقه است که تا پیش از این برای اطلاع رسانی و اعلام خبری به مردم از آن استفاده می‌شده و امروزه تنها به عنوان ساز مراسم عزاداری شخصی و مذهبی از آن استفاده می‌شود. کرنا معمولا به صورت دسته جمعی و در قالب گروه‌های 10 نفره کرنانواز نواخته می‌شود، به این ترتیب که یک نفر سرگروه بوده و بقیه او را همراهی می‌کنند.
طریقه نواختن کرنا بدین گونه است که شخص با تجربه‌ای به عنوان تک نواز گروه، نوایی را در کرنا می‌دمد و بقیه نفرات پاسخ می‌دهند. تک نواز گروه، مصیبتی از حضرت امام حسین (ع) را در داخل کرنا دمیده و پس از آن صدای "وای وای" از کرنای وی به گوش می‌رسد، در این لحظه گروه، نوای "حسین وای" را در کرنا می‌دمند، بدین ترتیب شنوندگان "وای وای، حسین وای" را از تک نواز و گروه او می‌شنوند.
کرنا به جز ایام سوگواری امامان به ویژه امام حسین (ع) در یادبود شهدا و برای خانواده‌هایی که داغ جوان دیده باشند نیز نواخته می‌شود. کرنا آلتی بادی و بلند است که دارای صدای بم و رسا است. کرنا چون سوراخ ندارد با انگشتان نواخته نمی‌شود، از این رو فقط با دم نوازنده از آن صدا حاصل می‌شود.
جنس بدنه کرنا از نی است. برای استحکام بیشتر پوششی از بریده‌های نی روی بدنه آن بسته می‌شود. طول آن متفاوت و بین دو تا چهار متر و گاهی بیشتر است. سر عصایی شکل کرنا، محل خروج و تشدید صدا است. کرنا سازی قدیمی و تاریخی است که در استانهای مختلف ایران به شکلهای متفاوت ساخته و از آن استفاده می‌شود. مهمترین کرناها، کرنای شمال گیلان است.
"کرنی" یا "کرنا" مرکب از دو لغت کر و نای است. "کر" به معنی جنگ و در فارسی به صورت کارزار آمده است و نای همان "نی" است. استفاده از کرنا در گیلان، خراسان و فارس مرسوم است. کرنا در گیلان بدون زبانه و سوراخ بوده و از سه قسمت تشکیل می‌شود؛ قسمتی که در دهان قرار می گیرد، قسمت بدنه که گاه به بیش از 3.60 متر می‌رسد و قسمت سر آن که خمیده و به شکل عصا است.
منبع:ایسنا
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.
