معمای بنزین

یکی از توفیقات دولت نهم و دهم در مقابله با تحریم‌ها خودکفایی در تولید بنزین بود. با روی کار آمدن دولت یازدهم یک تیم مشخص از اصلاح طلبان و نیز ضد انقلاب خارج کشور با انگشت گذاشتن روی این امتیاز موضوع سرطان زا بودن بنزین تولید داخل را مطرح کردند در حالی که هیچ مدرک و سند معتبری در اختیار نداشتند. این در حالی بود که تحریم‌های ظالمانه 1+5 واردات بنزین را هدف قرار داده بود و می‌خواستند در کشور بحران به وجود آورند و حمل و نقل کشور را هدف قرار داده بودند.بر اساس آمارهای شرکت ملی نفت در سال‌های 90 و 91 علاوه بر تأمین بنزین داخلی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران به ترتیب 201/7 و 871/7 میلیون لیتر بنزین هم صادر کرده بود.(صفحه 41 یادداشت‌های توضیحی صورت‌های مالی سال مالی منتهی به 30 اسفند 91 شرکت ملی پالایش و پخش) این رقم بالای صادرات بنزین نشان می‌دهد که بنزین تولیدی در داخل استاندارد بوده چون کشورهایی که از ایران بنزین وارد می‌کردند مقررات سختی برای استاندارد بودن آن دارند و اگر استاندارد نبود، وارد نمی‌کردند.

خانم ابتکار بدون هیچ مدرک و سندی در دی ماه 92 موضوع واردات بنزین را به دلیل استاندارد نبودن تولید داخل مطرح کرد. در همان روزها معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش با رد غیر استاندارد بودن بنزین پتروشیمی‌ها اعلام کرد؛ کیفیت تولید بنزین پتروشیمی‌ها مطابق با استاندارد ابلاغی است امّا علی‌رغم این واقعیت شروع کردند به واردات بنزین و مدعی شدند بنزین وارداتی دارای استاندارد یورو 4 است.اردیبهشت سال جاری رئیس مرکز هوا و تغییر اقلیم سازمان محیط زیست علی‌رغم سر و صدا برای آلایندگی بنزین پتروشیمی‌ها صریحاً اعلام کرد: تاکنون بنزین پتروشیمی و بنزین وارداتی را تست نکرده‌اند امّا از آلایندگی بنزین تولید داخل اطمینان قطعی دارند!او همچنین تاکید کرد؛ بنزین تولید پتروشیمی‌ها در تهران توزیع نشده و آلودگی هوای تهران ربطی به این بنزین ندارد.

بعد هم شروع کردند از خانم ابتکار و آقای بیژن زنگنه تجلیل کردند که کاهش آلودگی هوا در تهران در ماه‌های فروردین و اردیبهشت نتیجه اقدامات آنها بوده است. بعدها معلوم شد اصلاً تا پایان اردیبهشت 93 بنزین وارد نکرده‌اند و آنچه را هم که بعداً وارد کردند یورو 4 نبوده است. از آن فاجعه آمیزتر معلوم شد بنزین وارداتی کیفیت لازم را ندارد و این واقعیت را رئیس اتحادیه جایگاه داران سوخت اعلام کرد که بنزین وارداتی فاقد استانداردهای جهانی است و از آن بدتر اینکه قائم مقام سابق شرکت ملی پالایش و پخش گفت: بنزین‌های وارداتی نه آزمون آروماتیک و نه آزمون بنزن را می‌گذرانند به طوری‌که مشخصات بنزین وارداتی نشان از بنزین‌هایی با استاندارد یورو 2 را دارند. بعدها مشخص شد که استاندارد یورو 2 را هم ندارند.

خدا پدر دولت راستگویان را بیامرزد پس از این خبر تصویب کرد از واردات بنزین یورو 2 خودداری کند و صرفاً با استاندارد یورو 4 بنزین وارد نماید. بگذریم از اینکه معلوم شد همین بنزین‌های آلوده با قیمت بالای لیتری 15 الی 20 سنت، گران‌تر وارد کشور شده است.مجلس در این هنگامه وارد ماجرا شد تا موضوع را فیصله بخشد گزارش نهایی کمیسیون بهداشت مجلس مهر باطل به همه ادعاها زد و سرطان‌زا بودن بنزین تولید داخل را رد کرد. همچنین ادعای عامل اصلی آلودگی هوای تهران را که مربوط به بنزین تولید داخل یا تولید پتروشیمی می‌شد صریحاً کمیسیون رد کرد کار به اینجا که رسید چهارشنبه هفته گذشته جناب آقای نوبخت سخنگوی دولت ناچار به اعتراف شد که آنچه در یک‌سال گذشته در باب آلایندگی بنزین داخلی و سرطان‌زا بودن آن گفته شده عاری از حقیقت است و بنزین داخلی سرطان‌زا نیست.

سئوال مهم این است که طرح این دروغ بزرگ چه آسیب‌های اقتصادی اجتماعی و روانی به کشور وارد کرده است؟ چه کسی پاسخگوی این آسیب‌هاست؟چه کسانی از طرح این دروغ مقاصد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی داشتند؟ دلالان واردات بنزین در این وسط چه سودی بردند؟ هدف آنها از تعطیل تولید ملی چه بوده است؟چرا آنها به تحقیر و توهین نسبت به توان متخصصان و کارشناسان و زحمت‌کشان شرکت ملی نفت پرداختند و تسویه حساب با عده‌ای در دولت گذشته را بااین قیمت بر ملت تحمیل کردند؟ آنها از چراغ سبز به دشمن برای تحریم دوباره سوخت چه نتیجه‌ای می‌خواستند بگیرند؟ از تشویش اذهان و القای خط بدبینی به نظام به دلیل بی‌توجهی به سلامت مردم چه نتیجه‌ای را می‌خواستند برسند؟

اینها سئوالات مهمی است که اولاً دستگاه امنیتی کشور به طور اخص باید به آنها پاسخ دهد و ثانیاً مسئولان دولتی باید به مردم توضیح بدهند این معرکه‌ای که در طی یک سال گذشته به بهانه آلایندگی بنزین تولید در داخل به پا شد چه آسیبی به حیثیت دولت راستگویان زد و این آسیب را دولت و بویژه رئیس جمهور چگونه می‌خواهد جبران کند؟ یک سند می‌تواند مکمل همه گزاره‌های این واقعه باشد و آن اینکه در صورت‌های مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در سال‌های 92 و 93 آیا بنزین صادراتی یک رقم درشت درآمدی دولت هست یا نیست؟صورت‌های مالی شرکت ملی نفت نشان می‌دهد حتی در دوران دولت‌های گذشته که بنزین وارداتی یک رقم درشت و اساسی بوده است ایران به کشورهای همسایه بنزین صادر می‌کرده است. این نشان می‌دهد جایگاه بنزین در اقتصاد کشور به عنوان یک معما همچنان باقی است. یکی باید این معمّا را حل کند.

انتهای پیام/