فکه، میعادگاه سید شهیدان اهل قلم با فرشتگان

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، بیستم فروردین 1372 یادآور عروج سید شهیدان اهل قلم و هنرمند فرزانه حاج سید مرتضی آوینی نویسنده توانا، راوی با صفای روایت فتح، سردبیر مجله ادبی و هنری سوره و مسئول واحد تلویزیونی حوزه هنری است.

شهید آوینی که همراه یک گروه فیلمبردار برای ساخت مجموعه جدیدی از روایت فتح به یکی از مناطق عملیاتی 8 سال دفاع مقدس عزیمت کرده بود، در حین بررسی منطقه و تحقیق پیرامون 8 سال دفاع مقدس به همراه مهندس محمد سعید یزدان پرست با مین برخورد کرد و به شهادت رسید.

شهید آوینی 2 روز قبل از عزیمت به منطقه فکه، در پاسخ به این سؤال که به کدام منطقه می‌روی گفته بود: می دانی به کجا می‌روم، به فکه، همان جائی که رزمندگان ما با چشم خود تحویل نفوس شهدا توسط فرشتگان را مشاهده می‌کردند.

پس از شهادت این بزرگوار، مقام معظم رهبری از شهید آوینی به عنوان سید شهیدان اهل قلم تجلیل کردند.

20 فروردین سال‌روز شهادت هنرمند متعهد انقلاب اسلامی و دل سوخته جبهه‌های حق علیه باطل و بیانگر حقایق و رشادت‌ها و شجاعت‌های رزمندگان اسلام، بنا به پیشنهاد شاعران، نویسندگان و هنرمندان حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی به مقام معظم رهبری، روز هنر انقلاب اسلامی نام‌گذاری شد .

شهید سید مرتضی آوینی در سال 1326 شمسی در شهرری دیده به جهان گشود، بعد از گذراندن تحصیلات مقدماتی و اخذ دیپلم، موفق به گرفتن فوق لیسانس معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شده و قبل از انقلاب شکوهمند اسلامی، در زمینه ادبیات مطالعاتی انجام داد.

بعد از پیروزی انقلاب و تشکیل جهاد سازندگی به فرمان امام خمینی(ره)، در سال 1358 به فعالیت در جهاد سازندگی مشغول شد و برای مرتفع ساختن مشکلات روستائیان به روستاها عزیمت کرد، اما از مشاهده ظلم و ستمی که به این قشر از جامعه از طرف رژیم سابق وارد شده بود، بنا به ضرورت به سوی فیلم سازی برای جهاد سازندگی کشانده شد و نخستین کار خود را در مجموعه  تلویزیونیِ "خان گَزیده‌ها" که در ارتباط با غائله خسرو قشقائی بود، به تصویر کشاند.

سال بعد به عنوان نماینده جهاد سازندگی به گروه تلویزیونی جهاد پیوست و مجموعه  فیلم‌های روایت فتح را که خلقتی زیبا از هنر به یاد ماندنی رزمندگان اسلام بود، به یادگار گذاشت.

این شهید هنرمند بیش از 100 فیلم مستند را تدوین و کارگردانی کرد، یک قسمت از سیل خوزستان، قسمتی از مزد جهاد شهادت، یک قسمت از فراق یار، یک قسمت از دیار فراموش شده بشاگرد و هفتاد قسمت روایت فتح...

شهید آوینی از سال 1367 تا پایان جنگ به فعالیت در حوزه هنری پرداخت و تا سال 1370 علاوه بر سر دبیری ماهنامه سوره و نشریات وابسته به آن، مسئولیت واحد تلویزیونی را نیز به عهده داشت.

کتاب آئینه جادوی او که حاوی مجموعه مقالات سینمائی بود، نشان داد که بر خلاف بسیاری از مدعیان، حرف‌های اساسی و جهان بینی و نگرشی قوام یافته و سامان مند نسبت به سینما دارد.

شهید آوینی از سال 1371 با تأکید مقام معظم رهبری فعالیت دوباره‌ای را برای ساختِ سری جدید روایت فتح آغاز کرد و هم‌زمان با فعالیت گروه‌های تفحص برای کشف و شناسائی پیکرهای شهیدان، تصاویر جدید روایت فتح را برای بازگوئی حقانیت این شهیدان و بیان مظلومیت آن‌ها ضبط کرد و سرانجام نیز در 20 فروردین 1372 در همین مسیر به شهادت نایل شد و در جوار شهیدانی که سال‌ها در فراقشان، برایشان مرثیه می‌خواند و در وصلشان لحظه شماری می‌کرد، آرمید.

شهید آوینی به جوار مولایش حسین(ع) و ولی امرش امام خمینی(ره) پیوست تا راه و رسم شهادت را بسته نپنداریم، پیکر پاک شهید در 22 فروردین با حضور مقام معظم رهبری و گروهی از مسئولان کشور و هنرمندان متعهد تشییع شد و در گلزار شهدای بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

از آثار شهید آوینی مجموعه مقالات سینمائی با نام آئینه جادو، کتاب آغازی بر یک پایان، کتاب فتح خون و کتاب مجموعه  مقالات فرهنگ و هنر، مقاله شرح نور در تفسیر غزلیات امام خمینی(ره) را می‌توان نام برد.

دیدگاه‌های شهید آوینی، غرب را به عنوان یک کلّیت، تجسم ظهور تاریخی شیطان می‌دانست و به ویژه درباره غربِ پس از رنسانس، معتقد بود که با غلبه اومانیسم و خود بنیادی، جهالت و طغیان بشر غربی به نهایت رسیده و همین به نهایت رسیدن طغیان و خود بنیادی، زمان توبه را نزدیک کرده است.

شهید آوینی عصر کنونی را عصر توبه بشریت می‌نامید و ظهور انقلاب دینی را تجسم این توبه تاریخی و معنوی می‌دانست.

آزادی تکلیف انسان در برابر حقیقت و عدالت است

شهید آوینی تنها صورت مشروع از حکومت را نظام مبتنی بر ولایت فقیه می‌دانست و همیشه می‌گفت که ولایت فقیه تنها صورتی است که می‌تواند به حکومت اسلام فضیلت بخشد، فقیه انسانی است که حقیقت دین در وجود او تبیین یافته است و قدرت استنباط احکام عملی دین را از سرچشمه‌های حقیقت که کتاب و سنت است داراست.

وی آزادی را برای انسان حق نمی‌دانست بلکه آزادی را یک تکلیف می‌دانست و بیان می‌کرد: آزادی حق انسان نیست بلکه تکلیف اوست در برابر حقیقت و عدالت...

و البته در این گفتار نیز مسامحه‌ای وجود دارد که آزادی در حقیقت خویش، مقابله‌ای با حقیقت و عدالت یا تعهد ندارد و اگر حقیقت آزادی ظهور می یافت، همه دعواها از میان بر می خاست. این دعواها از سر جهل نسبت به حقیقت آزادی است که حریت است.

شهید حضور را برتر از حصول می‌دانست و تقوا را یگانه راه حقیقی کسب معرفت می‌خواند و حضور دل آگاهانه و متذکرانه را از لوازم تفکر حقیقی می‌دانست، زیرا که او تفکر را جز به معنای تقرب نمی‌دانست و معتقد بود که تفکر حقیقی، همان تفکر حضوری است که ذکر است و ذکر نیز نه آن چنان است که به کوشش خود حاصل آید، حضور عین ذکر است و تقرب است و غفلت عین بُعد است.

شهید آوینی یکی از منتقدان جدی و پیگیر روشنفکری بود

وی پیوسته ابتذال سطحیت و غربزدگی روشنفکری ایرانی را مورد نقادی تند و تیزی قرار می‌داد، او روشنفکر را کسی می‌دانست که تلاش می‌کند تا احکام و اعتبارات نظری و عملی، تجربی و حسی را که در چهارچوب عقل، جزو منقطع از وحی به دست آمده، مبنای تغییر هستی و زندگی آدمیان قرار دهد.

شهید آوینی ترویج التقاط فرهنگی را یکی از اهداف تهاجم فرهنگی می‌دانست و معتقد بود که تهاجم فرهنگی دشمنان انقلاب متوجه همه آن نقاطی است که انقلاب اسلامی را هویت مستقل بخشیده و آن را به مبارزه با غرب می‌کشاند، فرهنگ اسلامی انقلاب، ولایت فقیه و عدم رابطه با آمریکا است.

سید شهیدان اهل قلم، عاشق پاکباخته مقام عظمای ولایت و پیرو راه پیر و مراد خویش حضرت امام خمینی(ره) و مطیع و فرمانبردار مقام معظم رهبری بود.                                                                                               

در وصیت‌نامه سید شهیدان اهل قلم آمده است که زندگی زیبا است، اما شهادت از آن زیباتر است، سلامت تن زیبا است، اما پرنده‌ عشق، تن را قفسی می‌بیند که در باغ نهاده باشند.

و مگر نه آنکه گردن‌ها را باریک آفریده‌اند، تا در مقتل کربلای عشق، آسانتر بریده شوند.

و مگر نه آن‌که از پسر آدم، عهدی ازلی ستانده‌اند که حسین را از سر خویش، بیشتر دوست داشته باشد.

و مگر نه آن‌که خانه تن، راه فرسودگی می‌پیماید تا خانه روح، آباد شود.

و مگر این عاشق بی‌قرار را بر این سفینه سرگردان آسمانی، که کره‌ زمین باشد، برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده‌اند.

و مگر از درون این خاک، اگر نردبانی به آسمان نباشد، جز کرم‌هائی فربه و تن‌پرور برمی‌آید.

ای شهید، ای آن‌که بر کرانه‌ی ازلی و ابدی وجود بر نشسته‌ای، دستی برار و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز، از این منجلاب بیرون کش".

روحش شاد راهش پر رهرو باد

انتهای پیام/