تصمیم مقتدا صدر در کناره‌گیری از سیاست درست بود

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پایگاه خبری پانوراما الشرق الاوسط در مقاله‌ای به قلم میلاد عمر المزوقی با اشاره به تصمیم مقتدا صدر رهبر جریان صدر و بستن تمام دفاتر وی در عراق این کار را اقدامی درست قلمداد کرده و نوشت:

اندکی بعد از حمله صلیبی به عراق در سال 2003 احزابی بر اساس ریشه های طایفه‌ای و مذهبی و نژادی تشکیل شد، چرا که آنها احساس می کردند که دولت در این کشور وجود ندارد و بنابراین چاره ای نیست جز اینکه به رویکردهای طایفه ای و نژادی تمسک جویند تا بتوانند عناصر خود را از دست منفعت طلبی های خارجی نجات دهند. آنهم در شرایطی از دنیای معاصر که تنها انسانهای قوی هستند که شناخته  می‌شوند. از سوی دیگر برخی گروه‌ها به دنبال ایجاد فتنه بین گروه‌های مختلف بودند که هزاران سال در کنار یکدیگر زندگی کرده بودند.

عراقی ها بعد از اینکه دچار توطئه های غربی علیه وحدت ملی ملت‌های منطقه شدند، روز خوش به  خود ندیدند. گروه های جدید به عرصه وارد شدند که برخی از آنها مسلح بودند و برخی دیگر اینگونه وانمود کردند که گروه های سیاسی محض هستند، البته این گروه‌ها در سایه بازی دموکراتیک که غرب  برای آنها ترتیب داده بود، سالها در این کشور مشغول شدند. کشور پر از احزاب مختلف شد، احزابی که بعضا با هم وارد درگیری شدند. از سوی دیگر کشور به علت برخی از همین احزاب با گروه های تروریستی وارد درگیری شد که این موضوع خسارت های زیادی را به کشور وارد کرد.

مقتدا صدر نیز از این قاعده مستثنی نبود، وی یک حزب سیاسی ترتیب داد که توانست بسیاری از شخصیت های سیاسی و دینی عراق را به  عضویت این حزب درآورد، این حزب بعد از اینکه کرسی‌های خوبی در پارلمان این کشور به دست آورد، مورد توجه دیگران قرار گرفت.  برخی دیگر از گروه ها به دنبال جلب حمایت و دوستی این حزب درآمدند تا بتوانند دولت را در اختیار بگیرند. این در حالی بود که در اثر سالهای اشغال زیرساخت های عراق کاملا از بین رفته و سرنوشت کشور برای هر عراقی به صورت کابوس در آمده است.

من احترام زیادی برای مقتدا صدر قائلم و از مواضعی که وی در زمان بحران ها از خود نشان داد، قدردانی می کنم، وی فردی کاملا ملی است، البته می بینیم که گاهی اوقات نسبت به اقداماتی که برخی احزاب شیعی و رهبران سیاسی آن انجام می دهند، ناراحت است، اقداماتی که احتمال دارد اختلاف را بین گروههای سیاسی افزایش داده و به دستاوردهای دولت در زمینه های مختلف علمی آسیب بزند. این در حالی است که ما می بینیم که بعد از اشغال عراق از سوی غرب، دانشمندان عراقی بسیار مورد تشویق قرار می گیرند که به کشورهای غربی بروند و با آرامش و امنیت در این کشورها زندگی کنند، کسانی هم که به این دعوت‌ها پاسخ مثبت ندهند، هدف ترور قرار می گیرند.

برخی اوقات می بینیم که شور و هیجان این مرد خیلی زود می خوابد و انقلاب وی علیه فساد و خشونت های فرقه ای در کشور آرام می شود و وی به آرامش روی می آورد تا صفوف سیاستمداران شیعی از هم نپاشد.

همانطور که تاریخ نشان داده دو عامل طایفه ای و دینی مهم ترین محرک اتفاقات زمین هستند و اقداماتی که تاریخ از سیاستمداران و حاکمان و زیردستان نوشته، و گاه به نفع کل بشریت بوده و گاهی به نفع قشری خاص، همگی از این دو عامل مهم سرچشمه گرفته است.

شکی نیست که مقتدا صدر در سالهای گذشته میزان خشونت های فرقه ای و نژادی در این کشور را در زندگی سیاسی خود درک کرده است، خشونت هایی که عراق و دیگر کشورهای اسلامی اطراف را در هم می درد و باعث دخالت کشورهای دیگر در امور داخلی عراق می شود. به همین علت بود که تصمیم گرفت از فعالیتهای سیاسی کنار برود تا کرامت گذشتگان خیرخواه خود را حفظ کرده و به آنها بدی نکند، چرا که بیشتر گروه های سیاسی به دنبال کسب منافع شخصی خود هستند و توجهی به اقتصاد کشور ندارند، این مضوع باعث شده شهروندان عراقی با وجود ثروت های انسانی و مادی زیادی که در این کشور وجود دارد، زیر خط فقر زندگی کنند.

ما این اقدام شجاع را به مقتدا صدر تبریک می گوییم و امیدواریم که این اقدام درس عبرتی برای برخی سیاستمداران دیگر باشد که از خدا بترسند و این کار را انجام دهند.

انتهای پیام/