نمادهایی که پیامی برای مردم سنندج ندارند + عکس

به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، شهرنشینی در کشور ایران دارای قدمتی طولانی است، از آن زمان که هگمتانه به عنوان اولین شهر ایرانی شکل گرفت تاکنون که اکثریت بالایی از مردم در شهرها ساکن هستند شیوه‌های مختلفی در ساخت شهرها به کار گرفته شده به طوری که تغییرات وارده بر ساختار شهرها در صد ساله اخیر از کل تاریخ شهرسازی و شهرنشینی کشور بیشتر بوده است.

نماها و فضاهای هریک از این شهرها هم متأثر از مجموعه‌ای از عوامل طبیعی، اجتماعی و انسانی بوده است که با ترکیب مناسب این عوامل توسط متخصصین امور شهری نظم و نسق شهرها پایدار شده است و در این رابطه خلاقیت و مهارت مجریان امر تنسیق شهرها در ایجاد رابطه منطقی بین انسان و محیط زیست او بیش از سایر عوامل بیرونی و درونی مؤثر بوده است.

علاوه بر موارد مورد اشاره، ساکنان و شهروندان نیز در ساختار هر شهری تأثیر انکارناپذیری دارند، موجودیت هر شهری محصول مشترک تمام کسانی است که در آن شهر ساکن بوده از محیط آن متأثر شده و برآن تاثیر گذاشته‌اند.

هر سازه و فضای موفقی در یک شهر وامدار انگیزه‌ها، هماهنگی و خلاقیت مناسب میان مردم و هر فضا و سازه و طرح ناموفقی ناشی از ندانم‌کاری و خود محوری مجریان به همراه سکوت و بی‌تفاوتی شهروندان است.

اما موضوع مورد نظر در این مبحث نمادها و نشانه‌هایی است که در برخی از فضاهای شهری شهر سنندج نصب شده‌اند که علی‌الاصول باید سنبل و مظهر و یا علامت موضوعی خاص باشند اما به نظر می‌رسد که نه تنها تداعی‌گر موارد مورد اشاره نیستند در نصب آنها هم اصول مرتبط با نقش‌شان رعایت نشده است.

به عنوان نمونه مجسمه حیوانی در فضای سبز بین تقاطع خیابان‌های مستوره اردلان و کشاورز نصب شده است که نه تنها مجسمه دارای ظاهری ناموزون است محل نصب آن هم سنخیتی با اماکن پیرامونی‌اش که یکی از آنها تپه شیخ محمد باقر که آرامگاه علما و بزرگانی از این شهر در آن قرار دارد و اکثر اوقات پذیرای تعداد زیادی از زوار است ندارد.

یکی دیگر از اماکن نزدیک این محل نیز عمارت خسروآباد سنندج است که این محل هم از اماکن مشهور و مورد توجه گردشگران است.

یعنی در مجموع محل نصب این نماد در مسیر جمعیت قابل توجهی از عابران به خصوص گردشگران قرار دارد و این مهم می‌طلبد که در نصب نماد در چنین محلی دقت و وسواس کافی به خرج داده شود.

نمونه دیگری از این دست، مجسمه حیوانی است که در نزدیکی همین محل و در بلوار شهید بهشتی نصب شده و معلوم نیست نماینده یا نشانه و علامت چه موضوعی است، همین طور سازه‌ای که در خیابان حافظ سنندج نصب شده که رابطه منطقی بین فرم و محتوا در آن رعایت نشده است.

حال سؤال این است که به جای یکی از این نمادها اگر بوته‌ای یا چند دانه توت فرنگی به عنوان محصولی که استان کردستان بزرگترین تولید کننده آن در سطح کشور است در معرض دید قرار داده می‌شد مناسب‌تر نبود؟

از آنجا که هر نماد و نشانه‌ای درست به مانند نوشته یا متنی است که در معرض دید شهروندان قرار می‌گیرد و برداشتی که از این نمادها می‌شود تأثیری گریزناپذیر در رفتار نظاره گران و شهروندان دارد ضروری است که مدیران اجرایی و سازمان دهندگان امور شهری سنندج که کالبدی فرهنگی دارد و شهروندانش فرهنگ دوست و فرهنگ پرور بوده و هستند دقت و حساسیت داشته باشند و در دوره‌ای که عملکرد آنها در ساخت فضاهای شهری دخیل است چنان عمل کنند که به غنای فرهنگی شهر و دیارمان افزوده شود زیرا فضاهای شهری هر دوره تاریخی می‌تواند ایدئولوژی حاکم بر جامعه را به رخ کشیده و مبانی نظری و زیباشناسی آن دوره را آشکار سازد.

استفاده نادرست از نمادها و نشانه‌ها دانسته یا نادانسته حرکتی در جهت تضعیف و تهدید فرهنگ بومی (اسلامی ایرانی) تلقی می‌‌شود و لازم است در برنامه‌ریزی برای انتخاب و نصب این نمادها همه نکات ضروری و حساسیت‌های لازم لحاظ شود.

برای پیشبرد این امر شورای شهر سنندج می‌تواند نقش سازنده و مؤثری داشته باشد بالاخص اعضای کمیته فرهنگی شورا مسئولیت مستقیمی در این رابطه دارند، اعضای این کمیته با داشتن پشتوانه مردمی در کنار جایگاه قانونی می‌توانند در دوران مسئولیت خود تأثیر مثبت و ماندگاری در ساخت فضاهای شهری با حفظ هویت اسلامی ایرانی آن داشته باشند.

نکته آخر اینکه شهری که ما در آن زندگی می‌کنیم حاصل تلاش و زحمات نیاکان ما بوده و همگی باید امانتدار میراث غنی دینی و فرهنگی خود باشیم و مجاز به انجام هر کاری بر اساس نظر شخصی در محیطی که تعلق به همگان دارد نیستیم، رابطه منطقی بین اشیاء و پدیده‌ها و انجام هر کاری در جایگاه مناسب خود موجد نظم است و نظم، خود پیش نیاز زیبایی یعنی زیبایی فقط زمانی تولد می‌یابد که عملکردها در بستری منظم دنبال شده باشند.

انتهای پیام/