شعرهای خلیل عمرانی به کتاب‌های درسی می‌رود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مراسم بزرگداشت اولین سالگرد درگذشت زنده‌یاد خلیل عمرانی، شاعر نام‌آشنای بوشهری، عصر روز گذشته، 30 آذر ماه، با حضور جمعی از شاعران مانند علیرضا قزوه، علی داوودی، علی‌محمد مؤدب، جواد محقق و  خانواده آن مرحوم در حوزه هنری برگزار شد. در این مراسم دوستان و همکاران شاعر به ذکر خاطراتی از او پرداخته و برخی نیز سروده‌هایی به وی تقدیم کردند.

منوچهر علیپور، از دوستان زنده‌یاد عمرانی و شاعر، در ابتدای این مراسم با اشاره به ویژگی‌های شخصیتی او گفت: خلیل از بردار به من نزدیک‌تر بود. ما با هم دو دهه آشنایی داشتیم، برهه‌ای که در آموزش و پرورش همکار بودیم و زمانی نیز در برگزاری جشنواره‌ها در این وزارتخانه با یکدیگر مشارکت داشتیم که از جمله این جشنواره‌ها «در طواف حریم شهادت» بود که در شلمچه برگزار شد. او خودش را وقف آموزش و پرورش و تربیت دانش‌آموزان کرد. شاید اگر همین مدت زمان را برای ارتقای سطح کیفی و کمی اشعارش می‌گذاشت، الآن شاعر شناخته شده‌تری بود.

شعرهای خلیل عمرانی به کتاب‌های درسی می‌رود

وی با بیان اینکه معلمی بر شاعریش برتری داشت و پررنگ‌تر بود، افزود: شعر عمرانی از ویژگی‌های مختلفی برخوردار است که از جمله آنها جسارت‌های زبانی اوست. هر چند امکان دارد که خطرهایی به زبان او وارد کند، اما قابل تقدیر است. در کنار این، او در حوزه کاری خود نیز بارز بود و با زور و تزویر مبارزه می‌کرد. مهمترین دغدغه او طی سال‌های خدمتش در آموزش و پرورش شناسایی و تربیت شاگردانی بود که در زمینه ادبیات استعداد داشتند. اگر می‌دید که به دانش‌آموزی از این حیث جفا می‌شود، تمام تلاش خود را برای رفع آن به کار می‎بست.

علیپور در ادامه با بیان اینکه پشت بسیاری از برنامه‌های فرهنگی‌ای که طی خدمت او در آموزش و پرورش انجام می‌شد، عمرانی حضور داشت، ادامه داد: او تمام تلاش و همت خود را به کار گرفت تا آنگونه که می‌تواند از دانش‌آموزان مؤلف حمایت کند. عمرانی زبان و نگاه حسینی داشت و این را می‌توان به خوبی در اشعار آیینی‌اش دید. این‌ها دیدگاه عمرانی بود، از این رو تلاش داریم تا جای خالی اشعار او را در کتاب‌های درسی پر کنیم؛ موضوعی که سال‌ها با مظلومیت نادیده گرفته شده است. چندی پیش از گروه مؤلفان خواسته‌ایم تا کوتاهی صورت گرفته را جبران کنند و جایگاه شعر او را در کتب درسی برگردانند. آنها نیز کوتاهی را پذیرفته‌اند و قرار است در دوره تألیف جدید کتاب‌ها اشعار زنده‌یاد عمرانی را ببینیم.

پیوند ناگسستنی با اثرش داشت

در ادامه این مراسم، حمید قاسمی کارشناس ارشد الهیات و از شاگردان زنده‌یاد عمرانی ضمن بیان خاطره‌ای گفت: گاهی عنوان می‌شود که یک شاعر چه نسبتی به اثر پیدا می‌کند آیا به واقع باید رابطه‌ای میان شاعر و محتوای اثرش وجود داشته باشد یا خیر. در مورد این موضوع بحث‎ها و نظرات مختلفی مطرح است، اما با وجود این درباره زنده‌یاد عمرانی واقعاً این مطلب صدق می‌کرد. او پیوندی ناگسستنی با اثرش داشت. هر آنچه در اثرش گفته شباهت زیادی با اعتقاداتش دارد.  زلالی شفافی، تعهد و پایبندی به اصول و ارزش‌هایی که باور داشت در زندگی شاعرانه و شخصی‌اش نیز به کرات دیده می‌شد.

وی گفت: بنده در جریان زندگی آقای عمرانی بودم، ایشان به معنای واقعی کلمه متعهد بود چه خوب است که اگر کسی حرفی را می‌گوید یا کاری را می‌کند آن را باور داشته و در خودش عیان کند. من استاد عمرانی را اینگونه می‌بینم، در مراسم مختلف از انسانیت مرحوم عمرانی بسیار شنیده‌ام، حتی یک راننده تاکسی که همکلاسی دوران کودکی مرحوم عمرانی بود، از تفاوت این شاعر در دوران تحصیل و انسانیتش با دیگران سخن می‌گفت.

عمرانی حد فاصل میان وابستگی و وارستگی بود

حشمتیان، معاون وزیر سابق آموزش و پرورش و از همکاران زنده‌یاد عمرانی، با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی همکار قدیمی‌اش گفت: زنده‌یاد عمرانی حد فاصل میان وابستگی و وارستگی بود. در طول هشت سال گذشته که توفیق همکاری با او را داشتم، باید بگویم که میز و پست برایش ذره‌ای اهمیت نداشت. هر جایی که احساس نیاز می‌شد، کار می‎کرد. این را می‌توان از جابجا شدن‌های مکرر او در بخش‌های مختلف دید.

وی ادامه داد: حاصل کار استاد تربیت شاگردانی است که هر کدام از آنها در حوزه ادبیات استادی شده‌اند و وفادار به مسیر هدفمند خود هستند. آدم‌های بسیاری را می‌بینیم که از نظر مادی مکفی هستند، اما باز هم به دنبال آرامش در زندگی خود هستند. زنده‌یاد عمرانی خلاف این آدم‌ها بود. او از قشر متوسط جامعه بود که به جای آسایش، آرامش داشت. به همین خاطر است که مدیریت در شهرهای بزرگ را رها می‌کند و به مناطق محروم می‌رود تا به دانش‌آموزان آموزش دهد.

انتهای پیام/