اردن میان طرح رژیم صهیونیستی در غرب و نفوذ داعش در شمال
خبرگزاری تسنیم: اردن درحالی از مذاکرات فلسطینی – اسرائیلی حمایت و با آل سعود علیه نظام سوریه همکاری می‌کند که از دو خطر بزرگ؛ یعنی طرح رژیم صهیونیستی در مرزهای غربی و داعش درحال پیشروی به داخل اردن از مرزهای شمالی، غافل مانده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه لبنانی الاخبار، در دو سال اول بحران سوریه، اردن در نهایت حساسیت با این بحران برخورد کرد تا از یک سو متحدان آمریکایی – خلیجی خود را راضی نگه دارد و از سوی دیگر باعث خشم ملی‌گرایان و چپگرایان در داخل نشود.
با سقوط حکومت اخوان المسلمین در مصر و برکناری رئیس جمهوری این کشور «محمد مرسی» از قدرت و قرار گرفتن عربستان سعودی در میان دشمنان نظام سوریه، نظام اردن اطمینان و تضمین کافی برای دست زدن به اقدامات خصمانه علیه دمشق را به دست آورد، ولی این کشور بر خلاف عربستان سعودی با گزینه اقدام نظامی آمریکا علیه کشور همسایه که دارای پیامدهای فاجعه بار بر این اردن نیز بود، موافق نبود.
عقب نشینی واشنگتن از اقدام نظامی علیه نظام سوریه بعد از توافق روسی – آمریکایی و به دنبال آن آشکار شدن نشانه‌های نزدیکی در رابطه میان واشنگتن و تهران که به زیان عربستان سعودی تمام شد، اردن را در تنگنای استراتژیک قرار داد.
خطوط کلی تقسیمات بین المللی – منطقه‌ای که در مثلث روسیه، ایران و آمریکا نمود یافته است، اردن را در وضعیت زیان‌بار استراتژیک قرار می‌دهد. اردن بخشی از محور مقاومت متشکل از سوریه و عراق و حزب الله لبنان نیست، همچنین نقشی در خلیج فارس و توافقات متعلق به آن ندارد ( توافق سیاسی – امنیتی با ایران و حل مشکل بحرین و ایجاد اصلاحات در عربستان) ندارد. این درحالی است که از سوی دیگر آمریکایی‌ها فلسطینیان و قضیهه آنها را به اسرائیل واگذار کرده‌اند – بدون هیچ‌گونه اعتراض منطقه‌ای و در سایه سقوط حماس – به نظر می‌رسد که اردن یکه و تنها خارج از تمام این معادلات – به جز معادله حل و فصل قضیه فلسطینی - قرار گرفته است.
تاملی در سخنرانی «عبد الله دوم»، پادشاه اردن در نشست افتتاحیه پارلمان این کشور در پائیز سال جاری میلادی این نکته را به ذهن القا می‌کند که عبدالله دوم نگران این بحران نیست.
وی در سخنرانی خود از تغییر تدریجی نظام از سلطنت مطلقه به سلطنت مشروطه و اوضاع داخلی سخن گفت، بی‌آنکه نشان دهد، نگرانی در مورد آینده کشور داشته باشد.
اردن از لحاظ بین المللی زیر چتر آمریکا و زیر چتر کشورهای میانه‌رو عربی که پای انقلاب‌های عربی به آنها نرسیده و هنوز از هم فرو نپاشیده‌اند، قرار دارد و به نظر می‌رسد، همین برای پادشاه این کشور کفایت می‌کند تا آرامش خاطر وی را فراهم کند، ولی در مقابل مردم اردن نسبت به سرنوشت آینده به شدت نگران هستند.
یک تفاوت واقعی میان صلح با اسرائیل که اردن آن را بر خود لازم می‌بیند، وجود دارد، اینکه این صلح تاثیر مستقیمی بر استقرار و ثبات اوضاع در مصر و عربستان سعودی دارد و به اسرائیل اجاز می‌دهد، بدون توسل به زور و قدرت بر این کشور تسلط پیدا کند.
اما در اینجا سوالاتی مطرح می‌شود، اینکه آیا امان دقیقا در جریان مذاکرات سازش اسرائیلی – فلسطینی قرار دارد؟ و آیا تشکیلات خودگردان فلسطینی علی رغم شهرک سازی صهیونیستی، مصادره اراضی فلسطینی و یهودی سازی قدس اشغالی، گزینه دیگری جز ادامه راه دارد؟ آیا تل‌آویو و واشنگتن منافع ملی و عالی اردن را در نظر می‌گیرند؟
«بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سایه سکوت مسئولان اردنی دستور ساخت دیوار امنیتی در مرزهای مشترک اردن و فلسطین در کرانه باختری رود اردن را صادر کرد، این اقدام نه تنها به حاکمیت و منافع فلسطینیان لطمه می‌زند، بلکه منافع و حاکمیت اردن را نیز خدشه دار می‌کند. علاوه بر این، اقدام اسرائیل به ساخت این دیوار بخشی جدیدی از اراضی کرانه باختری را از آن جدا می‌کند و خط قرمز اسرائیل در قبال تشکیل کشور فلسطینی با مرزهای بین المللی را به وجود می‌آورد، تا بار دیگر تاکیدی بر موضع متجاوزانه این رژیم مبنی بر ممانعت از ایجاد مرزهای آزاد تحت حاکمیت دو کشور اردن و فلسطین در آینده باشد.
اقدام مذکور همچنین مانع از دستیابی به راه حل دو جانبه برای حل مشکل آوارگان فلسطینی و ایجاد هرگونه راه حل ملی برای چالش تداخل هویت دوگانه نظام سیاسی اردن و همکاری امنیتی و رشد اقتصادی میان اردن و فلسطین می‌شود، این موجب می‌شود تا با قاطعیت گفت که اسرائیل آشکارا در صدد حفاظت از مرزهای شرقی در دره اردن است و حاضر نیست منطقه را تحت هیچ توافقی در آینده تخلیه کند.
«تزیپی لیونی»، نماینده رژیم صهیونیستی در تیم مذاکره کننده اسرائیلی با تشکیلات خودگردان فلسطینی می‌گوید: فرصت دستیابی به توافق نهایی، شرایط بی‌سابقه‌ای را در این مذاکرات را فراهم کرده و این این امکان را برای تل‌آویو فراهم کرده تا شروط مورد نظر خود را بر تشکیلات خودگردان بدون وجود هیچ‌گونه مانع منطقه‌ای تحمیل کند.
لیونی می‌افزاید: آیا هم اکنون کشور یا طرفی منطقه‌ای هست که درباره حل و فصل اختلافاتی همچون حق بازگشت آوارگان فلسطینی اظهار نظر کند؟ به عنوان مثال درباره اردن، آیا میان رهبران عربی شما کسی را می‌بینید که از فلسطینیانی که حدود سه میلیون نفر هستند و هم اکنون در این کشور به سر می‌برند، سخن بگوید، همچنین از یک میلیون فلسطینی مقیم کرانه باختری که به دولت اردن برای گرفتن تابعیت اردنی فشار می‌آورند، نامی ببرد.
در حالی‌که اوضاع در مرزهای غربی اردن به شرح فوق بود و به نظر می‌رسد، اردن راه گریزی از اسرائیل ندارد، شرایط در مرزهای شمالی اردن نیز چندان رضایت‌بخش به نظر نمی‌رسد، طرف شمال عملیات قاچاق سلاح و عناصر مسلح به جنوب سوریه به دستور شاهزاده «بندر بن سلطان»، رئیس دستگاه اطلاعات عربستان سعودی همچنان ادامه دارد و اوضاع میدانی گروه‌های مسلح در سوریه به سود گروه تروریستی «امارت اسلامی عراق و شام» موسوم به «داعش» که ادعای تشکیل امارت اسلامی در استان «درعا» در جنوب سوریه و برسر مرزهای اردن را کرده، در جریان است و مرزهای اردن درحالی به پل ارتباطی تامین سلاح و تروریست برای داعش تبدیل شده که اما همچنان در راهروها ودالان‌های سازمان ملل سرگردان است تا علیه نظام سوریه به خاطر چند موشک به مناطق مرزی‌اش شکایت کند و همچنان به هماهنگی سیاسی – امنیتی با ریاض که برای سرنگونی نظام سوریه با کمک گروه‌های تروریستی برنامه ریزی می‌کند، سرگرم است!
به نظر می‌رسد، سیاستمداران اردنی عقل و اراده خود را هم زمان از دست داده‌اند، در حالی‌که از مذاکرات فلسطینی – اسرائیلی حمایت می‌کنند و با آل سعود نیز در سوریه همکاری دارند، طرح رژیم صهیونیستی در مرزهای غربی و گروه‌های تروریستی در مرزهای شمالی که به سمت کشورشان پیشروی می‌کند، غافل مانده‌اند.
انتهای پیام/
