اسرائیل در پی احیای توافق‌های اسلو در جنوب سوریه؛ سرنوشت ابومازن در انتظار جولانی
بسیاری از ناظران، قرارداد امنیتی که رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا قصد تحمیل آن را به سوریه دارد، با توافق‌های اسلو مقایسه می‌کنند؛ جایی که تشکیلات خودگردان ۳ دهه قبل، در ازای ماندن در قدرت، اراضی فلسطین را تقدیم اسرائیل کرد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، در پی گزارش‌های منتشر شده در رسانه‌های آمریکایی و عبری در مورد قریب الوقوع بودن امضای قرارداد امنیتی میان سوریه و رژیم صهیونیستی، وب سایت قطری العربی الجدید در مقاله کوتاهی وضعیت حکومت جدید سوریه به ریاست ابومحمد جولانی را با تشکیلات خودگردان فلسطین و قرارداد مذکور را با توافق‌های اسلو که تماماً به نفع صهیونیست‌ها بود و هیچ یک از مفاد آن به نفع فلسطینی‌ها و تشکیلات خودگردان اجرا نشد، مقایسه کرده که این مقاله به شکل زیر است.
اسرائیل به دنبال تکرار اسلو در جنوب سوریه
هرچند که توافق امنیتی که اسرائیل به دنبال تحمیل آن به سوریه است، طبق گزارش وب سایت آمریکایی آکسیوس اشاره به ترتیباتی دارد که اسرائیل تحت معاهده صلح 1979 با مصر در سینا بر سر آن توافق کرد؛ یعنی تقسیم جنوب سوریه به چند منطقه بر اساس قابلیت‌های نظامی مجاز در آنجا، اما واقعیت آن است که پیشنهاد اسرائیل بیشتر شبیه به احیای توافق اسلو است که سازمان آزادی بخش فلسطین در سال 1993 با این رژیم منعقد کرد و مراسم امضای آن دقیقاً 32 سال پیش در واشنگتن برگزار شد.
امروز رژیم صهیونیستی به گونه‌ای رفتار می‌کند که انگار می‌خواهد سرنوشت مردم سوریه را به نمایندگی از آنها تعیین کند. قرارداد امنیتی با سوریه که اسرائیل آن را پیش کشیده، در وهله نخست این تصور را ایجاد می‌کند که دغدغه اصلی در اینجا آن است که اسرائیل، حکومت جدید سوریه را به رسمیت بشناسد و در ازای حمایت از آن برای ماندن در قدرت، بخش‌هایی از خاک سوریه به اسرائیل واگذار شود و بخش‌هایی هم که باقی می‌ماند حاکمیت مستقل نداشته باشد و تحت نظارت این رژیم قرار بگیرد.
علاوه بر آن، در حریم هوایی هم صهیونیست‌ها خواستار امتیازاتی از سوریه هستند؛ زیرا در پیشنهاد اسرائیل برای توافق امنیتی، پرواز هرگونه هواپیمای سوری از جمله بالگردها، بر فراز مناطق جنوبی این کشور ممنوع می‌شود.
برای روشن‌تر شدن ابعاد خیانتی که صهیونیست‌ها در این قرارداد به سوریه می‌کنند، باید به این موضوع اشاره کنیم که وضعیت به گونه‌ای فضاسازی شده که اگر توافق امنیتی مذکور میان دو طرف حاصل گردد، دمشق باید آن را به عنوان یک دستاورد جشن بگیرد!
سرنوشت ابومازن در انتظار جولانی
شباهت قرارداد امنیتی احتمالی میان سوریه و رژیم صهیونیستی با توافق‌های اسلو، تنها محدود به شباهت تلاش های سازمان آزادی بخش فلسطین برای به رسمیت شناساندن خود توسط اسرائیل با تلاش‌های حکومت جدید سوریه در همین راستا، نمی‌شود. علاوه بر آن تشکیلات خودگردان فلسطین پذیرفت که بدون داشتن هیچ حاکمیتی، صرفا به ایفای نقش نگهبان برای اسرائیل مقابل سایر کشورهای عربی اکتفا نکند؛ بلکه عملاً خود را تبدیل به یک دستگاه امنیتی کرد که برای این رژیم علیه مردم و مقاومت فلسطین کار می‌کند.
این دقیقاً همان چیزی است که رژیم صهیونیستی از دمشق نیز می‌خواهد و به دنبال آزادی حرکت کامل در سوریه بوده تا هر زمان که احساس کرد تهدیدی از داخل سوریه وجود دارد، به خاک این کشور حمله کند. توافق‌نامه‌های اسلو همچنین سرزمین‌هایی که قرار بود تحت حاکمیت تشکیلات خودگردان باشد را به مناطق متمایز، ای و بی و سی تقسیم کرد که بسته به اهمیت آنها برای اسرائیل، درجات مختلفی از سیطره این رژیم بر آنها اعمال می‌شد.
بنابراین تشکیلات خودگردان عملاً حاکمیتی بر کرانه باختری نداشته و ندارد و تحت کنترل امنیتی مستقیم یا غیر مستقیم رژیم صهیونیستی کار می‌کند. امروز هم صهیونیست‌ها علنا قصد خود را برای الحاق همه مناطق کرانه باختری اعلام کرده‌اند، اتفاقی که احتمالاً در برخی از مناطق جنوبی سوریه که نزدیک به مرز فلسطین اشغالی هستند نیز رخ خواهد داد.
این دقیقاً ماهیت پیشنهاد قرارداد امنیتی اسرائیل است که در ازای به رسمیت شناختن حکومت جدید دمشق و اجازه حکمرانی به آن، از سوریه می‌خواهد. در این شرایط دولت انتقالی جدید سوریه به ریاست احمد الشرع (ابو محمد جولانی) ممکن است معتقد باشد که برای ماندن در قدرت چاره‌ای جز تسلیم شدن مقابل اسرائیل ندارد، اما این یک توهم است؛ زیرا آنچه که اسرائیل ارائه می‌دهد چیزی جز یک پیشنهاد مسموم نیست که مشروعیت دولت احمد الشرع را کاملاً تضعیف کرده و آن را به یک قدرت فاقد حاکمیت، درست مانند تشکیلات خودگردان فلسطین به ریاست محمود عباس تبدیل می‌کند.
در نهایت باید بپذیریم که مشروعیت یک دولت از درون کشور ناشی می‌شود و ماندن در قدرت، به مردم یک کشور بستگی دارد و وابسته به اراده آنهاست نه اراده خارجی‌ها. این بدان معناست که اکنون در سوریه یک جایگزین واقعی برای توافق تسلیم که اسرائیل پیشنهاد داده، وجود دارد و آن توقف فوری مذاکرات نابرابر با این رژیم، روی آوردن به جامعه خود سوریه جهت ایجاد اجماع ملی در مورد الزامات مرحله انتقالی، متحد کردن جبهه داخلی، تقویت نیروهای داخلی سوریه و سپس آغاز مذاکراتی است که دمشق در آن موقعیت بهتری داشته باشد.
اما اگر دولت جدید سوریه بخواهد به همین روند ادامه دهد، به آن معناست که عملا سوریه را تقدیم اشغالگران می‌کند.
انتهای پیام/
