والیبال برزیل از انتظار بزرگ تا واقعیت تلخ!
تیم ملی والیبال مردان برزیل که با امید فراوان برای کسب مدال در رقابت‌های قهرمانی جهان به فیلیپین رفته بود، با حذف زودهنگام در مرحله گروهی بدترین نتیجه تاریخ خود را رقم زد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، انتظارات از عملکرد تیم ملی والیبال مردان برزیل در مسابقات قهرمانی جهان 2025 بسیار بالا بود. این تیم در لیگ ملت‌های والیبال (VNL) نمایش خوبی داشت و مسیر نسبتاً آسانی تا رسیدن به مراحل پایانی و کسب مدال در رقابت‌های فیلیپین پیش رو داشت، اما حذف زودهنگام در مرحله گروهی باعث شد این امیدها به یأس تبدیل شود.
این حذف، به بدترین نتیجه تاریخ برزیل در این مسابقات منجر شد، نتیجه‌ای که به سرعت فضایی برای انتقادهای تند ایجاد کرد؛ از جمله اینکه «هیچ چیز درست نیست»، «پایان والیبال در برزیل فرا رسیده است»، «بازیکنان باسابقه باید بازنشسته شوند» و «جوان‌ترها به درد نمی‌خورند». این واکنش‌ها برای کسانی که تنها به دنبال لایک و کلیک هستند، فرصتی طلایی است. این سناریو تقریباً پس از هر شکست سنگین تیم‌های ملی تکرار می‌شود؛ تنها نام‌ها و تاریخ‌ها تغییر می‌کنند.
تأثیر مرگ مادر برناردینیو
پیش از هر تحلیل فنی، نمی‌توان از باخت مقابل صربستان سخن گفت بدون اشاره به درگذشت مادر برناردینیو سرمربی تیم ملی برزیل. صحنه‌هایی که او در زمین مسابقه اشک‌هایش را پاک می‌کرد، نه‌تنها برای بازیکنان بلکه برای همه تکان‌دهنده بود. برناردینیو به‌عنوان یک رهبر و اسطوره ورزشی، در یکی از سخت‌ترین لحظات زندگی‌اش، هزاران کیلومتر دورتر از خانواده، روی نیمکت حضور داشت. این موضوع به‌طور طبیعی روحیه تیم را تحت تأثیر قرار داد.
سقوط ناگهانی عملکرد تیم
تنها دو روز پس از بهترین بازی خود مقابل جمهوری چک، برزیل مقابل صربستان بدترین نمایش سالش را ارائه کرد. واضح است که بازیکنان در عرض 48 ساعت مهارت‌های‌شان را فراموش نکرده‌اند؛ بلکه عامل اصلی، ذهنیت و فشار روانی بوده است.
این موضوع تنها به تیم مردان محدود نیست. تیم ملی زنان نیز در چند فینال مهم در لحظات حساس شکست خورده و تیم‌های پایه برزیل نیز سال‌هاست در قهرمانی‌های جهانی به قهرمانی نرسیده‌اند. این اتفاقات تصادفی نیستند.
ضعف در توجه به بعد روانی
اگرچه در سال‌های اخیر سلامت روانی ورزشکاران در جهان اهمیت بیشتری یافته است و بسیاری از بازیکنان به‌طور علنی درباره مشکلات خود صحبت می‌کنند، والیبال برزیل هنوز این موضوع را در اولویت پایین‌تری قرار می‌دهد.
برخی تیم‌ها همراه با روانشناس به مسابقات اعزام می‌شوند یا در کمپ ساگوآرما از روانشناس ورزشی کمک می‌گیرند و تعدادی از بازیکنان نیز شرایط روحی خود را به‌صورت فردی پیگیری می‌کنند، اما هیچ برنامه ساختاریافته و یکپارچه‌ای از سوی فدراسیون والیبال برزیل (CBV) برای ایجاد یک «پایه روانی قدرتمند» وجود ندارد.
در شرایطی که رقابت جهانی هر روز متوازن‌تر می‌شود و کشورهای جدیدی در حال مطرح‌شدن هستند، این کاستی می‌تواند تفاوت میان موفقیت و شکست باشد. در پایان به نظر می‌رسد پدیده‌ای شبیه به تغییر توازن قدرت در والیبال جهان و ذهنیت سنتی قهرمانی برزیل در جهان در حال گسترش است.
انتهای پیام/
