رسانه عبری: اسموتریچ در باتلاق نوار غزه گرفتار شده است

به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، پایگاه اطلاع رسانی شبکه 12 تلویزیون رژیم صهیونیستی در یادداشتی در این زمینه به گرفتاری بتسلئیل اسموتریچ رئیس حزب صهیونیسم دینی در باتلاق توهمات خود درباره آینده نوار غزه پرداخت و نوشت، وقتی اسموتریچ می‌خواهد همچنان سر خود را به دیوار بکوبد، حتی هواداران دو آتشه خود را هم مجبور می‌کند تا پرسش‌های سختی را در این رابطه مطرح و حتی حساب خود را از او جدا کنند.

به نوشته این رسانه عبری زبان: زندگی در مرز شمالی(با لبنان) هنوز به‌طور کامل به حالت عادی برنگشته است، اما حداقل یک چیز مانند گذشته است: جنگ.

داستان داغ از (شهرک صهیونیست نشین)المطله می‌آید، جایی که ده‌ها خانوادهٔ مذهبی به این شهرک منتقل شده‌اند. از آنجایی که بازگشت تمام خانواده‌هایی که در طول جنگ تخلیه شده بودند (کمتر از نصف آن‌ها بازگشته‌اند) دشوار است، این موضوع باعث تهدید برخی از ساکنان سکولار شده است که از تغییر در ماهیت مکان می‌ترسند.

این یک داستان استثنایی نیست؛ بسیاری از شهرک‌ها با تنوع جمعیتی زیادی سروکار دارند و معمولاً همه با هم سازگار می‌شوند.

مناخیم هورویتس نویسنده این یادداشت که خود از جمله شخصیت‌های راستگرای اسرائیلی محسوب می‌شود در ادامه افزود: هفتهٔ گذشته، میزبان دوستان عزیزی بودم که به شمال آمده بودند و گشتی در المطله زدیم تا آثار جنگ را ببینیم. فقط کسانی که به آنجا می‌آیند و در برابر ویرانه‌های روستای کیلا، که پر از مهمات بود، می‌ایستند، ابعاد تهدیدی را که تکرار شد و شاید دوباره تکرار شود، درک می‌کنند.

یکی از نقاط گشت من از مقابل خانه‌ای می‌گذرد که مشرف به کوهستان‌های لبنان است و در مسیر آن، یک تابلوی بزرگ با نوشتهٔ "اسموتریچ" وجود دارد. این خانهٔ برادر وزیر دارایی است که اخیراً به المطله نقل مکان کرده است.

هر بار که از آنجا عبور می‌کردیم، یکی از آن‌ها به این نام اشاره می‌کرد، اگرچه به شکل مثبتی نبود، و می‌گفت امیدوار است المطله شبیه اسموتریچ نشود.

این افراد چپ‌گرا یا فعالان مخالف نیستند، اما چیزی در مورد وزیر دارایی و رفتارش، خصومتی را در آن‌ها برمی‌انگیزد که شک دارم روزی نسبت به یک سیاستمدار مذهبی دیده باشم.

اعتراف می‌کنم که هر بار تعجب می‌کردم: «شبیه اسموتریچ» یعنی چه؟ این مرد برجسته‌ترین سیاستمدار در صهیونیسم دینی است (نه حزب، بلکه جامعه)، و او نمایندهٔ افرادی است که در خط مقدم تلاش‌های جنگی ارتش اسرائیل قرار دارند.

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است، پس این همه تردید در رابطه با اسموتریچ از کجا می‌آید؟ در نهایت، همانطور که در مورد هر چیزی که از هفتم اکتبر رخ داده، به غزه مربوط می‌شود.

مردم می‌شنوند که وزیر دارایی دربارهٔ برنامه‌هایش صحبت می‌کند، از کابینه‌ای که خود یکی از اعضای برجستهٔ آن است انتقاد می‌کند، وارد رویارویی با اعتراضات درباره گروگان‌ها(اسرا) می‌شود، اظهارات و تهدیدات خصمانه‌ای می‌کند، سپس تسلیم می‌شود («به لب‌های من نگاه کنید – حتی یک ذره کمک هم نخواهد رسید»)، و به‌طور کلی در یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخ اسرائیل، نتوانسته است به‌عنوان یک لیدر مسئول عمل کند.

نویسنده در ادامه اعتراف می‌کند: در آغاز جنگ، من هم مانند اسموتریچ و بسیاری دیگر در اسرائیل، معتقد بودم که ممکن است وضعیت مهاجرت دسته‌جمعی فلسطینی‌ها به کشورهای عربی پیش‌‌‌‌ آید و شاید ما بتوانیم برخی از نقاط شهرک‌سازی در نوار غزه را بازسازی کنیم (به شهرک سازی در نوار غزه بپردازیم). همچنین فکر می‌کردم که سیاست قطع تقریباً تمام کمک‌ها می‌تواند فشار کافی بر حماس وارد کند و وضعیت ما را بهبود بخشد. اما واقعیت به ما خلاف این را ثابت کرد و پس از این همه ویرانی و تلفات، ما بسیار از آن برنامه‌ها فاصله گرفته‌ایم و اکنون اصلاً مهم نیست که چه کسی مسئول آن است، اما موفق عمل نکردیم و اکثریت بزرگی از مردم اسرائیل این را درک می‌کنند.

اما اسموتریچ بر نظر خود پافشاری می‌کند، گویی هیچ گزینهٔ دیگری وجود ندارد. و من می‌پرسم: آیا لحظه‌ای هست که حتی به راست افراطی اجازه داده شود بگوید: «بیایید متوقف شویم و دوباره فکر کنیم»؟ آیا زیاده‌روی در نادیده‌گرفتن و چشم‌پوشی از واقعیت همان چیزی است که ما آن را «ارزش» می‌نامیم؟ آیا طرح سؤالاتی در مورد ادامهٔ جنگ در غزه و عجله نکردن در این تفکر که آنچه را در دو سال انجام نداده‌ایم، با یک عملیات خواهیم توانست محقق کنیم، من را به‌طور خودکار در دستهٔ چپ‌گراها قرار می‌دهد؟

نظرسنجی‌ها به چیزی اشاره دارند که مردم از دیدن آن خودداری می‌کنند.

تصمیم کابینه برای اشغال غزه، که اسموتریچ آن را پیگیری می‌کند و خواستار اجرای آن است، به معنای انتقال رسمی مسئولیت سرنوشت دو میلیون سکنه غزه به اسرائیل است. در نهایت، اسموتریچ وزیر دارایی است و مسئول انتقال کمک‌ها به غزه با هزینه‌ای صدها میلیون شکلی از خزانهٔ است.

پس او چه فکری می‌کند وقتی کل نوار غزه را اشغال کنیم و در آن 12 منطقه ایجاد کنیم که در آن سربازان ارتش اسرائیل غذا، تجهیزات و دارو را بین دو میلیون نفر توزیع کنند؟ آیا این برای کسی منطقی و ممکن به نظر می‌رسد؟ ما می‌بینیم که اکنون چه اتفاقی در مراکز توزیع تحت مدیریت آمریکایی‌ها می‌افتد – و قطعاً تحت مسئولیت ما، وضعیت بهتر نخواهد بود.

او به دلیل موقعیتش، همچنین می‌فهمد که اقتصاد ما چقدر به بازارهای جهانی وابسته است، و به خوبی می‌داند که اشغال کامل غزه، مشروعیت ما را در تمام کشورهای جهان از بین خواهد برد.

 با عنوان یکی از اعضای برجستهٔ کابینه، اسموتریچ به فهرست دستاوردهای اسرائیل در این جنگ افتخار می‌کند – حماس از نظر نظامی تقریباً از کار افتاده، حزب‌الله در لبنان شکست خورده!، کل ارتش سوریه را نابود کرده‌ایم. فقط در غزه است که هنوز بدون راه برون رفتی گرفتار شده ایم و اسموتریچ یکی از برجسته‌ترین افراد دخیل در این وضعیت است.

بیهوده نیست که حزب او در انتخابات بعدی در خطر عدم عبور از حد نصاب انتخاباتی قرار دارد. اگر به دنبال دلیلی برای این موضوع است، حتی قبل از موضعش در مورد سربازی حریدی‌ها یا تخصیص بودجه برای مدارس دینی، پاسخ همین‌جا است.

هنوز برای تغییر ریل و توضیح اینکه در پی همهٔ این تحولات، مواضع ما نیز تغییر کرده است، دیر نیست. او فقط از این کار سود خواهد برد.

انتهای پیام/