پادکست | اوج گیری مخالفت ها با طرح اشغال نوار غزه در اسرائیل

گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ـ یکصد و بیست و سومین شماره از پادکست «در عمق» که به بررسی مهم‌ترین روندها، تحولات و همچنین شخصیت‌ها در غرب آسیا می‌پردازد، روز سه‌شنبه 21 امرداد 1404 ضبط و منتشر شد.

در این قسمت «منصور براتی» مخالفت‌های اجتماعی، نظامی - امنیتی و سیاسی با طرح اشغال نوار غزه را واکاوی می‌کند. پیشنهاد می‌کنیم پیش از این شماره ابتدا اپیزود 121 پادکست در عمق با موضوع «طرح نتانیاهو برای اشغال نوار غزه» را گوش دهید تا با اساس طرح نتانیاهو برای این باریکه و چالش‌های اساسی پیش‌روی آن آشنایی پیدا کنید.

در پی بررسی و تصویب طرح اشغال نوار غزه توسط کابینه رژیم صهیونیستی به پیشنهاد بنیامین نتانیاهو در روز پنجشنبه گذشته، مخالفت‌ها در داخل سرزمین‌های اشغالی را می‌توان به چهار دسته اصلی تقسیم کرد:

1. مخالفت‌های اجتماعی

این دسته برخاسته از بطن جامعه صهیونیستی و معترضنی حاضر در خیابان‌هاست. انجمن حمایت از خانواده‌های اسیران اسرائیلی و گروه‌های اجتماعی مخالف ادامه جنگ، بارزترین نمونه این طیف هستند. آن‌ها بر نجات جان اسیران اسرائیلی و اولویت‌دادن به آن در قیاس با سایر اهداف جنگ تأکید دارند. این مخالفت‌ها بیشتر به دلایل انسانی و جامعه‌محور شکل گرفته و از افکار عمومی و فشار اجتماعی تغذیه می‌کنند.

2. مخالفت‌های نظامی ـ امنیتی

این مخالفت‌ها از درون ساختارهای نظامی و امنیتی اسرائیل نشأت می‌گیرد. مقامات ارشد ارتش و دستگاه‌های اطلاعاتی مانند موساد مخالف این طرح‌اند. ایال زامیر، فرمانده کل ارتش، و داوید بارنع، رئیس موساد، به‌صراحت با ایده اشغال غزه مخالفت کرده‌اند. حتی تسخی هنگبی، مشاور امنیت ملی نتانیاهو و فردی نزدیک به او نیز مخالفت خود را با این طرح اعلام کرده است. مخالفت‌های این طیف مبتنی بر ارزیابی‌های امنیتی، نظامی و نگرانی از پیامدهای استراتژیک اشغال تمام‌عیار غزه است.

3. مخالفت‌های سیاسی

مخالفت‌های سیاسی دو شاخه دارد:

الف) مخالفان بنیادین طرح اشغال: اپوزیسیون، بخشی از احزاب سیاسی و تعداد زیادی از شخصیت‌های سیاسی که با خود اصل اشغال نوار غزه مخالف‌اند. دلیل این مخالفت، نگرانی از عواقب و خطرات داخلی و بین‌المللی چنین اقدامی است.

ب) منتقدان از جناح راست افراطی: این گروه با اصل اشغال موافق‌اند اما آن را کافی نمی‌دانند. رهبرانی چون بتسلائل اسموتریچ، وزیر دارایی، و ایتمار بن‌گویر، وزیر امنیت داخلی، معتقدند اشغال موقت یا جزئی غزه ناکافی است و اسرائیل باید به سمت الحاق کامل نوار غزه و حتی کرانه باختری پیش برود.

موافقان طرح اشغال کامل غزه

موافقان شامل حزب لیکود به رهبری نتانیاهو، یسرائیل کاتس، وزیر جنگ و برخی احزاب محافظه‌کار مذهبی («احزاب حریری») هستند. هرچند احزاب حریدی موضع فعالی در این زمینه ندارند، اما مسیر نتانیاهو را می‌پذیرند. جناح راست افراطی نیز در اصل همسو است، گرچه بابت «موقتی بودن» طرح، خواستار رویکرد شدیدتر است.

به‌طور کلی، مخالفت‌ها با طرح اشغال نوار غزه در اسرائیل از لایه‌های مختلف جامعه، ساختارهای امنیتی، ارتش، موساد و طیف متنوعی از جناح‌های سیاسی نشأت می‌گیرد. در سطح اجتماعی، دغدغه جان اسیران و پایان جنگ مطرح است؛ در حوزه امنیتی، نگرانی از درگیری‌های طولانی‌مدت، آسیب به توان رزمی و تبعات استراتژیک وجود دارد؛ در عرصه سیاسی، اپوزیسیون و منتقدان میانه‌رو با اصل اشغال مخالف‌اند، در حالی که راست افراطی به‌دنبال اقدامات گسترده‌تر و الحاق سرزمین‌ها است.

این چهار سطح مخالفت بیانگر شکاف عمیق در جامعه و ساختار قدرت اسرائیل بر سر نحوه مدیریت پرونده غزه است. در حالی که موافقان طرح (لیکود و متحدان) آن را ضرورتی امنیتی و سیاسی برای آینده اسرائیل می‌دانند، مخالفان از زوایای متفاوت اما گاه متقاطع، نسبت به پیامدهای آن هشدار می‌دهند. در این میان، فشار افکار عمومی ناشی از وضعیت اسیران و نگرانی درباره ادامه جنگ، بر شکاف سیاسی و امنیتی موجود افزوده و معادله تصمیم‌گیری نتانیاهو را پیچیده‌تر کرده است.

انتهای پیام/