روایتی از حال ناخوش رسانه های مکتوب؛ رونق بازار چاپ دیجیتال مطبوعات

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک، 17 مردادماه و روز خبرنگار فرصتی است برای گرامیداشت زحمات و تلاش‌های بی‌وقفه‌ی خبرنگاران که با شجاعت، صداقت و دلسوزی، حقیقت را به جامعه منتقل می‌کنند، خبرنگاران ستون‌های اصلی اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی در هر جامعه‌ای هستند و نقش آنها در حفظ حق مردم برای آگاهی و مشارکت اجتماعی، غیرقابل انکار است.

در دنیای امروز که رسانه‌های دیجیتال با سرعت نور در حال رشد‌ هستند، رسانه‌های مکتوب همچنان جایگاه ویژه و ارزشمندی دارند. نشریات چاپی، علاوه بر حفظ سنت و اعتبار رسانه‌ای، نقش مهمی در تحلیل‌های عمیق، پژوهش‌های دقیق و ارائه‌ی مطالب قابل اتکا ایفا می‌کنند. این رسانه‌ها به عنوان بسترهای فرهنگی و اجتماعی، کمک می‌کنند تا صدای اقشار مختلف جامعه به گوش برسد و فضای گفتگو و نقد سالم فراهم شود.

اما متأسفانه، به دلیل مشکلات مالی، کاهش مخاطب و تغییر ذائقه‌ی مردم، بسیاری از نشریات مکتوب با چالش‌های جدی مواجه شده‌اند. از این رو، حمایت همه‌جانبه از این رسانه‌ها و خبرنگاران آنها، نه تنها وظیفه‌ی دولتمردان و نهادهای فرهنگی بلکه مسئولیتی اجتماعی و ملی است. فراهم کردن بسترهای مالی، حقوقی و آموزشی مناسب می‌تواند به رونق فعالیت رسانه‌های مکتوب کمک کند و به حفظ استقلال و حرفه‌ای‌گری خبرنگاران بینجامد.

بنابراین باید تاکید و توجه داشت که هر جامعه‌ای که به دنبال توسعه، شفافیت و عدالت است، نیازمند رسانه‌های آزاد، پویا و متنوع است و رسانه‌های مکتوب همچنان بخشی جدایی‌ناپذیر از این مسیر روشن هستند، به مناسبت روز خبرنگار و اهمیت توجه به رسانه ها به ویژه نشریات مکتوب خبرنگار خبرگزاری تسنیم استان مرکزی در مصاحبه‌ای تفصیلی با "سعید فرجی" پیشکسوت حوزه چاپ با سابقه فعالیت تخصصی حوزه چاپ نشریات مکتوب که البته سابقه همکاری با چند نشریه استانی را داشته و پیرامون وضعیت نشریات مکتوب و مطبوعات و روزنامه ها موضوعات مختلف را به گفت‌و‌گو گذاشته است که مشروح آن در زیر می آید:

تسنیم: از اینکه وقت خود را در اختیار خبرگزاری تسنیم قراردادید از شما سپاسگزاریم، شما از جمله کسانی هستید که علاوه براینکه در حوزه مطبوعات با نشریاتی مثل لاله سرخ و... همکاری داشته اید بعنوان تنها چاپخانه تخصصی انتشار نشریات مکتوب استان مرکزی شناخته می شوید، برای شروع به بحث درخصوص فعالیت در حوزه نشریات مکتوب چاپی توضیحاتی بفرمایید؟

فرجی: خاطرات زیادی در حوزه مطبوعات وجود دارد و تعصبی که به مطبوعات داریم به واسطه همان خاطرات گذشته است، در گذشته روزنامه‌ای به نام سروش داشتیم و فکر نمی‌کنم الان خبرنگاران فعلی از روزنامه سروش چیزی بدانند، با روزنامه سروش کار می‌کردیم وکه توقیف شد و همان عوامل روزنامه لاله سرخ را راه اندازی کردند و از ابتدای هم ما در حوزه چاپ این روزنامه مشغول بودیم.

چاپ هم در گذشته نسبت به الان سخت تر بود؛ حروف چینی سربی بود و هفتگی یکبار چاب می‌کردیم اما در آن زمان نشریات دنبال کننده زیادی داشتند، به طوری که روزهای پنجشنبه روزنامه روزنامه‌های شنبه چاپ می‌کردیم و وقتی غروب پنجشنبه‌ها برای تحویل این روزنامه‌ها به دکه‌های روزنامه فروشی می‌رفتیم؛ می‌دیدیم نفرات زیادی منتظر آمدن نشریه هستند و انتظار آمدن نشریه را داشتند.

سال‌های زیادی با نشریه لاله سرخ کار کردیم، مرحوم بخش زاده یکی از بزرگان حوزه مطبوعات و به نوعی تشکیل دهنده خانه مطبوعات استان بود، در همان سال‌ها لاله سرخ هم متوقف شد، در آن زمان من در کنار همراهی با این نشریه کارگر چاپخانه بودم و بعد از آن که خودم چاپخانه زدم بیشتر دوست داشتم فعالیتم با طیف روزنامه‌ها باشد، نمی‌دانم به این کار چه چیزی می‌توان گفت؟ تعصب خاص؟ دیوانگی؟ اما ما به آن دیوانگی می‌گوییم و الان کار کردن با نشریات واقعا دیوانگی است.

همیشه دوست داشتم عضوی از مطبوعات  باشم و در چاپ روزنامه، کارهای فنی و یا انتشار نشریات نقش داشته باشیم و فکر می‌کنم تا جایی که توانستیم با همه نشریات همکاری داشتم و حتی به نشریات گفتم تا زمانی که من زنده باشم نشریات شما چاپ می‌شود و فکر می‌کنم اگر من نباشم شاید دیگر نتوانید نشریه خود را چاپ کنید، چاپخانه تا به حال کمک زیادی به مطبوعات داشته تا چرخ نشریه بچرخد، وضعیت الان نشریات با گذشته بسیار تفاوت پیدا کرده است، آن زمان از 7 صبح چاپخانه بودیم و تا 5 صبح نشریه چاپ می‌کردیم اما الان تیراژ نشریه‌‌ها به اندازه تیراژ قدیم نبوده و به یک دهم یا حتی یک صدم رسیده و از نشریه فقط اسمی باقی مانده است و چیزی به اسم نشریه نداریم که واقعا مکتوب باشد.

تسنیم: وضع این روزهای مطبوعات و انتشار مطبوعات مکتوب را چطور می‌بینید؟

فرجی: حال مطبوعات مکتوب این روزها خیلی خراب است به طوری که می‌توان گفت وضعیت نشریات رو به موت است، حداقل تا 10 سال پیش در هفته حدود 40 نشریه چاپ می‌کردیم اما الان تعداد چاپ نشریات به تعداد انگشتان دست و حدود 7 الی 8 نشریه رسیده است، در مجموع حال مکتوبات اصلا خوب نیست.

تیراژ نشریه یک چیزی بین چاپخانه دار و مدیرمسئول نشریه است، حتی اگر اداره ارشاد هم آمار تیراژ نشریات را بخواهد می‌گوییم خودتان پای دستگاه باشید، هر نشریه برای خود تیراژ و آماری دارد ولی این موضوع که تیراژ مطبوعات کاهش پیدا کرده حتی 50 تا 100 نسخه درست است و حتی این مقدار تیراژ کم شده است.

اینکه گفتم وضعیت خراب است شاید برخی از نشریات در حداقل هستند و شاید فقط با چاپ دیجیتال تعدادی نسخه نشریه را چاپ کنند که ما نشریه چاپ کردیم، بیان اینکه نشریات چه تعداد تیراژ دارند چندان خوشایند نیست اما همین قدر بدانید که وضعیت مطبوعات واقعا خراب است.

الان هر نشریه با هر تیراژی چاپ کند ضرر کرده است، نشریه درآمدی ندارد که بخواهد تیراژ بالایی چاپ کند، دفاتر مطبوعات الان فقط برای گذراندن امورات خود باز هستند، از طرفی هم هزینه بسیار بالا رفته به طوریکه چاپ یک نشریه با تیراژ حداقلی که گفتم پایین هم عدد بالا و نجومی می‌شود.

در گذشته نشریاتی با تیراژ‌های بسیار بالایی داشتیم، مثلا نشریه ای با تیراژ بالا و 5 هزار و 10 هزار تیراژ کار می‌کرد یا نشریات و روزنامه ها از جمله هفته نامه لاله سرخ جزو روزرنامه‌هایی بودند که با تیراژ بالا چاپ می‌شدند اما الان از این نشریات هیچ اثری نیست و تعطیل شدند و آن مطبوعاتی که همچنان باقی ماندند فقط روزگار خود را سپری می‌کنند و هدف آنها سرپا نگه داشتن نشریاتشان است تا در واقع نشان دهند ما هستیم، اما در در حقیقت فعالیتی باآن تیراژ ندارند.

از طرفی امروز حمایتی از مطبوعات نمی‌شود، یک زمان سهمه کاغذ، سوبسیت و غیره برای مطبوعات وجود داشت اما الان از هیچ خبری از چنین حمایت‌هایی وجود ندارد.

الان برای هیچ نشریه‌ای تیراژ حتی تیراژ و چاپ تعداد پایین صرفه اقتصادی ندارد و همه نشریات ضرر می‌دهند، صرفا چاپ 50 تا 100 عددی حتی چاپ افست از یک نشریه حدود 2-3 میلیون تومان هزینه‌بر است و اگر این نشریه در ماه چهار مرتبه چاپ شود فقط حدود 8-12 میلیون تومان باید هزینه چاپ پرداخت شود، به اضافه اینکه نشریه باید حقوق خبرنگار، هزینه مکان دفتر و غیره  و غیره را پرداخت کند اما درآمدی که بتواند چندین نفر را تامین کند وجود ندارد.

آنطور که اطلاع دارم اکثر نشریات الان خانوادگی شدند و خانودگی کار می‌کردند، مرحوم فخرالاسلام "هفته نامه شمس" را مدیریت می کرد که در دوره خود یکی از نشریات فعال بود که با زن و بچه خود نشریه را می‌چرخاندند و کسی نبود که بعد از فوت ایشان چاپ نشریه را ادامه دهد و این نشریه هم تعطیل شد.

نشریات زیادی داشتیم که تعطیل شدند، نشریاتی که تعطیل شدند از نشریاتی که باقی ماندند بهتر بودند، آن نشریاتی که مانده‌اند برای بقای خود با روزگار کنار آمدند. نشریات در گذشته خط و مشی داشتند و اگر بیکار هم بودند دنبال خط و مشی خود بودند اما برای برخی نشریات الان می‌توان اصطلاح زرد را به کار برد.

تسنیم: روزگار درآمدزایی مطبوعات و اهالی حوزه رسانه مکتوب را چگونه می‌بینید؟

فرجی: این موضوع  که هدف مطبوعات از کار کردن درآمد زایی باشد؛ خیر الان همه مطبوعات ضرر می‌کنند، ما به تیراژ روزنامه که 50، 100 یا 500 باشد کاری نداریم، اگر کسی 50 تیراژ چاپ می‌کند فقط برای ادامه بقای نشریه است تا نشان دهد تعطیل نشده و حضور دارد.

حتی شاید کسی که تیراژ پایین دارد از جیب خود هزینه کند و تنها هدفش این است که امتیاز را حفظ کند، چراکه اگر نشریه‌ای مدت شش ماه انتشار نداشته باشد تعطیل می‌شود و در واقع همین تیراژ پایین برای حفظ بقا است، حتی نمی‌تواند چاپ نشریه را به صورت مرتب انجام دهد به طوری که یک هفته نامه الان ماهی یکبار یا دوماه یکبار چاپ می‌شود، این در حالیست که هفته نامه به ماهنامه، روزنامه به هفته نامه و ماهنامه به گاهنامه تبدیل شده است و هیچ چیزی سرجای خودش نیست.

بگذارید یک مثال بزنم، خیلی از رسانه های موفق و خبرنگاران فعال استان متولد شده از نشریه لاله سرخ بودند، مدیرمسئول لاله سرخ از بهترین افراد مطبوعاتی و فرد با سواد و دلسوز بود، طی چندین سال که با ایشان رفاقت کردم؛ گاها نیمه شب از ایشان مطلب را می‌گرفتیم و غلط گیری می‌کردیم تا صبح به چاپ برسد، ایشان فردی دلسوز برای حوزه مطبوعات بود و در آن زمان کلاس خبرنگاری، آموزش خبرنگاری، آموزش تیتر و روتیتر برای خبرنگاران برگزار می‌کرد و می‌توان گفت تمام خبرنگاران برخواسته از همان لاله سرخ بودند که هر کدام در حوزه مطبوعات پخش شدند.

همین نشریه لاله سرخ به تنهایی می‌توانست تمام نشریات استان را پشتیبانی کند، حتی فخرزاده مدیرمسئول نشریه لاله سرخ هم فرد بزرگ، باسواد و با نفوذی در حوزه مطبوعات بود اما متاسفانه وقتی ایشان فوت کرد نشریه تعطیل شد و قبل از فوت ایشان هم نشریه گاها چاپ می‌شد و الان هیچ جایی از استان کلاس خبرنگاری برگزار نمی‌شود.

تسنیم: دوره انتخابات و برهه هایی از این دست یکی از دوران مهم و پررونق چاپ و نشریات بود، این سال ها وضعیت چطور است؟ آیا این سال ها در این بخش هم شاهد افول و خاموشی بوده ایم؟

فرجی: انتظار از ارشاد حل مشکلات است هرچند خود مجموعه ارشاد طی سال های گذشته مورد بی مهری بوده و نتوانسته آنطور که از آن انتظار داشته ایم اقدام موثر کند بنابراین نیاز است مسئولان ارشد استان توجه ویژه به ارشاد و حوزه فرهنک و متولی اصلی آن داشته باشند.

دوره انتخابات مجلس و ریاست جمهوری اوج کار نشریات است در حالی که در انتخابات یکسال گذشته چاپخانه تعطیل بود و این یعنی نشر مکتوب و مطبوعات و نشریه تعطیل بوده است، نشریه‌ای داشتیم که در دوره دولت نهم و دهم و قبل‌تر به قدری حجم سفارشارت بالا بود که فرصت نداشتیم تمام سفارشات را انجام دهیم و برای چاپ یک سری از سفارشات، از چاپخانه قم کمک می‌گرفتیم.

 به طور کلی در سال های پیش‌تر، درانتخابات چندین سال‌ گذشته یک جنب و جوش و خاصی وجود داشت و باید اذعان داشت کاری که در آن جنب و جوش وجود داشته باشد یعنی آن کار زنده است و شور و حال دارد، انتخابات و فضای حاکم در زمان انتخابات یک تب و تاب جنب و جوشداری است اما در انتخابات سال گذشته دیدم که این تب وتاب از بین رفته است.

تسنیم: به نظر شما نشریات و تاثیر اجتماعی آنها در گذشته و امروز چگونه بوده است؟ یک مقایسه اجمالی بفرمایید؟

فرجی:قبلا وقتی نشریه چاپ می‌شد نفراتی منتظر بودند تا نشریه را بخرند اما الان نشریه چاپ می‌شود و یک الی دو روز داخل چاپخانه می‌ماند و کسی سراغ آن را نمی‌گیرد، این موضوع از وضعیت و حال بد مطبوعات حکایت می‌کند و نشان می‌دهد ذوق وشوق قبل از بین رفته است.

یک بار یکی از نشریات کاریکاتور یک شخصی را در روزنامه چاپ کرد و مشخص بود اگر چاپ شود سر و صدای زیادی خواهد داشت به همین جهت تا چاپ شد بلافاصله آن را بین دکه‌های روزنامه فروشی توزیع شد، نکته عجیب این بود همان نشریه چندین بار با تیراژ بالا چاپ شد، ما چاپ می‌کردیم و این روزنامه‌ها را با 10 برابری از دکه‌های روزنامه فروشی خریداری می‌کردند تا از سطح شهر جمع کنند، این کارها نشان می‌داد روزنامه زنده است و‌ جنب و‌جوش دارد و نشان می داد یک نشریه مکتوب چقدر قدرت و تاثیر دارد.

تسنیم: باتوجه به توضیحاتی که درباره وضعیت درآمدپایین و هزینه های انتشار بالای نشریات گفتید، با این حال اکنون وضعیت چاپ به چه شکل است؟

فرجی: همانطور که وزارت ارشاد هم در سامانه جامع مطبوعات تایید کرده دو نوع چاپ به رسمیت شناخته شده یکی چاپ افست و یکی هم چاپ دیجیتال که چاپ دیجیتال برای تعداد پایین استفاده می‌شود و این نوع چاپ برای تعداد محدود و با توجه به وضعیت اقتصادی بد حوزه مطبوعات چندسالی است که مورد توجه بوده و روی بورس بین مطبوعات مکتوب در استان است.

باید توجه داشت در واقع پرینت هم جزو چاپ دیجیتال حساب می‌شود، در کنار این موضوع چاپ افست وجود دارد که با این چاپ فرق دارد البته چاپ افست امروز برای مطبوعات و روزنامه ها صرفه اقتصادی مناسبی ندارد زیرا هزینه اولیه وهزینه راه اندازی اولیه همچون هزینه های زینک و... داشته و بعد چاپ می‌شود بنابراین در چاپ افست تیراژ پایین صرفه اقتصادی ندارد که همین امر سبب شده در طی سال های اخیر رسانه ها به سراغ چاپ دیجیتال بروند.

در حال حاضر کمتر از 10 روزنامه در استان مرکزی چاپ دارند زیرا روزنامه برای ما پولساز نیست که آن را برای خود شغل بدانیم، روزنامه برای ما درآمد زایی ندارد، روزنامه به جز هزینه هیچ چیز دیگری ندارد.

به عنوان یک چاپخانه دار و پیشکسوت صنعت چاپ استان مرکزی می گویم، الان یک کاری که برای یک فرد عادی چاپ می‌کنیم همان کار را برای نشریات با 50 درصد تخفیف چاپ می‌کنیم و سودی برای ما ندارد فقط کاری می‌کنیم که نشریات به کار خود ادامه دهند و دوام داشته باشند، چراکه تنها چاپخانه‌ای که در اراک با نشریات کار می‌کند ما هستیم.

تسنیم: فکر می‌کنید کمک دولت برای انتشار روزنامه ها و نشریات باید چطور باشد؟ و آیا کمک ها و یارانه های دولتی را کافی می دانید؟

فرجی: دولت برای نشریات؛ اعلام وصولات را یک ملاک قرار داده که از این طریق به آنها کمک کنند اما این کار را انجام نمی‌دهند، به عنوان مثال یک سهمیه کاغذ فقط برای نشریات اختصاص پیدا می‌کند و این سهمیه کاغذ طوری است که قیمت آن با بازار تفاوتی ندارد اما فقط منت بر سر نشریات می‌گذارند که کاغذ با سهمیه دولتی به شما می‌دهیم.

درآمد نشریات از آگهی‌هاست، وقتی یک روزنامه محلی و یک هفته نامه داریم دولت می‌گوید نشریات و آگهی‌های ثبتی را حتما باید فلان روزنامه سراسری چاپ کند، در حالی که روزنامه محلی هم باید حمایت شود چراکه درآمد نشریات از آگهی‌هاست.

در دوره های قبل، یکی از استانداران وقت، زمانی که از شرکت‌ها بازدید داشت نشریات را در بازدید همراه خود می‌برد و به شرکت‌ها تاکید داشت که روزنامه‌ها باید رپورتاژ و آگهی از بازدید امروز داشته باشند و این درآمد زایی غیرمستقیم برای روزنامه‌ها بود، اما الان خبرنگاران بیشتر زینت المجالسی هستند و یا خبرنگاران را همراه نمی برند و یا اگر هم خبرنگاران حضور داشته باشند برای آنها اهمیت قابل نیستند که بازدیدشان چاپ شود یا نشود.

با همین اقدامات غیرمستقیم می‌توان به نشریات کمک کرد، درآمد نشریات با مخارج آنها همخوانی ندارد، اکثر خبرنگاران به خاطر عشق و علاقه خود به کار خبر کار می‌کنند و کسی برای درآمد زایی در مطبوعات کار نمی‌کند که اگر هم کار کند از دیوانگی است چراکه درآمدی ندارد، قبلا امتیازاتی برای مطبوعات وجود داشت که الان از آن امتیازات هیچ خبری نیست و این امتیازات گرفته شده است.

تسنیم: فکر می کنید امروز باوجود تلاش شبانه روز خبرنگاران و فعالان رسانه چرا چندان رونقی در این بخش نمی‌بینیم و هرروز شاهد گلایه های بیشتر خبرنگاران و فعالان رسانه هستیم؟

فرجی:یک زمانی 17 مردادماه و روز خبرنگار جشن‌های بسیار باشکوهی برای تجلیل از خبرنگاران استان برگزار می‌شد اما الان جشنی که برای خبرنگاران می‌گیرند درخور شخصیت و شان یک خبرنگار نیست، در گذشته برای خبرنگاران ارزش بیشتری قائل بودند، امروزه اگر روزنامه‌ای آگهی داشته باشد که بتواند هزینه آن  را تامین کند یک شماره چاپ می‌کند در غیر اینصورت چاپ نمی‌کند.

 اکثر مطبوعات بابت هر نشریه نصف بیشتر هزینه‌ها را از جیب پرداخت می‌کنند تا فقط نشریه زنده باقی بماند، روزنامه‌های خوبی داشتیم که تعطیل شدند و نخستین دلیل تعطیلی نشریات حمایت نشدن از سمت متولیان و مسئولان است و برای این متولی اصلا مهم نیست روزنامه‌ای چاپ شود یا نشود.

تسنیم: اگر بخواهید روایتی از دیروز تا امروز مطبوعات مکتوب داشته باشید چطور این روایت را نقل می کنید؟

فرجی:خاطرات تلخ و شیرین زیادی از دوران گذشته تا به حال داریم، الان فرم یک روزنامه شاید در یکساعت بسته و چاپ شود اما در آن زمان یک هفته طول می‌کشید تا فرم یک روزنامه را ببندیم، وقتی چاپ می‌شید و برای دفتر روزنامه می‌بردیم؛ می‌دیدیم چند نفر ساعت‌ها منتظر آمدن روزنامه بودند واین برای ما ارزش داشت اما الان روزنامه حتی از نوع بهترینش اگر دوماه هم چاپ نشود حتی ارشاد هم سراغش را نمی‌گیرد که چرا چاپ نشد.

مطبوعات در حال از بین رفتن بوده و واقعا حیف است، شاید الان بگویند فضای مجازی جای مطبوعات را گرفته اما به اعتقاد من هیچ چیزی جای مکتوب را نمی‌گیرد، به عنوان مثال یک کتاب را سال‌ها نگه می‌داریم و در دسترس قرار دارد اما هیچ مطلبی در فضای مجازی در دسترس نیست.

مکتوب بودن یک سند است وماندگاری طولانی دارد و می‌توان اسناد مکتوب را به یک نسل دیگر انتقال داد، اما فضای مجازی روزمره و لحظه‌ای است. اینجا فقط بحث روزنامه مطرح نیست بلکه در کتاب هم همین وضعیت را شاهد هستیم، در کشورهای دیگر با وجود اینکه فضای مجازی فعال‌تری دارند اما آمار چاپ کتاب هم بالا است و می‌توان گفت چاپ کتاب آنها ده‌ها برابر از وضعیت ما بهتر است.

 در واقع الان ما کتاب و کتابخوانی هم نداریم واگر کسی بخواهد رزومه تشکیل دهد کتاب چاپ می‌کند آن هم با چاپ دیجیتال، و فقط به خاطر روزمه کاری چاپ کتاب را انجام می‌دهد، اما سابقا ناشران با عشق کتاب را چاپ می‌کردند، الان نه روزنامه به فروش می‌رسد، نه کتاب و نه مجله؛ قبلا در سال چندین مجله و آگهی نامه تبلغاتی چاپ می‌کردیم اما الان هیچ کدام از این موارد وجود ندارد و همه چیز به طور کلی تعطیل شده است، زمان قدیم یک نیسان از انواع روزنامه‌های سراسری وارد اراک می‌شد اما الان در حد نصف گونی روزنامه وارد استان می‌شود، وقتی این وضعیت روزنامه‌های سراسری باشد چه انتظاری از روزنامه‌های محلی داشته باشیم.

حال و روز امروز روزنامه خوب نیست، حس و حال خوبی که از گذشته وجود دارد این است که یک زمانی روزنامه که چاپ می‌کردیم خوشحال بودیم که یک روز از خوانددگان جلوتر هستیم چون مطلب را یک روز زوتر می‌خواندیم اما مردم فردا آن مطلب را می‌خوانند، همین شور و حال خوبی را در وجود ما نسبت به این شغل ایجاد می‌کرد، قبلا اگر یک مطلب انتقادی چاپ می‌کردیم حتما پیگیری می‌شد و اگر هم در استان پیگیری نمی‌کردند از وزارتخانه پیگیری می‌شد.

یکبار بحث صرفه جویی در مصرف آب مطرح بود و لوله آب خانه ما ترکیده بود و کسی برای تعمیر نمی‌آمد، یک ستونی در یکی از نشریات برای انعکاس انتقادات، به نام "زنگ‌ها برای اینکه به صدا در بیاید" داشتیم که این انتقاد نسبت به تاخیر مسئولان برای تعمیر را در این نشریه چاپ کردیم و فردا آن روز برای تعمیر آمدند، این روزنامه به تهران رفت و از مجلس مدیرکل آب و فاضلاب را خواستند که چرا چنین موضوعی در منطقه شما اتفاق افتاده که الان به نشریات کشیده شده است، آن زمان قدرتی که نشریات درانتقال مطالب داشتند خیلی خوب بود ووقتی از ارگانی انتقاد می‌کردیم یک نفر وجود داشت که این موضوع را پیگیری کند، اما الان چنین چیزی رو مشاهده نمی‌کنیم.

دکه‌های روزنامه فروشی یک مکان خوبی برای توزیع روزنامه‌ها بود، دکه‌های روزنامه از قدیم تا الان عامل فروش نشریات بودند، هیچ کسی روزنامه را از کتاب فروشی نمی‌خرد بلکه از دکه‌های روزنامه فروشی می‌خریدند، حتی در کشورهای خارجی هم همین روال وجود دارد، اما الان تعداد دکه‌های روزنامه فروشی بسیار محدود شده که آن هم روزنامه‌های سراسری را توزیع می‌کنند و اگر به همین دکه‌ها مراجعه کنید می‌بینید که نشریات محلی اصلا وجود ندارد، قبلا اگر روزنامه‌ای به دکه‌داران می‌دادند باید باقی روزنامه‌های فروش نرفته را به عنوان برگشتی تحویل می‌دادند اما الان روزنامه را به صورت رایگان در اختیار دکه‌داران قرار می‌دهند و همان روزنامه‌ها هم به فروش نمی‌رسد.

امروز روزنامه‌ها روبه افول، نابودی و تعطیلی رفتند و هیچ کسی هم به حیات مطبوعات کمک نمی‌کند، الان کسانی که مسئول مطبوعات هستند فقط به دنبال امتیاز نشریه هستند، در حالی که مطبوعات پلی بین مردم ومسئولان است.

انتهای پیام/711/