خدمت در جبهه رسانه؛ قلمی که دردهای دیده‌نشده را فریاد می‌زند
در خط مقدم جبهه رسانه، خبرنگارانی با قلمی آکنده از عشق و دغدغه، روایتگر دردهای ناگفته مردم مرزی‌اند؛ آنها که با هر کلمه، نه تنها می‌نویسند، که برای گشودن گره‌ها و روشن‌کردن چراغ امید در دل محرومیت‌ها می‌جنگند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، هر کسی که به میدان رسانه قدم گذاشته باشد، می‌داند این مسیر آسان نیست؛ راهی است پر از درد و رنج‌هایی که گاه شب‌ها خواب را از چشمانش می‌ربایند. وقتی در دورافتاده‌ترین روستاهای مرزی قدم می‌گذاری، صف‌های طولانی از مردم تشنه را می‌بینی که با دبه‌های خالی‌شان در انتظار یک تانکر آب ایستاده‌اند؛ صحنه‌ای که هر خبرنگار را تا اعماق وجودش می‌سوزاند.
در این میدان، گاه آن‌قدر فشار دیدن و شنیدن دردها زیاد می‌شود که بارها به خود می‌گویند: کاش خبرنگار نبودیم، کاش نمی‌دیدیم، نمی‌شنیدیم و نمی‌نوشتیم؛ چون وقتی ندانی، درد هم نمی‌کشی. اما سلاحشان قلم است و دلشان آکنده از عشق خدمت؛ و این عشق است که آنها را به خط مقدم جبهه‌ای می‌کشاند که نامش رسانه است.
این سربازان قلم‌به‌دست نه فقط برای گزارش کردن، که برای گشودن گره‌ها می‌جنگند. می‌خواهند صدای بی‌صداها باشند، چراغی روشن برای مسئولانی که شاید غافلند یا گرفتار روزمرگی. هر گزارشی که می‌نویسند، هر داستانی که روایت می‌کنند، نیتشان نه فقط آگاهی‌رسانی، بلکه امید دادن به مردمی است که در دل کویر کمبودها و محرومیت‌ها زندگی می‌کنند.
اما آرامش واقعی این جنگاوران زمانی حاصل می‌شود که گره‌ای باز شود، روستایی صاحب آب و برق و جاده شود، کارخانه‌ای به چرخش درآید و لبخندی روی لبان مردمی بنشیند که سال‌ها تشنه شنیده شدن بودند. در این مسیر، خستگی را به جان می‌خرند، استرس‌ها را تحمل می‌کنند و بارها و بارها پشت تلفن‌های مشغول مسئولان منتظر می‌مانند تا شاید گره‌ای باز شود.
عشق به مردم و مسئولیت سنگینی که بر دوش دارند، مانع از آن می‌شود که قلم را زمین بگذارند و به کاری ساده‌تر پناه ببرند. خبرنگارانی که بوی کاغذ و جوهر را با جان می‌خرند، می‌دانند تنها زمانی از تلاش دست می‌کشند که مطمئن شوند صدایشان تاثیری گذاشته است.
شاید هزاران بار وعده شنیده‌اند و ناامیدی را هم تجربه کرده‌اند، اما امیدشان به این است که فردایی روشن‌تر برای مردم رقم بزنند. و این است رمز ماندگاری آنها در این جبهه مقدس؛ نه تنها نوشتن، که زنده کردن زندگی در دل گزارش‌ها.
کاش با هر گزارشی که قلم می‌زنند، گره‌ای باز شود و روزی برسد که دردها به خاطره‌ای دور تبدیل شود؛ و آن‌گاه، قلم‌هایشان از سر آرامش و دل‌هایشان از سر خوشبختی به نوشتن ادامه دهد.
انتهای پیام/250
