یوم العباس؛ اوج دلدادگی و حماسه‌سرایی در زنجان حسینی
در تقویم عاشورایی شیعیان روز تاسوعا، روزی است که تجسم وفاداری، ایثار و شجاعت در وجود سقای دشت کربلا، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، معنایی دوباره می‌یابد.
خبرگزاری تسنیم؛ نرگس رسولی| در تقویم عاشورایی شیعیان روز تاسوعا، روزی است که تجسم وفاداری، ایثار و شجاعت در وجود سقای دشت کربلا، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، معنایی دوباره می‌یابد.
اما در دیار غیورمردان و دلباختگان اهل بیت، زنجان، یک روز قبل روز تاسوعا با شکوهی وصف‌ناپذیر و کیفیتی منحصر به فرد تجربه می‌شود؛ روزی که به درستی «یوم العباس» نام گرفته و همزمان، میعادگاه عشق‌بازی هزاران عاشق با قافله‌سالار کربلا، در قالب دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان.
زنجان، شهری که با ارادت بی‌کرانش به خاندان عصمت و طهارت، شهرت جهانی یافته است. در هشتمین روز ماه محرم، این شهر نبض عاشورایی‌اش را با نوای "یا ابوالفضل" و پرچم‌های برافراشته، با تمام وجود به تپش درمی‌آورد. حسینیه اعظم زنجان، نه فقط یک بنای مذهبی، که قلب تپنده شیفتگان اباعبدالله (ع) در این خطه است. در روز تاسوعا، این حسینیه به دریایی از جمعیت تبدیل می‌شود که از هر کوی و برزن، با چشمانی اشکبار و سینه‌هایی لبریز از غم، گرد هم می‌آیند تا در سوگ علمدار کربلا، ندای «یا حسین» سر دهند.
«یوم العباس» در زنجان، تنها یک نام نیست؛ تجلی ارادتی است که ریشه در اعماق تاریخ و فرهنگ این سرزمین دارد. از بامدادان، صحن و سرای حسینیه مملو از جمعیت می‌شود. صدای سنج و دمام، فریادهای «یا ابوالفضل» و نوحه‌خوانی ذاکران اهل بیت، فضایی روحانی و سرشار از حزن و اندوه را خلق می‌کند. زنجیرزنی‌ها، سینه‌زنی‌ها و حرکت باشکوه دسته عزاداری حسینیه اعظم، اوج ارادت و شیفتگی را به نمایش می‌گذارد. این جمعیت عظیم، یکپارچه و هماهنگ، گویی تجسمی از لشکر بی‌تاب کربلا هستند که برای یاری ولی‌شان، آماده جانفشانی‌اند.
آنچه «یوم العباس» زنجان را در میان سایر عزاداری‌ها متمایز می‌سازد، شور و شعور حسینی است که در تار و پود تک‌تک عزادارانش تنیده شده. اینجا، مادری فرزند شیرخوارش را بر دستان گرفته و در غم عطش علی‌اصغر (ع) اشک می‌ریزد. اینجا، جوانی با تمام وجود سینه‌زنی می‌کند، گویی می‌خواهد تمام دردهای حسین (ع) را بر دوش کشد. اینجا، پیرمردی عصا‌زنان، با قامتی خمیده از غم، در صف عزاداران ایستاده و ذکر «یا ابوالفضل» می‌گوید. این شور، شورِ معرفت است؛ معرفت به جایگاه والای حضرت عباس (ع) به عنوان نماد وفا و پاسدار حریم امامت.
حرکت دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان در هشتمین روز محرم، تصویری است که هر سال در ذهن‌ها حک می‌شود. صفوف منظم عزاداران، با پرچم‌های سیاه و سبز، علم‌های مزین به نام ابوالفضل (ع) و بیرق‌های یا حسین (ع)، در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر به حرکت درمی‌آیند. این حرکت، نه یک نمایش صرف، بلکه فریادی است از عمق جان که مظلومیت و رشادت‌های سقای کربلا را فریاد می‌زند. نذرها و قربانی‌ها، اطعام عزاداران، و تلاش بی‌وقفه خادمان حسینیه، همه و همه نشان از عظمتی دارد که در این روز تجلی می‌یابد.
در این میان، آنچه بیش از همه دل‌ها را به لرزه درمی‌آورد، احساس همدردی عمیق با اهل بیت (ع) است. درک عطش کودکان کربلا، تشنگی حضرت عباس (ع) و تنهایی امام حسین (ع)، در این روز به اوج خود می‌رسد. عزاداران با هر قدم، با هر نوحه، با هر اشک، یاد فداکاری‌ها را زنده می‌کنند و پیمان خود را با آرمان‌های عاشورا تازه می‌سازند. این احساسات، گاه چنان در هم می‌آمیزند که گویی زمان در کربلا متوقف شده و زنجانی‌ها در کنار یاران حسین (ع) ایستاده‌اند.
«یوم العباس» در زنجان، فرصتی است برای اندیشیدن به معنای واقعی وفاداری، ایثار و پایمردی. این روز، یادآور آن است که حق مداری و دفاع از ارزش‌های الهی، گاه به بهای سنگین‌ترین فداکاری‌ها به دست می‌آید. دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان، به عنوان یکی از باشکوه‌ترین مراسم عزاداری در جهان تشیع، نمادی از این پایمردی و دلدادگی است که هر ساله هزاران نفر را از سراسر ایران و حتی جهان، به سوی خود می‌کشاند تا در این حماسه عظیم، سهیم باشند. این مراسم، فقط سوگواری نیست؛ بلکه تجدید پیمانی است با آرمان‌های عاشورا و اعلام آمادگی برای سربازی امام زمان(عج).
در پایان، «یوم العباس» زنجان، تصویری از عشق، ارادت و حماسه است که با حضور پرشور مردم در مراسم حسینیه اعظم، به اوج خود می‌رسد. این روز، یادآور علمداری است که تا آخرین قطره خون، از آرمان‌های برادرش پاسداری کرد و نامش تا ابد با وفاداری گره خورده است. زنجان، با «یوم العباس» خود، بار دیگر ثابت می‌کند که قلبش برای حسین (ع) و خاندان او می‌تپد و این ارادت، جاودانه خواهد ماند.
انتهای پیام/
