شهید شادمانی از زبان همرزمش/آخرین دیداری که جاودانه شد

محمدرضا عراقچیان در گفت و گو با خبرنگار تسنیم در همدان، با اشاره به دیدارهای همیشگی خود با شهید شادمانی در همدان اظهار کرد: هر زمان که ایشان به همدان می‌آمدند، چه برای دیدار با خانواده و چه برای سخنرانی‌های رسمی، فرصتی پیش می‌آمد تا با هم گپ و گفتی داشته باشیم و از دوران گذشته یاد کنیم.

وی با بغضی در گلو، به آخرین دیدار خود با شهید شادمانی در سیزدهم خردادماه اشاره کرد: مادرم فوت کرده بود و قرار بود جلسه‌ای برای رسیدگی به امور رزمندگان در همدان برگزار شود. ایشان از تهران برای مدیریت و ریاست این جلسه آمده بودند؛ به دلیل فوت مادرم نتوانستم در جلسه حضور یابم، اما شهید شادمانی پس از اتمام جلسه، فی‌الفور برای تسلیت و فاتحه‌خوانی نزد ما آمده بود؛ این آخرین باری بود که ایشان را در بعدازظهر سیزدهم خردادماه دیدم و دیگر او را ندیدم. هنوز یک ماه از آن دیدار نگذشته بود که ایشان را از دست دادیم.

وی در ادامه به ویژگی‌های بارز اخلاقی شهید شادمانی پرداخت و گفت: می‌توانیم به خلوص رفتار و نیتشان اشاره کنیم. ایشان کمتر اهل گفتگو درباره کارهایی که در تهران، در قرارگاه نجف و سایر مناصب نظامی انجام می‌دادند، بودند؛ شهید شادمانی عمدتاً بر این نکته تأکید داشت که برای مملکت کاری انجام شود و این کار را هر جور که لازم است، باید به انجام رساند؛ ایشان مجسمه‌ای از اخلاص، صفا و صمیمیت بودند که ما از دست دادیم و قدرشان را ندانستیم.

همرزم شهید شادمانی در پایان سخنان خود با تأکید بر جایگاه والای این شهید بزرگوار، اظهار کرد: بزرگانی چون ایشان، عزیزانی چون ایشان بسیار کمیاب هستند، اگر نگوییم نایاب؛ به نظرم پیدا کردن نمونه‌ای دیگر از ایشان بسیار بسیار سخت و شاید غیرممکن باشد.

انتهای پیام/