روایت ستاره ۱۷ ساله همدانی تنیس روی میز ایران
"شکست بخشی از مسیر موفقیت است"، این را ستایش ایلوخانی می‌گوید؛ دختری که از ۹ سالگی با تنیس روی میز زندگی کرده و امروز یکی از امیدهای این رشته در ایران است. از مسئولان ورزشی تنها یک خواسته دارد: یک سالن تنیس استاندارد!
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، در میان موجی از استعدادهای جوان ورزشی کشور، نام ستایش ایلوخانی، جوان 17 ساله از استان همدان در رشته تنیس روی میز با افتخار و تلاش مداوم می‌درخشد. ورزشکاری که با وجود کمبود زیرساخت‌های ورزشی، توانسته در رقابت‌های ملی و بین‌المللی افتخارات ارزشمندی را برای ایران به ارمغان بیاورد.
از حضور در مسابقات آسیایی و جهانی گرفته تا درخشش در لیگ دسته یک ترکیه، ایلوخانی نماد پشتکار، تعهد و امید نسل جدید ورزشکاران کشور است. در گفت‌وگوی پیش‌رو، نگاهی داریم به مسیر ورزشی او، چالش‌های پیش‌رو، و خواسته‌هایی که برای ارتقای جایگاه تنیس روی میز در کشور مطرح می‌کند.
تسنیم: فعالیت ورزشی خود را از کجا آغاز کردید؟
ایلوخانی: از طریق پدرم که یکی از قهرمانان سابق تنیس روی میز بودند، با این رشته آشنا شدم. برادرم هم در رشته تنیس فعال بود. علاقه‌ام به ورزش، به‌ویژه تنیس روی میز، از همان‌جا آغاز شد و تا امروز آن را با جدیت ادامه دادم.
تسنیم: نخستین مسابقه‌ای که در آن شرکت کردید و موفق شدید، در چه سطحی بود؟
ایلوخانی: نخستین بار در حدود 9 سالگی در یک مسابقه کشوری در شهر ساری شرکت کردم. آن زمان رقابت سختی بود ولی توانستم تجربه خوبی کسب کنم.
تسنیم: وقتی در میان رقبای استانی و کشوری به مقام نخست رسیدید، چه احساسی داشتید؟
ایلوخانی: به دلیل اینکه سنم خیلی کمتر از بقیه بود، استرس زیادی داشتم. به طور مثال مقابل نماینده تهران بازی کردم و با وجود تلاش زیاد، شکست خوردم. در آن زمان تهران، مشهد و اصفهان رقبای قدرتمند ما بودند، ولی خوشبختانه در سال‌های اخیر توانستیم از بسیاری از آنها پیشی بگیریم.
تسنیم: در مسیر قهرمانی، از شکست خسته نشدید؟
ایلوخانی: شکست بخشی از مسیر موفقیت است. قطعاً گاهی آدم ناراحت می‌شود یا حتی دلسرد، اما برای پیشرفت باید از همین شکست‌ها درس گرفت.
تسنیم: پس از آن مسابقات استانی، مسیر بین‌المللی شما از کجا آغاز شد؟
ایلوخانی: نخستین حضور بین‌المللی من در مسابقات آسیای میانه، مسابقات «هوکس» بود. در رده نونهالان و نوجوانان شرکت کردم و خوشبختانه مقام نخست شدم و برای مسابقات جهانی انتخاب شدم. اما متأسفانه آن زمان کرونا آمد و اعزام‌ها لغو شد.
تسنیم: گفتید آن سال به صورت استثنائی 2 نفر به مسابقات اعزام شدید؟
ایلوخانی: بله!، آن سال من سوم شدم و 2 نفر اعزام شدند خیلی ناراحت شدم، اما چون سنم پایین و تجربه‌ام کم بود، تصمیم گرفتم تلاش بیشتری کنم تا سال بعد نتیجه بهتری بگیرم و سال بعد توانستم با تلاش بیشتر، به عنوان تنها نماینده ایران در آن رده سنی اعزام شوم.
تسنیم: تاکنون در چند مسابقه جهانی شرکت کرده‌اید و چه افتخاراتی برای کشور کسب کرده‌اید؟
ایلوخانی: حدود 10 مدال بین‌المللی کسب کرده‌ام. در کشورهایی مانند قزاقستان (دو بار)، ازبکستان (دو بار)، ترکیه، عمان و عراق شرکت داشتم و برای ایران افتخارآفرینی کردم.
تسنیم: در حال حاضر هم برای مسابقه خاصی در حال آماده‌سازی هستید؟رقبای شما در این رقابت‌ها در چه سطحی هستند؟
ایلوخانی: بله!، در حال حاضر برای حضور در مسابقات جهانی اردن که احتمالاً تا یک ماه و نیم آینده برگزار می‌شود، آماده می‌شوم.
رقبا خیلی قوی هستند، کشورهایی مانند هند، اردن، قطر، امارات و عربستان سرمایه‌گذاری بالایی انجام داده‌اند و تمرینات حرفه‌ای‌تری دارند.
تسنیم: کدام یک از مسابقات جهانی برایتان اهمیت بیشتری داشت؟
ایلوخانی: مسابقات قزاقستان خیلی مهم بود. ما باید تیمی حتماً نخست یا دوم می‌شدیم تا به مسابقات آسیایی اعزام شویم. خوشبختانه نخست شدیم و وقتی پرچم ایران را بالا بردم، حس غرور و افتخار وصف‌ناپذیری داشتم و در این مسیر خانواده‌ام همیشه حامی من بودند و در همه مراحل همراهی‌ام کردند.
تسنیم: وضعیت ورزش تنیس روی میز در ایران را در سطح جهانی چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ایلوخانی: متأسفانه ما در مقایسه با برخی کشورها از امکانات کمتری برخورداریم؛ حتی در مقایسه با کشورهایی مثل ازبکستان و قزاقستان. برای پیشرفت بیشتر، نیاز به امکانات و کمپ‌های حرفه‌ای‌تری داریم.
تسنیم: پیشنهاد شما برای بهبود وضعیت چیست؟
ایلوخانی: فراهم کردن اسپانسرهای قوی و ایجاد کمپ‌هایی که در آن ورزشکاران بتوانند به‌صورت همزمان تحصیل، تمرین، بدنسازی و رقابت کنند. چنین ساختاری می‌تواند به رشد استعدادها کمک زیادی کند.
تسنیم: آیا در آینده قصد دارید دانش و تجربه خود را به نسل بعد منتقل کنید؟
ایلوخانی: بله!، هدفم این است که در آینده مربی شوم و دانشم را در اختیار علاقه‌مندان رشته تنیس روی میز قرار دهم.
تسنیم: از زیرساخت‌های این رشته در استان همدان رضایت دارید؟
ایلوخانی: نه متأسفانه! حتی یک سالن استاندارد برای تمرین نداریم. کف‌پوش سالن‌ها بسیار فرسوده است و امکانات کافی برای تمرین حرفه‌ای وجود ندارد.
تسنیم: شما اشاره کردید که در برخی سالن‌ها، وضعیت ایمنی مناسب نیست و ممکن است بچه‌ها دچار آسیب شوند. آیا به همین دلیل، پیگیری‌هایی هم برای بهبود زیرساخت‌ها انجام داده‌اید؟
ایلوخانی: بله!، وقتی فضای تمرینی استاندارد نباشد، حتی احتمال آسیب‌دیدگی‌های جدی هم وجود دارد، که می‌تواند ورزشکار را برای همیشه از ادامه مسیرش دلسرد کند. ما سال‌هاست درخواست داریم که حداقل یک سالن مناسب در اختیار تیم‌مان قرار بگیرد.
تسنیم: آیا علاقه‌مند هستید که در آینده، در حوزه زیرساخت‌های ورزشی هم فعالیت داشته باشید؟ به طور مثال تأسیس یک سالن یا مجموعه ورزشی؟
ایلوخانی: قطعاً! اگر روزی شرایط فراهم باشد، خیلی دوست دارم در کنار مربیگری، برای توسعه زیرساخت‌های تنیس روی میز اقدام کنم، اما این کارها به مجوز و حمایت رسمی نیاز دارد. نمی‌توانم به‌تنهایی بروم یک سالن تأسیس کنم. اینجا نیاز به حمایت نهادهای مسئول داریم. ما با وجود این همه افتخار، هنوز مثل مناطق روستایی با کمبود امکانات مواجه هستیم.
تسنیم: یعنی شما این موضوع را مطالبه‌ای از مسئولان استان می‌دانید؟
ایلوخانی: بله! کاملاً. این خواسته‌ای جدی از مسئولان ورزشی و استانی ماست. سال‌هاست داریم تلاش می‌کنیم و نتایج درخشانی هم گرفتیم. درواقع حق ماست که یک سالن تمرینی مناسب داشته باشیم.
تسنیم: به نظر می‌رسد به تازگی با یک باشگاه خارجی نیز قرارداد بسته‌اید. می‌شود در این‌باره هم توضیح بدهید؟
ایلوخانی: بله!، من در لیگ دسته یک ترکیه بازی می‌کردم. خوشبختانه در طول آن فصل، تیم را بدون شکست حفظ کردم و الان یا قرار است قراردادم را تمدید کنم یا به یک تیم از سوپرلیگ ترکیه منتقل شوم. پیشنهادهایی هم دریافت کرده‌ام.
تسنیم: احتمال دارد در لیگ برتر ترکیه هم بازی کنید؟
ایلوخانی: بله!، اگر شرایط مناسب باشد یا با همان تیم ادامه می‌دهم یا به تیمی سطح بالاتر در سوپرلیگ می‌روم.
تسنیم: در پایان، اگر صحبت خاصی دارید، بفرمایید؟
ایلوخانی: تنها خواسته‌ام این است که مسئولان استان ما یک سالن استاندارد در اختیارمان قرار دهند. ما قهرمانان زیادی داریم و در رده‌های پایه، دختران مستعدی داریم که هر سال به فینال می‌رسند. اگر امکانات داشته باشیم، می‌توانیم با شهرهای بزرگ رقابت کنیم و حتی بهتر از آنها باشیم.
انتهای پیام/
