شهر در بوی محرم؛ عطر عاشورا در دل کوچه‌ها و دل‌ها
با آغاز محرم، خراسان جنوبی حال و هوای حسینی به خود گرفته است؛ نوای «یالثارات الحسین» در مساجد پیچیده و دل‌ها را به یاد حماسه کربلا و عشق به سیدالشهدا(ع) پیوند زده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، چند روزی است که حسینیان با حضورشان در تکایا، حسینیه‌ها و مساجد، فضای شهر را به فضای حسینی بدل کرده‌اند و عطر معنوی این ایام در کوچه‌ها و خیابان‌ها پیچیده است. همه دل‌ها سرمست از این عطر روحانی‌اند و با تمام توان تلاش می‌کنند تا میزبان شایسته‌ای برای مهمانان آقا امام حسین(ع) و یاران وفادارش باشند.
این روزها، کوی و برزن‌های خراسان جنوبی نیز رنگ و بوی ویژه‌ای به خود گرفته‌اند؛ سرزمینی کوچک اما با دلی به بزرگی پرچم مقدس حسین(ع) که با آه و ناله، نوای «یالثارات الحسین» را سر می‌دهد و دل‌های مومن را به هم می‌پیوندد، نوا و هم‌نوا با سپهر و زمین.
صدای نوحه‌ها دوباره در این دیار طنین‌انداز شده و با هر نوا، جان‌ها نوازش می‌شوند. همه جا سیاه‌پوش عزای حسین(ع) است؛ نوای جانسوز نوحه‌ها چنان در گوش آسمان‌ها پیچیده که عرش هم به لرزه درمی‌آید. دست‌ها بر سر و سینه‌ها کوبیده می‌شود و اشک‌ها سرازیر، وقتی که ذکر مصائب و مظلومیت‌های حضرت سیدالشهدا(ع) بر لب جاری می‌شود.
فضای محرم با عطر حضورش، چند روزی است که سراسر این دیار را معطر کرده است. کاش مهدی موعود هم می‌آمد و داغ جانسوز عمه‌اش، حضرت زینب(س)، را آرام می‌کرد.
چه لذت‌بخش است زمانی که کودک بیمار دیروز، با پای برهنه بر آستان مقدس حسین(ع) می‌نشیند، شاکر شفادهنده‌اش می‌شود و نذری قربانی می‌کند. و چه شیرین است آن وقتی که پدر و مادری، که روزگاری از فرزند خود ناامید شده بودند و فقط به حسین(ع) سپرده بودند، حالا در ماه محرم، خادم و نوکر سیدالشهدا می‌شوند و این خدمت و خادمی را افتخاری بزرگ می‌دانند.
عزاداران این دیار، در ظهر دیگری از عاشورا، شهادت سرداران بزرگ کربلا را با غمی عمیق‌تر از همیشه به یاد می‌آورند و در میان دسته‌های عزاداری، دردها و خواسته‌هایشان را با حسین و خدای حسین در میان می‌گذارند.
کربلا عصاره بهشت برین است و عاشورا، آبروی عشق و دلدادگی.
اگر کربلا نبود، آیا گلی از زمین می‌رویید؟
اگر عاشورا نبود، آیا می‌شد امروز عشق را در هر کوی و برزنی دید و لمس کرد؟
اباعبدالله الحسین (ع) آمد تا عشق را آبرو بخشد و عباس علمدار با دستان بریده و لبان خشکیده، مشکی زخمی عشق را سیراب کرد تا هیچ حرفی ناگفته نماند.
زینب کبری (س) نیز عشق را تداوم بخشید و آن را در گستره زمین و آسمان منتشر ساخت، تا همه عاشقان همیشه وامدار حماسه عاشورا باشند.
پس از آن واقعه خونین بود که کربلا قبله عاشقان شد و عاشورا میعادگاه آنانی که می‌خواهند نماز عشق را در محرابی به بلندای تاریخ اقامه کنند.
از آن روز، زندگی معنا یافت؛ حسین(ع) بر کتیبه دل‌ها نقش بست و عاشورا برای همیشه مضمون تمام ناگفته‌ها شد.
انتاهی پیام/258
