شرح دعای مرزداران: نابودی دشمنان با اذن خدا حاصل می‌شود
ایجاد حصن و حصار برای سرزمین اسلامی تنها با پدافندها و قدرت‌های دفاعی میسر نمی‌شود بلکه باید همواره به خداوند اتکال داشت، چرا که تقدیرات امور دست اوست.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مرزداری در اسلام، فراتر از صرف حفاظت از خاک و مرزهای جغرافیایی، وظیفه‌ای حیاتی و ارزشمند است که امنیت، استقلال و هویت جامعه اسلامی را تضمین می‌کند. مرزداران، با ایستادگی در برابر تهدیدات خارجی، نه تنها از جان و مال مسلمانان محافظت، بلکه از ارزش‌ها، فرهنگ و اعتقادات آنها نیز پاسداری می‌کنند. این عمل، نمادی از غیرت دینی و تعهد به حفظ کیان اسلام است و در صورت انجام صحیح و خالصانه، از جایگاه والایی در نزد خداوند متعال برخوردار است، زیرا مرزداری، سدی محکم در برابر نفوذ دشمنان و گسترش فساد و تباهی در جامعه اسلامی محسوب می‌شود.
امام سجاد علیه‌السلام در فرازهایی از دعای مرزداران در خطاب به دشمنان می‌فرماید:
اللَّهُمَّ عَقِّمْ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ، وَ یَبِّسْ أَصْلَابَ رِجَالِهِمْ، وَ اقْطَعْ نَسْلَ دَوَابِّهِمْ وَ أَنْعَامِهِمْ، لَا تَأْذَنْ لِسَمَائِهِمْ فِی قَطْرٍ، وَ لَا لِأَرْضِهِمْ فِی نَبَاتٍ.
خدایا زنانشان را عقیم کن و صلب مردانشان را خشک کن و نسل چهارپایان و گاو و گوسفندشان را قطع فرما، به آسمانشان اجازه باریدن و به زمینشان رخصت روییدن نده.
این دعای امام سجاد علیه‌السلام در واقع نفرینی بر قوم ظالم است. این سبک از دعا، یعنی پاک شدن زمین از لوث وجود کفار حربی و بدطینتان را انبیاء و اوصیاء در دعای خود داشتند، هرچند زمان تحقق آن به درازا بکشد و یا همچون ماجرای طوفان نوح و یا عذاب برخی اقوام در همان عصر محقق شود. این فراز از دعای امام سجاد علیه‌السلام گویای این حقیقت است که ریشه‌کن شدن دشمنان تنها به اذن خدا و با ساز و کارهای الهی میسر است.
در فراز دیگر این دعا می‌خوانیم:
اللَّهُمَّ وَ قَوِّ بِذَلِكَ مِحَالَ أَهْلِ الْإِسْلَامِ، وَ حَصِّنْ بِهِ دِیَارَهُمْ، وَ ثَمِّرْ بِهِ أَمْوَالَهُمْ، وَ فَرِّغْهُمْ عَنْ مُحَارَبَتِهِمْ لِعِبَادَتِكَ، وَ عَنْ مُنَابَذَتِهِمْ لِلْخَلْوَةِ بِكَ حَتَّى لَا یُعْبَدَ فِی بِقَاعِ الْأَرْضِ غَیْرُكَ، وَ لَا تُعَفَّرَ لِأَحَدٍ مِنْهُمْ جَبْهَةٌ دُونَكَ.
خدایا به این امور تدبیر مسلمانان را نیرو بخش و شهرهایشان را استوار کن و اموالشان را فزونی بده و خاطرشان را از جنگ با دشمن برای بندگی‌ات و از کارزار با آنان برای خلوت کردن جهت راز و نیاز با خودت آسوده کن؛ تا در سراسر زمین جز تو پرستش نشود و صورتی از آنان جز برای تو به خاک نساید.
این فراز از دعا به ما این درس را می‌آموزد که ایجاد حصن و حصار برای سرزمین اسلامی تنها با پدافندها و قدرت‌های دفاعی میسر نمی‌شود بلکه باید همواره به خداوند اتکال داشت، چرا که تقدیرات امور دست اوست. بهترین حصارها و پدافندها را هم برای کشورمان ایجاد کنیم، اگر خدا بخواهد تیری به جبهۀ حق اصابت کند، هیچ کس مانع آن نخواهد بود.
به این نسبت ثمره دادن مال نیز با به میدان آوردن ابزارهای خداوند میسور است و فقط باید از او خواست و صرفاً متکی به دانش خود نبود. در پرتو نابودی نسل دشمنان و لطمه به محصولات آنهاست که آرامش به بلاد مسلمین باز می‌گردد و خاطر مسلمانان نسبت به دشمنی آنها آسوده می‌کند تا خداوند را بهتر بندگی کنند.
نکتۀ مهم‌تر اینست که امام می‌فرمایند تمام این عطاها برای آسودگی بندگان نسبت به بندگی خداوند است نه رفاهی که در آن بندگی خداوند نباشد و بلکه معصیت شود؛ همچنان که هدف از آمدن به دنیا رسیدن به اوج بندگی و عبودیت و نیز رشد در صراط مستقیم است.
انتهای‌پیام/
