چرا صلح تحمیلی را نمی‌پذیریم؟
صهیونیست‌ها صریحا اعلام کردند که به دنبال ساقط کردن نظام جمهوری اسلامی ایران هستند، صلح یا آتش‌بس ابزاری است در دستان آنها برای بازیابی قدرت و ایجاد تلفات و خسارت‌های سنگین‌تر.
به گزارش گروه امام و رهبری خبرگزاری تسنیم، محمدمهدی محلوجی در یادداشتی یا عنوان «چرا صلح تحمیلی را نمی پذیریم؟» نوشت: سال 1948 اولین جنگ بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی شکل گرفت، کشورهای عربی با توجه به پشتیبانی مردمی و قدرت نظامی خود شکست های سنگینی بر این رژیم وارد کردند.
رژیم صهیونیستی که تا ریشه‌کنی کامل فاصله‌ای نداشت، با فریب کشورهای عربی، برای جلوگیری از نابودی، دست به دامان مجامع بین‌المللی شد. شورای امنیت سازمان ملل به این موضوع ورود پیدا کرد و با فشار بر کشورهای عربی آتش‌بس را بر آنان تحمیل کرد. آمریکا که در آن زمان در اوج ابرقدرتی خود به سر می‌برد نقش تعیین‌کننده‌ای در فشار بر اعراب و تحمیل آتش بر آنان داشت. در نهایت در دوم ژوئن سال 1948 میلادی طرفینْ آتش‌بس را پذیرفتند و جنگ را متوقف کردند. همین آتش‌بس هم یک پیروزی برای کشورهای عربی محسوب می‌شد و آنها را دچار غرور و سرمستی کرد.
کشورهای عربی با توجه به شکست سنگین رژیم صهیونیستی کار را تمام شده می‌دیدند و هیچ احتمالی برای بازگشت اسرائیل به جنگ نمی‌دادند. در همین حال که اسرائیل با فشار و فریبکاری آتش‌بس را بر کشورهای عربی تحمیل کرده بود به تقویت نیروهای نظامی خود پرداخت.
قدرت‌های غربی نیز برای اینکه اتهامی متوجه آنها نگردد، تسلیحات خود را از طریق چکسلواکی به اسرائیل ارسال کردند.
رژیم صهیونیستی از همان ابتدای تاسیس نشان داد که به هیچ یک از قطعنامه‌ها و قوانین بین‌المللی پایبند نیست؛ در سپتامبر همان سال آتش‌بس را زیر پا گذاشت و با قدرت نظامی بالاتر به جنگ بازگشت.
کشورهای عربی که در غافلگیری کامل به سر می‌بردند و جنگ را تمام شده می‌دیدند شکست‌های سنگینی را متحمل شدند و مجبور به عقب‌نشینی از مواضع خود شدند.
سرانجام در ماه مه همان سال شورای امنیت سازمان ملل، که با تحمیل آتش‌بس بر کشورهای عربی زمینه این پیروزی را برای اسرائیل فراهم کرده بود، برای بار دوم به این جنگ ورود پیدا کرد و بدون محکوم کردن اسرائیل برای زیر پا گذاشتن آتش‌بس قرارداد متارکه جنگ بین اسرائیل و کشورهای عربی را به امضا رساند.
نتیجه این آتش‌بس تحمیلی به دست آوردن سرزمین‌های بیشتر برای یهودیان و استحکام بخشیدن به پایه‌های حکومت تازه تاسیس یهودیان بود که در جنگ‌های بعدی توانستند شکست‌های سنگین دیگری بر اعراب وارد و افسانه شکست‌ناپذیری خود را به دیگران القا کنند.
اگر کشورهای عربی در همان جنگ اول کار را تمام کرده بودند و فریب نمی‌خوردند الان شاهد این همه جنایات اسرائیل و ذلت و خواری در برابر او نبودند.
جنگ تحمیلی اسرائیل بر ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. جنگ ما یک جنگ وجودی است؛ موضوعی که صهیونیست‌ها در سخنان خود به آن اذعان کرده‌اند. آنها صریحا اعلام کردند که به دنبال ساقط کردن نظام جمهوری اسلامی ایران هستند.
چنین دشمنی هیچگاه از تجاوز و تقابل دست برنمی‌دارد و صلح یا آتش‌بس ابزاری است در دستان او برای بازیابی قدرت و ایجاد تلفات و خسارت‌های سنگین‌تر. صلح وقتی محقق خواهد شد که این غده سرطانی از جهان محو شود.
انتهای پیام/
